Η αναγνώριση των δυο εαυτών στον κάθε άνθρωπο είναι φαινόμενο διαχρονικό. Ο αγαπητός σε όλους εαυτός της ενέργειας και θετικότητας που είναι πρόθυμος να κάνει και να φέρει εις πέρας οτιδήποτε και ο μισητός εαυτός, του πόνου και της απώθησης που φταίει για οτιδήποτε κακό συμβαίνει και που κουβαλάει στις πλάτες του όλα τα πάθη που κάθε τόσο και αυξάνονται. Από την άλλη, όσο αποκρουστικός και αν είναι, κρύβει μια μαγεία, διότι είτε θα αθροίζει τα πάθη είτε θα τα αλλάζει με άλλα. Και εδώ ακριβώς βρίσκεται όλη η ουσία, στην αποδοχή αυτής της μαγείας και στο συντονισμό. Στο συντονισμό με τις δυο φύσεις και στο τι θέλουν αυτές να κάνουν. Στο κάτω κάτω είναι άδικο να τρέφεται μόνο η μια πλευρά του εαυτού.
ΣΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Στο παιδικό σου κρεβάτι δε χωράς.
Λίγοι από τους παλιούς
Λίγοι από τους νέους δαίμονες
που δημιούργησες σε βασανίζουν.
Η πίεση στο κέντρο του κορμού
Το βάρος που άθροισες
στην κορυφή του κεφαλιού.
Θες με νύχια να γδάρεις το κρανίο
Να φύγει το δέρμα ο πόνος
Να ανυψωθεί το πνεύμα.
Με μανία πετάς τα βιβλία
Ψάχνεις ποιήματα το τέρας να θρέψεις.
Το ανικανοποίητο στο μεγαλείο του.
Μενεγάτου Μαριάννα
Share this post
