Ιδιαίτερα ταλαντούχος και με μια αξιοζήλευτη πορεία ηθοποιού στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, ο Κώστας Αρζόγλου δεν ξεχωρίζει μόνο για το υποκριτικό του ταλέντο. Μιλώντας κανείς μαζί του, καταλαβαίνει αμέσως πως πρόκειται για άνθρωπο με αφοπλιστική ειλικρίνεια, προσγειωμένο και αληθινό. Επιστρέφει φέτος επί σκηνής πρωταγωνιστώντας στην τρυφερή και συγκινητική παράσταση «Ήρωες», στην Κάτω Σκηνή «Από Μηχανής» Θεάτρου στο Μεταξουργείο. Τον ευχαριστούμε για τη συνέντευξη που παραχώρησε στο  stentoras.gr.

Κύριε Αρζόγλου, θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη με το θεατρικό έργο στο οποίο πρωταγωνιστείτε. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό. Είναι κωμωδία, αλλά με βαθιά νοήματα…

Στο έργο βλέπουμε τρεις πρώην υψηλόβαθμους στρατιωτικούς, που ζουν την εποχή του 1950 –έχουν δηλ. μεσολαβήσει δύο παγκόσμιοι πόλεμοι– και, όντας εγκλωβισμένοι στην ταράτσα του γηροκομείου όπου φιλοξενούνται, κουβαλούν μέσα τους τις νοοτροπίες και τις αξίες εκείνης της περιόδου, πεπαλαιωμένες ιδέες για την ιδιωτικότητα, την ιδιοκτησία, τις συμπεριφορές απέναντι στη γυναίκα. Η ξεπερασμένη για τη σημερινή εποχή σκέψη τους και οι συντηρητικές πεποιθήσεις τους αλληλεπιδρούν και δημιουργούν, σε συνδυασμό με την άρνησή τους να γεράσουν, ένα κωμικοτραγικό αποτέλεσμα.

Υπάρχουν «ήρωες» στην εποχή μας; Τι σημαίνει για εσάς «ηρωισμός»;

Βεβαίως και υπάρχουν ήρωες. Για μένα, ηρωισμός είναι να ξεπερνά κανείς τα συνηθισμένα, να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Ήρωας, για μένα, είναι αυτός που ξεπερνά τα όριά του για να πετύχει τους στόχους του και παλεύει να γίνεται ολοένα και καλύτερος.

Θεωρώ ήρωες τους απλούς ανθρώπους, τους καθημερινούς. Αυτούς που βρίσκονται ανάμεσά μας. Ανθρώπους που επιβιώνουν ξεπερνώντας τον εαυτό τους και επιδιώκουν να γίνονται ολοένα και καλύτεροι σε όποιον τομέα ή πόστο της κοινωνίας μας υπηρετούν.

Πολλοί νέοι σήμερα στρέφονται στις σπουδές υποκριτικής. Τι θα τους συμβουλεύατε; Ας μη ξεχνάμε πως η τηλεόραση και τα social media έχουν ωραιοποιήσει την καριέρα του ηθοποιού στην τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Θεωρώ πως θα πρέπει να γνωρίζουν πως το επάγγελμα του ηθοποιού είναι ιδιαίτερα επίπονο και ψυχοφθόρο. Είναι ένα επάγγελμα στο οποίο δεν αρκεί κανείς να έχει ταλέντο. Οφείλεις να καλλιεργείς το ταλέντο, να εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου ώστε να το υπηρετείς σωστά. Απαιτεί μελέτη, αφοσίωση, αγωνιστικότητα, δυναμικότητα, υπομονή και επιμονή. Πρέπει να το πιστεύεις πολύ.

Έχετε διανύσει μια σπουδαία πορεία στον καλλιτεχνικό χώρο και ιδίως στον χώρο του θεάτρου. Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό, θα λέγατε ότι έχει ανταποκριθεί η πορεία αυτή στις βλέψεις και τα όνειρα που κάνατε όταν πρωτοξεκινούσατε; Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι, ποιο θα ήταν αυτό;

Όταν ξεκινούσα στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, δεν είχα υπόψη μου τους ορίζοντες της επαγγελματικής πορείας που θα μου άνοιγε η επιλογή μου να γίνω ηθοποιός. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως μπροστά μου ανοιγόταν μια τεράστια θάλασσα γνώσεων να καλλιεργήσω και εμπειριών να βιώσω. Μου άρεσε απλά να βρίσκομαι πάνω στο σανίδι και να κάνω αυτό που αγαπώ. Ήταν μια απαιτητική αλλά πολύ όμορφη διαδρομή στην οποία δεν θα άλλαζα κάτι. Με τη σημερινή οπτική μου, ακόμη και τα λάθη που μπορεί να έκανα, πάλι δεν θα τα άλλαζα, γιατί και αυτά με οδήγησαν σε κάτι άλλο, υπήρξαν κομμάτι της γενικότερης αλυσίδας της πορείας μου, που συνέβαλαν με τον τρόπο τους στο να διαμορφωθώ ως άνθρωπος και ηθοποιός και να γίνω αυτό που είμαι σήμερα.

Όλα αυτά τα χρόνια της επαγγελματικής σας πορείας, υπήρξαν άνθρωποι ή συνεργασίες που σας στεναχώρησαν και σας απογοήτευσαν; Πώς το διαχειριστήκατε; Υπάρχει κάποια συνεργασία που σας επηρέασε θετικά και που έχετε ξεχωρίσει;

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό καθώς ήταν ελάχιστοι οι άνθρωποι και οι συνεργασίες που με στεναχώρησαν. Ακόμη και μέσα από αυτές τις «ατυχίες», ένιωθα πως κέρδιζα κάτι. Στον αντίποδα, είχα την τιμή και τη χαρά να συνεργαστώ, να γνωρίσω καλά και να συναναστραφώ ξεχωριστούς ανθρώπους, όπως η Έλλη Λαμπέτη, ο Δημήτρης Χορν, η Κατίνα Παξινού και ο Αλέκος Αλεξανδράκης, ανθρώπους που μαζί τους μόνο όμορφες στιγμές έχω να θυμάμαι.

Πολλές είναι οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση στον καλλιτεχνικό χώρο. Πολλά γνωστά ονόματα ακούστηκαν και για πολλά από αυτά έχει κινητοποιηθεί η ελληνική Δικαιοσύνη. Θα μας πείτε τις σκέψεις σας;

Ο ηθοποιός είναι ένα πρόσωπο που, λόγω της δημοσιότητας, είναι περισσότερο γνωστός για τη δουλειά του και ενδεχομένως λιγότερο για την προσωπική του ζωή. Το κοινό ξεγελιέται από αυτό που θαυμάζει στο θέατρο ή την τηλεόραση και θεωρεί πως η ωραιοποιημένη εικόνα που βγάζει ένας ηθοποιός μέσα από τη δουλειά του αντικατοπτρίζει και την προσωπικότητά του. Δεν είναι έτσι. Γνωρίζω δυστυχώς σπουδαίους καλλιτέχνες που στη ζωή τους είναι αλήτες. Που βιώνουν τη «σύγκρουση» μεταξύ της δημόσιας εικόνας τους και της αληθινής τους προσωπικότητας.

Επίσης, είναι θλιβερό το γεγονός ότι έχουμε τόσο πολλές γυναικοκτονίες στη χώρα μας. Τι θεωρείτε πως κάνουμε λάθος ως κοινωνία και έτσι τα φαινόμενα της ανθρώπινης βίας και κακοποίησης αυξάνονται;

Είναι πολύ στενάχωρα πράγματα αυτά. Όπως όλοι μας, προβληματίζομαι και θυμώνω. Το γενικό κοινωνικό περίγραμμα της ζωής του ανθρώπου, δηλ. το περιβάλλον του, η οικογένειά του, η παιδεία του, οι φίλοι του, οι αξίες του, ενδεχομένως να δυσλειτουργεί στις μέρες μας.

Πώς είναι ο Κώστας Αρζόγλου στην καθημερινότητά του;

Είμαι πολύ αφοσιωμένος στο θέατρο καθώς το αγαπώ πολύ και το νιώθω ως κάτι ιερό. Γεμίζει εμένα και την καθημερινότητά μου. Άλλωστε για μένα, η ζωή και το θέατρο είναι αξίες αλληλένδετες.

Πείτε μας τρία επίθετα που θεωρείτε ότι σας χαρακτηρίζουν.

Ακατάστατος, απροσδόκητος και αληθινός.

Συνέντευξη-επιμέλεια: Κατερίνα Γκρίτζαλη

Δ/ντρια Σύνταξης, stentoras.gr

Share this post