Ο γραμματέας του Π.Σ. της ΛΑ.Ε., Παναγιώτης Λαφαζάνης παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Στέντορας» και μίλησε για όλα. Για την εξαπάτηση –όπως χαρακτήρισε τη συμφωνία μεταξύ κράτους και Εκκλησίας–, τις συντάξεις, τους πλειστηριασμούς, το πραξικόπημα που ενορχήστρωσε ο Αλέξης Τσίπρας την περίοδο του δημοψηφίσματος και την ανάγκη δημιουργίας ενός μετώπου από αριστερές, δημοκρατικές, προοδευτικές, πατριωτικές, αντιμνημονιακές δυνάμεις που θα αλλάξουν ριζικά το πολιτικό τοπίο.
Θα ήθελα καταρχάς μια δήλωση για το κοινό ανακοινωθέν κράτους και Εκκλησίας.
Ο Τσίπρας, όπως και ο Ιερώνυμος, χαρακτήρισαν αυτή τη συμφωνία ιστορική. Εγώ θα τη χαρακτήριζα μια ιστορική απόπειρα εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Αυτή η συμφωνία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους, ο οποίος αποτελεί ένα θετικό, δημοκρατικό αίτημα και ανάγκη για τη χώρα. Αντίθετα, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, αυτή η συμφωνία ενισχύει τα προνόμια –και ειδικά τα οικονομικά προνόμια– όχι γενικά της Εκκλησίας, αλλά της ιεραρχίας της. Γι’ αυτό αποτελεί οπισθοδρόμηση και μια γονυκλισία του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στον αρχιεπίσκοπο και στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Φυσικά, αυτές οι κινήσεις έχουν ξεκάθαρα προεκλογικές σκοπιμότητες.
Δεν είναι θετικό βήμα ότι οι ιερείς δεν θα νοούνται δημόσιοι υπάλληλοι κι έτσι θα ανοίξουν θέσεις προκειμένου να προσληφθούν γιατροί, νοσηλευτές και δάσκαλοι, που τους έχει άμεσα ανάγκη η κοινωνία;
Το ότι δεν νοούνται δημόσιοι υπάλληλοι είναι σχετικό, γιατί η Εκκλησία είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και οι ιερείς θα τελούν το λειτούργημά τους ως εκπρόσωποι αυτού του νομικού προσώπου. Ως εκ τούτου θεμελιώδης διαφορά δεν υπάρχει. Από την άλλη, το κράτος θα συνεχίσει να καταβάλλει στο διηνεκές το αντίστοιχο ποσό που ορίζεται στη συμφωνία. Αυτό επίσης είναι ακόμα μία παραχώρηση προς την Εκκλησία, γιατί υποτίθεται ότι η Εκκλησία έδωσε κάποια στιγμή περιουσιακά στοιχεία στο Δημόσιο, αλλά το τίμημα που θα πληρώνει το Δημόσιο προς την Εκκλησία θα ισχύει επ’ αόριστον. Επομένως το Δημόσιο θα συνεχίσει να τους πληρώνει και μάλιστα, αν υπάρξουν αυξήσεις στους δημόσιους υπαλλήλους, οι ιερείς θα παρακολουθούν αυτές τις αυξήσεις. Αυτό δηλώνεται ρητά από τη συμφωνία.
Όσον αφορά το κενό υπαλλήλων που θα υπάρξει, αλίμονο αν πρέπει να περιμένουμε να φύγουν οι ιερείς για να προσληφθούν δημόσιοι υπάλληλοι. Αυτό που χρειάζεται για τις νέες προσλήψεις δεν είναι να φύγουν από το στενό Δημόσιο οι ιερείς, αλλά να βρεθούν οι πόροι γι’ αυτές τις προσλήψεις. Εγώ δεν λέω ότι το Δημόσιο δεν έχει ανάγκη από προσωπικό. Το αντίθετο, υπάρχει μεγάλη ανάγκη για προσλήψεις, ιδιαίτερα στους τομείς της υγείας και της παιδείας. Με την έξοδο όμως των ιερέων από τον στενό κύκλο των δημόσιων υπαλλήλων δεν εξοικονομούνται πόροι για να αντικατασταθούν με άλλου χαρακτήρα υπαλλήλους. Αν υπάρχουν οι ανάλογοι πόροι –και πρέπει να υπάρξουν και να εξευρεθούν–, ας προχωρήσουν άμεσα σε προσλήψεις. Είναι απάτη το κυβερνητικό επιχείρημα ότι με τους ιερείς που θα φύγουν αδειάζουν θέσεις εργασίας στο Δημόσιο. Απευθύνεται σε αφελείς και είναι εκ του πονηρού. Η συμφωνία γίνεται αποκλειστικά για να κερδίσει η κυβέρνηση προεκλογικά οφέλη.
Λέτε ότι η κυβέρνηση στοχεύει σε προεκλογικά οφέλη, παρ’ όλα αυτά η συμφωνία που επετεύχθη με την Εκκλησία είναι σημείο σύγκλισης τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για την αξιωματική αντιπολίτευση. Γιατί λοιπόν να καρπωθεί αυτό το όφελος εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι η Νέα Δημοκρατία;
Ότι τη συμφωνία την υποστηρίζουν και οι δύο είναι ακόμα μία απόδειξη ότι από άποψη πολιτικής κατεύθυνσης ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η αξιωματική αντιπολίτευση σαφώς θα προσποριστεί κάποιο εκλογικό όφελος, όμως το μεγαλύτερο κέρδος θα το έχει η κυβέρνηση, η οποία προωθεί τη συμφωνία και μάλιστα σκοπεύει να την επικυρώσει με νομοθετική ρύθμιση. Φυσικά, πρέπει να περιμένουμε να υπάρξουν αποσαφηνίσεις σε μια σειρά ζητημάτων, καθώς είδαμε ότι υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις. Το λυπηρό είναι ότι τα κόμματα αυτά, ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., βλέπουν τους θρησκευομένους ως εκλογική πελατεία.
Έχω παρατηρήσει ότι στον λόγο σας συνεχίζετε να έχετε ψήγματα αντιμνημονιακής ρητορείας. Δεν είναι άκαιρο από τη στιγμή που έχουμε βγει από τη σκληρή εποπτεία και έστω τυπικά είμαστε χωρίς μνημόνια;
Είπατε μια λέξη-κλειδί. «Τυπικά» είμαστε εκτός μνημονίων. Επί της ουσίας η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να τηρεί πλήθος μέτρων, τα οποία φτάνουν έως το 2060 και ορισμένα διαρκούν έναν αιώνα. Αυτά τα μέτρα και οι δεσμεύσεις που πρέπει να εφαρμόσει η χώρα συνιστούν επί της ουσίας ένα συνολικό καινούργιο τέταρτο πρόγραμμα-μνημόνιο. Παράλληλα όμως η χώρα υφίσταται και την επιτήρηση προκειμένου να μην υπάρχουν αποκλίσεις από τα συμφωνημένα μέτρα. Ακόμα και το γεγονός ότι έχουν κατατεθεί δύο προϋπολογισμοί προς τους πιστωτές, εκ των οποίων τον τελικό θα τον επιλέξουν οι αποικιοκράτες κηδεμόνες της Ελλάδας, είναι δείγμα της υποταγής της κυβέρνησης προς τους δανειστές. Αυτά δεν έχουν γίνει πουθενά στον κόσμο.
Η Ελλάδα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, είναι αποικία και μάλιστα της χειρότερης μορφής. Διότι τέτοιο βαθμό ασφυκτικού ελέγχου δεν είχαν ούτε οι παλιές τυπικές αποικίες. Υπήρχαν σε αυτές και κάποια πεδία αυτονομίας και ελευθερίας. Εμείς δεν έχουμε απολύτως καμία αυτονομία για την άσκηση πολιτικής που θα αποφασίζεται στην Αθήνα. Πρέπει να εγκρίνεται μέχρι και η τελευταία λεπτομέρεια από τους δανειστές. Δείτε τι γίνεται με την περικοπή ή μη των συντάξεων. Το θέατρο του παραλόγου.
Θεωρείτε ότι τελικά θα δοθούν; Γιατί είδαμε διαφορετικές δηλώσεις από την κα Αχτσιόγλου και από τον κ. Πετρόπουλο.
Ακόμα και αυτό είναι απόδειξη ότι έχουμε μια κυβέρνηση-οπερέτα. Άλλα λέει ο ένας, άλλα λέει ο άλλος. Η μη περικοπή των συντάξεων δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς τους πιστωτές. Αυτοί θα πάρουν την τελική απόφαση.
Άρα δεν καλείτε τους συνταξιούχους να προχωρήσουν σε προσφυγές για να δικαιωθούν μέσω της δικαστικής οδού;
Αυτό είναι επιλογή του κάθε συνταξιούχου, γιατί η προσφυγή στη Δικαιοσύνη έχει χρηματικό κόστος. Δεν μπορώ εγώ να τον καλέσω να πληρώσει και να περιμένει για ένα αόριστο χρονικό διάστημα να δει αν θα δικαιωθεί. Αν ξέραμε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν θετικό, έχει καλώς, αλλά αν η κυβέρνηση μπει εμπόδιο και παρέμβει στις δικαστικές αποφάσεις και δεν υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα, ο συνταξιούχος όχι μόνο δεν θα πάρει τα αναδρομικά, αλλά θα έχει χάσει και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό.
Γι’ αυτό δεν μπορώ εγώ να πω στον συνταξιούχο να προχωρήσει σε προσφυγή ή όχι. Ασφαλώς το συμφέρον όλων θα ήταν να προσφύγουν, αλλά το κόστος είναι τέτοιο, που δεν θα το αναλάβω εγώ, αλλά εκείνοι και επομένως είναι δική τους η απόφαση. Αυτό όμως που λέμε στους συνταξιούχους είναι ότι ο πιο αποτελεσματικός δρόμος για να διεκδικήσουν τα αναδρομικά τους αλλά και τη μη περικοπή των συντάξεων είναι ο δρόμος της ενότητας και του αγώνα. Ό,τι έχουν κερδίσει μέχρι τώρα τόσο οι συνταξιούχοι όσο και οι εργαζόμενοι είναι μέσα από τους αγώνες και με αυτούς μπορούν να προασπίσουν τα δικαιώματά τους. Αν οι συνταξιούχοι είναι ενωμένοι και δίπλα τους βρίσκονται οι σημερινοί εργαζόμενοι –γιατί και αυτοί έχουν συμφέρον από τις συντάξεις– και από κοινού πλημμυρίσουν τους δρόμους, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να αδιαφορήσει απέναντι στα αιτήματά τους.
Μιλάτε για ενότητα και μέτωπο και σε επίπεδο πολιτικών κομμάτων. Ποιες δυνάμεις θα αποτελούν αυτό το μέτωπο από τη στιγμή που όπου έχετε απευθυνθεί δεν υπήρξε θετική ανταπόκριση;
Απευθυνόμαστε σε όλες τις δυνάμεις οι οποίες είναι αριστερές, δημοκρατικές, προοδευτικές, πατριωτικές και έχουν έναν συνεπή αντιμνημονιακό προσανατολισμό. Αυτές οι δυνάμεις, πολιτικές και κοινωνικές, πρέπει να συγκροτήσουν ένα ευρύ μέτωπο, το οποίο θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά το πολιτικό τοπίο της χώρας. Σαφώς απευθυνόμαστε στο ΚΚΕ, στην Ανταρσύα, στην Πλεύση Ελευθερίας, αλλά η καθεμία για τον δικό της λόγο δεν ανταποκρίνεται θετικά στο ενωτικό κάλεσμά μας. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα ή ότι θα κλείσουμε την πόρτα σε όποιες δυνατότητες υπάρχουν. Παρά τις δυσκολίες, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουμε την ενωτική πρόσκλησή μας.
Σαφώς δεν μιλάμε για ένα μοντέλο ενότητας όπως συμβαίνει στον χώρο της Κεντροαριστεράς σήμερα. Το θεωρώ αποτυχημένο αυτό το μοντέλο, καθώς αποτελεί μια συγκόλληση πολιτικών δυνάμεων με απροσδιόριστο κέλυφος. Εμείς προτείνουμε συνεργασία όπου ο καθένας θα συμμετέχει με τη διαφορετικότητά του και όλοι μαζί θα συμφωνήσουμε σε ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα που θα απαντά στα μεγάλα επίκαιρα θέματα. Από εκεί και πέρα ο καθένας θα κρατήσει την οργανωτική και πολιτική του αυτοτέλεια, ο καθένας θα κρατήσει τις θέσεις του και θα τις εκφράζει δημόσια, αλλά ο ενωτικός δεσμός μας θα είναι αυτό το κοινό πρόγραμμα που θα συμφωνήσουμε. Αυτό είναι ρεαλιστικό σήμερα. Όχι συγχώνευση σε έναν ενιαίο φορέα, αλλά συνεργασία διαφορετικών κομμάτων, οργανώσεων, συλλογικοτήτων, αλλά και προσώπων σε έναν κοινό προγραμματικό παρονομαστή, που θα είναι εναλλακτικός και ριζοσπαστικός.
Τέτοια πειράματα έχουν γίνει στην Ελλάδα στον χώρο της Αριστεράς και ιστορικά φάνηκε ότι δεν προχώρησαν. Πιο πρόσφατο είναι το παράδειγμα της σημερινής κυβέρνησης, απ’ όπου αποχωρήσατε κι εσείς.
Κάθε εγχείρημα εμπεριέχει ένα ρίσκο. Δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι θα πετύχει και θα ολοκληρώσει τον στόχο του. Η δική μας πρόθεση είναι να κάνουμε τις πιο αποτελεσματικές προσπάθειες που θα προσεγγίσουν τον στόχο και σαφώς θα προσπαθήσουμε ό,τι διαμορφωθεί να είναι κατά το δυνατόν στέρεο, ανθεκτικό και αποτελεσματικό στη δράση.
Σε σχέση με την αναφορά που κάνατε διαφωνώ. Ο Συνασπισμός, όταν μετεξελίχτηκε σε ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε την ανοδική πορεία του και αυτό το μέτωπο από ένα ποσοστό του 4% έφθασε να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση και μετέπειτα κυβέρνηση. Αυτή είναι μια νικηφόρα διαδρομή και αν σκόνταψε αυτό το εγχείρημα είναι γιατί η ηγετική ομάδα γύρω από τον πρωθυπουργό την κρίσιμη ώρα υπέστη μια απίστευτη μετάλλαξη, ξεπούλησε όλες τις δεσμεύσεις μας και συνθηκολόγησε υπογράφοντας μια απαράδεκτη, ταπεινωτική συμφωνία. Το πρόβλημα δεν ήταν το μέτωπο που διαμορφώθηκε, αλλά η αθέμιτη στροφή που έκανε ο Τσίπρας. Αν έκανε άλλη επιλογή, όπως αυτή που πρότεινα εγώ, να μην υπογράψουμε το τρίτο μνημόνιο και να προχωρήσουμε εκτός Ευρωζώνης με εθνικό νόμισμα για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το πρόγραμμά μας, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά σήμερα. Μέσα στην Ευρωζώνη δεν μπορεί καμία χώρα να εφαρμόσει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα. Όσα συμβαίνουν και στην Ιταλία είναι επιβεβαίωση αυτού.
Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει μια σκανδαλολογία με την οποία φαίνεται ότι θα πορευτούμε μέχρι τις εκλογές. Συνδυάστηκε μάλιστα με τις δηλώσεις Πολάκη για φυλακές. Θεωρείτε ότι πρέπει να υπάρξουν και αν ναι για ποιους;
Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να διερευνηθούν όλες οι υποθέσεις στις οποίες υπάρχουν υπόνοιες σκανδάλου. Είναι κάτι που η κυβέρνηση όφειλε να κάνει από την αρχή και ότι μέχρι και σήμερα αυτές οι υποθέσεις δεν έχουν διερευνηθεί είναι ένα τεράστιο πολιτικό θέμα για τη χώρα. Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι έγιναν τεράστιες οικονομικές ατασθαλίες, αλλά βλέπει ότι δεν υπάρχει πραγματική πολιτική βούληση για τιμωρία. Αυτή τη στιγμή η ανακίνηση τέτοιων σκανδάλων δίνει την εντύπωση ότι γίνονται προεκλογικά για να προκαλέσουν πόλωση στην κοινωνία και να φέρουν το δίλημμα ΣΥΡΙΖΑ ή Νέα Δημοκρατία ή γιατί έτσι η κυβέρνηση μπορεί να σπιλώσει πολιτικούς αντιπάλους προκειμένου να έχει εκλογικά κέρδη. Αν θέλουμε όμως να μιλάμε για σκάνδαλα, πρέπει να πούμε ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, για την οποία έχουμε καταθέσει και μηνυτήρια αναφορά.
Κύριε Λαφαζάνη, όσον αφορά την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση, πολλοί από άλλους πολιτικούς χώρους υποστηρίζουν ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο συντελέστηκε το πρώτο εξάμηνο του ΣΥΡΙΖΑ, όταν έκλεισαν οι τράπεζες, και αυτό με τη σειρά του οδήγησε στην ανακεφαλαιοποίηση. Μάλιστα ζητούν και ειδικά δικαστήρια για συγκεκριμένα πρόσωπα.
Δεν είναι το πρώτο εξάμηνο που προκάλεσε την ανάγκη για την ανακεφαλαιοποίηση. Οι τράπεζες έκαναν κάκιστη διαχείριση και συνεχίζουν να ασκούν πελατειακή πολιτική, γεγονός που μεγαλώνει τις μαύρες τρύπες. Οι τράπεζες έχουν χορηγήσει δάνεια που δεν μπορούν σήμερα να εξοφληθούν, τα χορηγούσαν αλόγιστα στο παρελθόν και με μεγάλη ευκολία για κερδοσκοπικούς λόγους. Όλα αυτά δημιούργησαν μια τεράστια μαύρη τρύπα. Έγινε η πρώτη ανακεφαλαιοποίηση, έγινε η δεύτερη, έγινε η τρίτη και αυτή η μαύρη τρύπα δεν κλείνει και ίσως να χρειαστεί και τέταρτη. Γι’ αυτό τον λόγο λέμε ότι χρειάζεται να γίνει εθνικοποίηση των τραπεζών σε συνδυασμό με εθνικό νόμισμα. Οι εθνικοποιημένες τράπεζες μπορούν να προχωρήσουν σε μια ευρεία σεισάχθεια (διαγραφή) ιδιωτικών χρεών, που είναι απολύτως απαραίτητη σήμερα όχι μόνο για να ανακουφιστεί ο κόσμος, αλλά κυρίως για να ανακάμψει η οικονομία. Οι εθνικοποιημένες τράπεζες σε συνδυασμό με το εθνικό νόμισμα μπορούν να κάνουν πολλά για την ανόρθωση της χωράς, μπορούν, για παράδειγμα, να χορηγήσουν ρευστότητα στην οικονομία έτσι ώστε να υπάρξει μια επενδυτική άνοιξη τόσο με δημόσιες επενδύσεις, όσο και επενδύσεις από μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Θέλω να πάμε στο ζήτημα των πλειστηριασμών, για το οποίο πραγματοποιείτε συνέχεια δράσεις. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται αυτή η ιστορία;
Οι πλειστηριασμοί είναι μια τραγωδία για την ελληνική κοινωνία. Όσο γίνονταν στα Ειρηνοδικεία είχαμε καταφέρει να τους ανακόψουμε. Πλέον τους έχουν κάνει ηλεκτρονικούς για να τους στεγανοποιήσουν από το κίνημά μας. Βεβαίως είναι πιο δύσκολο να τους ματαιώσεις σήμερα. Συνεχίζουμε όμως τον αγώνα, έχουμε κάποια αποτελέσματα, αφού καταφέρνουμε είτε να ματαιώνουμε κάποιους πλειστηριασμούς είτε να αναστέλλονται. Οι πιστωτές, οι τράπεζες, η κυβέρνηση και σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο επιμένουν στα κύματα των πλειστηριασμών. Καταργείται ο νόμος Κατσέλη. Επιβεβαιώθηκε μάλιστα από επίσημα χείλη ότι δεν πρόκειται να παραμείνει. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αυτή η διάτρητη προστασία που υπήρχε για εκείνους τους δανειολήπτες που μπορούσαν να ενταχθούν στον νόμο για την πρώτη κατοικία θα λείψει. Δεν ξέρω αν αντικατασταθεί με κάτι που θα θεωρηθεί υποτυπώδης προστασία, όμως, ακόμα κι αυτό αν γίνει, το ποσό με το οποίο θα προστατεύεται η πρώτη κατοικία θα είναι πολύ πιο κάτω από το σημερινό. Η τραγωδία πάει να γίνει εφιάλτης. Αυτό δεν μπορεί να το σηκώσει η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία και θα είναι παράγοντας ύφεσης για την Ελλάδα.
Γι’ αυτό προτείνουμε ένα εναλλακτικό πρόγραμμα, που στην καρδιά του έχει δύο θεμελιώδη μέτρα: Πρώτον, τη γενναία διαγραφή του δημόσιου χρέους και, δεύτερον, ευρεία σεισάχθεια ιδιωτικών χρεών. Αυτά τα δύο μέτρα είναι απολύτως αναγκαία για να πραγματοποιήσει η χώρα μια καινούργια οικονομική αρχή και να δει με κάποια ελπίδα και κάποια αισιοδοξία το μέλλον. Αν δεν γίνουν αυτά, δεν πρόκειται να έχουμε καμία προοπτική, καθώς η Ελλάδα ούτε το δημόσιο χρέος αλλά ούτε και το ιδιωτικό θα μπορέσει να αποπληρώσει χωρίς να εξοντωθεί ο πληθυσμός και ιδιαίτερα οι νέοι. Έχουμε λοιπόν αυτό το πρόβλημα, που χρειάζεται ριζοσπαστική αντιμετώπιση. Θα ήμουν ευτυχέστερος ως άνθρωπος αν αυτό το πρόβλημα λυνόταν με ημίμετρα και ασπιρίνες. Δεν γίνεται όμως με μια Ελλάδα να κάθεται σε ένα βουνό από χρέη.
Για τους αγώνες σας στους πλειστηριασμούς κληθήκατε και από το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος.
Καταρχάς δεν ήξερα ότι υπάρχει τέτοιο τμήμα. Εγώ ξέρω ότι το δημοκρατικό πολίτευμα το προασπίζει ο ίδιος ο λαός και όχι ένα τμήμα της Ασφάλειας. Όπως και να ’χει, το τμήμα αυτό, αν ήθελε να προστατεύσει τη δημοκρατία, θα έπρεπε να συλλάβει αυτούς που μετέτρεψαν στο δημοψήφισμα το «όχι» σε «ναι». Αυτός είναι ο ορισμός της κατάλυσης της δημοκρατίας.
Χαρακτηρίζετε τα σημερινά κυβερνητικά στελέχη πραξικοπηματίες;
Φυσικά είναι πραξικοπηματίες και μη δημοκράτες. Η αρχή και το τέλος ενός δημοκράτη είναι να σέβεται τη λαϊκή βούληση και τη λαϊκή κυριαρχία. Όταν την πετάς στα σκουπίδια, τι δημοκρατία είναι αυτή; Η δημοκρατία που έχουμε στηρίζεται στην κατάλυση της λαϊκής βούλησης, σε ένα πραξικόπημα δηλαδή.
Υπάρχουν για εκείνη την περίοδο θέματα που δεν έχουν βγει στην επιφάνεια ακόμη και θα έπρεπε να τα ξέρει ο κόσμος;
Κοιτάξτε, μπορεί να υπάρχουν, αλλά να μην τα γνωρίζω κι εγώ όλα. Εκείνες τις μέρες γίνονταν στο παρασκήνιο πάρα πολλές διεργασίες, για τις οποίες δεν θα μπορούσα να έχω γνώση. Μια μεγάλη συνωμοσία διαπράχτηκε τότε σε βάρος της χώρας και του ελληνικού λαού. Αυτή η συνωμοσία έγινε για να προχωρήσουν σε ένα πραξικόπημα με στόχο, υποτίθεται, να μείνουμε στο ευρώ. Μας έλεγαν τότε ότι αν βγαίναμε από το ευρώ θα καταστρεφόμασταν, ενώ τώρα που είμαστε στο ευρώ είμαστε όλοι μια χαρά.
Πότε πιστεύετε ότι θα πάμε σε εκλογές και εκεί θα κατεβείτε αυτοτελώς ή θα στηρίξετε άλλα ψηφοδέλτια;
Για τον χρόνο των εκλογών είναι παρακινδυνευμένο να κάνουμε οποιαδήποτε πρόβλεψη. Άλλωστε εξαρτάται από την αποκλειστική βούληση του Τσίπρα και νομίζω ότι θα καθορίσει ο ίδιος τον χρόνο των εκλογών με βάση έναν και μόνο παράγοντα: το προσωπικό και κομματικό συμφέρον του.
Εμείς δεν θα στηρίξουμε άλλα ψηφοδέλτια, θα κατέβουμε ως Λαϊκή Ενότητα ή σε ένα κοινό μέτωπο με άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Ελπίζω μέχρι τότε να υπάρξουν ευρείες συνεργασίες ώστε να κατέβουμε ως μέτωπο συνεργαζόμενων ριζοσπαστικών, αριστερών, προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών, αντιμνημονιακών δυνάμεων. Αυτή είναι η επιδίωξή μας, να στηρίξουμε ψηφοδέλτια στα οποία θα συμμετέχουμε και θα παίζουμε βασικό, δραστήριο ρόλο.
Απόστολος Ζαβιτσάνος,
Δημοσιογράφος-«Στέντορας»
Share this post
