Η πρώτη σκέψη που κάνει κανείς γνωρίζοντας τη Βούλα Πατουλίδου είναι πως πρόκειται για την πρώτη γυναίκα ολυμπιονίκη της Ελλάδας, καθώς ήταν αυτή που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Oλυμπιακούς Aγώνες της Βαρκελώνης το 1992 στο αγώνισμα του στίβου κάνοντας πραγματικά περήφανη τη χώρα μας. Μιλώντας με την ολυμπιονίκη, την ίδια σκέψη έκανα και εγώ. Όμως αυτό που σε κερδίζει ουσιαστικά από τη συζήτηση με την ίδια, πέρα από την αγωνιστική της νοοτροπία και πειθαρχία, είναι η αυθεντικότητά της ως ανθρώπου. Την ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη που παραχώρησε στο stentoras.gr.

Κυρία Πατουλίδου, θα σας γυρίσω πολλά χρόνια πίσω. Γνωρίζω ότι έχετε αναφερθεί σε αυτό το θέμα πάρα πολλές φορές, αλλά θα ήθελε να το διαβάσει άλλη μια φορά και το κοινό μας. Πώς αισθανθήκατε όταν ανεβήκατε στο ψηλότερο βάθρο κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης; Θυμάστε ακόμη την αίσθηση;

Κάθε φορά που βλέπω το βίντεο του τερματισμού βουρκώνω. Δεν υπάρχουν λέξεις να σας μεταφέρω το συναίσθημα. Ήταν σαν να με σκέπασε μια γιγάντια ελληνική σημαία για όλη μου τη ζωή. Περηφάνια! Περηφάνια για το χρυσό μετάλλιο, περηφάνια για όσα πέρασα για να φτάσω ως εκεί, περηφάνια για όσα πέρασαν οι γονείς μου, οι παππούδες μου. Ατόφια αυθεντική ελληνική περηφάνια!

Πόσο δύσκολα ήταν για εσάς τα χρόνια του πρωταθλητισμού; Αισθανθήκατε ότι στερηθήκατε πράγματα από την καθημερινότητά σας ώστε να αντεπεξέλθετε;

Πρωταθλητισμός χωρίς θυσίες δεν γίνεται. Μέχρι να ανέβω στο βάθρο ήμουν ένας πιστός στρατιώτης. Πώς το λέει ο Καζαντζάκης; «Η καρδιά πάει κόντρα στο νου, και όποιος την ακολουθεί πρέπει να ’χει κότσια γερά!» Το γήπεδο είχε γίνει το σπίτι μου. Οι προπονήσεις, οι τραυματισμοί, οι απογοητεύσεις από τις ήττες που ζούσα «σφυρηλάτησαν» αυτό που έγινα. Αυτό που κατάφερα. Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για την επιτυχία. Ο πρωταθλητής δεν ακούει τον πόνο του. Πέφτεις, χτυπάς, σηκώνεσαι, συνεχίζεις.

Τα τελευταία χρόνια έχουν έρθει στην επιφάνεια πολλά περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης και μέσα από τον χώρο του αθλητισμού. Επίσης, βλέπουμε βιαιότητες και φανατισμούς που έχουν οδηγήσει τα θύματα ακόμη και στον θάνατο. Τι κάνουμε λάθος ως κοινωνία; Τι νομίζετε ότι θα μπορούσε να αλλάξει για να αποφευχθεί η θυματοποίηση;

Δυστυχώς η βία δεν κυριαρχεί μόνο στον χώρο του αθλητισμού. Το πρόσωπο της βίας είναι έκδηλο σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Δυστυχώς μιλάμε για ανεξέλεγκτη βία που έχει διεισδύσει και στις μικρές ηλικίες. Σεξουαλική κακοποίηση, γυναικοκτονίες, ακραία επιθετικότητα στους έφηβους, αθλητική βία. Είναι αλήθεια πως κατά τη διάρκεια της πανδημίας συσσωρεύτηκε πολύς θυμός στην κοινωνία. Με το που επανήλθαμε σε κανονικούς ρυθμούς, ήταν σαν κάποιος να άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και να ξεπήδησαν από μέσα μόνο δαίμονες. Σε αυτή την έξαρση σημαντικό ρόλο παίζει το διαδίκτυο. Πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα. Ακόμα και η νομοθεσία πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Η βία είναι μια Λερναία Ύδρα. Κόβεις ένας κεφάλι και πετάγονται δέκα. Πρέπει να αναπτύξουμε τα κατάλληλα εργαλεία για να υψώσουμε «τείχη» απέναντι στο τέρας. Για παράδειγμα, ο Νέος Κανονισμός Λειτουργίας των Σχολείων είναι ένα μέτρο αντιμετώπισης που πήρε η κυβέρνηση. Παρόμοια μέτρα πρέπει να ληφθούν σε όλα τα επίπεδα.

Τα τελευταία χρόνια έχετε εισέλθει δυναμικά στον πολιτικό στίβο. Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τα κοινά και την πολιτική;

Η ανάγκη μου να συμμετέχω σε αυτό που ζω. Να παρεμβαίνω σε αυτό που ζω. Η ανάγκη μου να συνεχίσω να προσφέρω στην πατρίδα μου. Το εθνόσημο που φόρεσα στο στήθος μου το 1992 το φόρεσα για όλη μου τη ζωή. Δέκα χρόνια στην αυτοδιοίκηση στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, διαχειρίστηκα έργα που βελτίωναν την καθημερινότητα των συμπολιτών μου. Σε όποια θέση και αν βρεθώ, θα προσφέρω. Αν ο Θεός με αξιώσει να φτάσω μέχρι τα βαθιά γεράματα και να μπορώ να κινώ μόνο τα χέρια μου, θα ανεβάζω την ελληνική σημαία στον ιστό.

Συναντήσατε ανθρώπους ή συνεργασίες στην επαγγελματική σας πορεία που σας στεναχώρησαν ή δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες σας; Πώς το διαχειριστήκατε;

Ναι! Υπάρχουν οι στιγμές που εσύ θυσιάζεις τα πάντα για κάποιους και αυτοί θυσιάζουν εσένα για το τίποτα. Έπαθα και έμαθα. Στο τέλος της ημέρας, όμως, αυτός που επιλέγει το τίποτα μένει με αυτό.

Είστε υποψήφια ευρωβουλευτής. Ποιο είναι το όραμά σας;

Να υπηρετήσω τις αξίες που έχω ως άνθρωπος και ως Ελληνίδα. Να προσφέρω όπου μπορώ. Είμαστε μια υπερήφανη χώρα μέσα σε μια Ενωμένη Ευρώπη και έτσι πρέπει να παραμείνουμε. Είμαι έτοιμη να εκπροσωπήσω τα συμφέροντα της χώρας μου με καθαρή και δυνατή φωνή. Στην αυτοδιοίκηση διαχειρίστηκα ευρωπαϊκά προγράμματα για την υλοποίηση έργων που αφορούσαν τη Μητροπολιτική Ενότητα Θεσσαλονίκης. Αντιμετώπισα ζητήματα τοπικής σημασίας. Ήρθε η ώρα να διευρύνω τα πεδία μου στα μεγάλα θέματα της εποχής μας, όπως είναι η κλιματική αλλαγή, η μετανάστευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η διοίκηση είναι δύσκολη. Έχω μάθει να την ασκώ στην πράξη με συνέπεια.

Είστε ιδιαίτερα ενεργή και με ένα καθημερινά γεμάτο πρόγραμμα. Δεν χαλαρώνετε ποτέ; Τι σας ευχαριστεί να κάνετε στον ελεύθερο –αν έχετε– χρόνο σας; Πώς είναι η Βούλα Πατουλίδου μακριά από τις πολιτικές της υποχρεώσεις;

Δεν έχω ελεύθερο χρόνο. Σας το λέω με παράπονο. Μου λείπει η οικογένειά μου.  Μου λείπει να κάτσω με μια φίλη μου να πω μια κουβέντα άσχετη με την πολιτική. Είναι ο δεύτερος προεκλογικός αγώνας που δίνω σε μικρότερο διάστημα από έναν χρόνο. Αλλά είπαμε, για να ανέβεις στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου πρέπει να θυσιάσεις τα πάντα.

Συνέντευξη-επιμέλεια: Κατερίνα Γκρίτζαλη

Δ/ντρια Σύνταξης, stentoras.gr

Share this post