Έχοντας εμπλουτίσει το βιογραφικό του με πολλές επιτυχημένες συμμετοχές στο θεατρικό σανίδι και την τηλεόραση αλλά και με πρωταγωνιστικούς ρόλους που τον καταξίωσαν ως ηθοποιό και τον ανέδειξαν προπάντων στις καρδιές μας, ο αγαπημένος σε όλους μας Γιώργος Χρανιώτης μας μίλησε για όλα. Για το πώς αποφάσισε να γίνει ηθοποιός, για το πώς καταφέρνει να εξισορροπεί την προσωπική με την επαγγελματική του ζωή, για την αγάπη του για το τραγούδι αλλά και για τη θεατρική παράσταση «Τέλειοι ξένοι» στην οποία συμμετέχει για 2η χρονιά. Τον ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη που παραχώρησε στο stentoras.gr.

Λίγο τετριμμένη η ερώτησή μου, αλλά θα ήθελα να μας την απαντήσετε. Θα σας γυρίσω αρκετά χρόνια πίσω. Πώς πήρατε την απόφαση να γίνετε ηθοποιός; Ήταν η υποκριτική το όνειρό σας; Είχατε κατά νου κάποιο πρότυπο στην υποκριτική; Τι πυροδότησε την επιλογή σας;

Όχι, δεν ήταν το όνειρό μου να γίνω ηθοποιός ούτε είχα κάποιο έναυσμα από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Δεν ήμουν από τα παιδιά που το είχαν στο μυαλό τους, πώς, δηλαδή, θα είναι να εμφανίζεσαι πάνω στη σκηνή. Θυμάμαι τον εαυτό μου να δίνει Πανελλαδικές για τη σχολή της Γυμναστικής Ακαδημίας, πέρασα στη Γυμναστική Ακαδημία της Κομοτηνής την οποία, όμως, δεν τελείωσα ποτέ, και τελικά βρέθηκα να φοιτώ στη δραματική σχολή κάνοντας στροφή 180 μοιρών. Από την πρώτη μου επαφή με την υποκριτική και τις σπουδές μου στη σχολή είχα αποφασίσει πως ήθελα να γίνω ηθοποιός και έκτοτε δεν άλλαξα ποτέ γνώμη ή επαγγελματική πορεία.

Τελικά, μετά από τόσα χρόνια, κάνοντας έναν μικρό απολογισμό, νιώθετε δικαιωμένος, ικανοποιημένος από την επαγγελματική σας επιλογή και την επαγγελματική σας πορεία;

Νιώθω δικαιωμένος που πήρα την απόφαση αυτήν, αλλά επίσης νιώθω πως δεν θα μπορούσα να κάνω και διαφορετικά. Η υποκριτική είναι πλέον βίωμα για μένα ύστερα από τόσα χρόνια που την υπηρετώ. Δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου να κάνει επαγγελματικά κάτι διαφορετικό από την ηθοποιία.

Υπήρξαν συνεργασίες που σας απογοήτευσαν; Που τις μετανιώσατε; Άνθρωποι που νιώθετε ότι σας αδίκησαν ή δεν σας φέρθηκαν σωστά; Πώς το διαχειριστήκατε;

Τη στεναχώρια που προέρχεται από τον χώρο της δουλειάς δεν τη λαμβάνω υπόψη. Συνήθως είναι πρόσκαιρη. Δηλαδή μπορεί στις ατελείωτες πρόβες κάποιος σκηνοθέτης να σε στεναχωρήσει, να σου πει και δυο κουβέντες παραπάνω. Εφόσον η συμπεριφορά η δική του ή του συναδέλφου σου απέναντί σου δεν είναι κακοποιητική, το προσπερνάς. Στο θέατρο υπάρχουν στεναχώριες και απογοητεύσεις που τις περισσότερες φορές καλείσαι να τις φιλτράρεις και να τις αξιολογήσεις ως μαθήματα. Σε ό,τι με αφορά, μια διαφωνία ή ένας τσακωμός σε πολιτισμένο πλαίσιο λειτουργεί αποσυμφορητικά και δίνει την αφορμή για διάλογο.

Νιώθετε πως έχετε καταφέρει να εξισορροπήσετε την προσωπική με την επαγγελματική σας ζωή;

Θεωρώ πως όχι στον ιδανικό βαθμό καθώς η ίδια η φύση της δουλειάς μας δεν έχει να κάνει με την ισορροπία αλλά με τη γόνιμη ανισορροπία. Είναι μια δουλειά που περιλαμβάνει αρκετές ώρες πρόβας και μελέτης, αρκετή συναισθηματική και ψυχική φόρτιση ανάλογα με τον εκάστοτε ρόλο που καλείσαι να υποστηρίξεις. Ωστόσο, δεν είμαι και άνθρωπος που φέρνει το θέατρο και ό,τι τον απασχολεί στο σπίτι. Είμαι, επίσης, της άποψης πως για την προσωπική και οικογενειακή ζωή, όταν το θέλεις πραγματικά, βρίσκεις χρόνο για τους ανθρώπους σου. Ξυπνάς νωρίτερα για να δεις και να παίξεις με το παιδί σου, βρίσκεις χρόνο ώστε να περάσεις ποιοτικές στιγμές με τους αγαπημένους σου. Δεν υπάρχει χρυσή τομή και δεν τα καταφέρνω πάντα. Όλα, όμως, γίνονται με λίγο περισσότερο προγραμματισμό και υπομονή.

Ιδιαίτερα γνωστός γίνατε με την τηλεοπτική σειρά του Μανούσου Μανουσάκη «Για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο» το 2001. Πόσο έχει αλλάξει ο Γιώργος Χρανιώτης έκτοτε; Τον έχει επηρεάσει η αναγνωρισιμότητα;

Οι περισσότεροι με γνώρισαν ναι μεν από αυτήν τη σειρά, αλλά πριν από αυτήν είχα την τύχη-ατυχία, στην ηλικία των 20 ετών, να έχω παίξει και σε μια άλλη. Οπότε η αναγνωρισιμότητα ήρθε σχετικά νωρίς. Οι άνθρωποι τότε σε πλησίαζαν ώστε να τους υπογράψεις αυτόγραφο – δεν υπήρχαν τα κινητά με τις φωτογραφίες. Συνειδητοποίησα, λοιπόν, από πολύ μικρός ότι η αναγνωρισιμότητα ήταν ένα κομμάτι που πρόκυπτε από τη δουλειά που κάνω. Οπότε δεν νιώθω να με έχει επηρεάσει. Φυσικά, σε φάσεις της επαγγελματικής μου πορείας έχω αισθανθεί σημαντικός και χαίρομαι όταν αναγνωρίζεται η δουλειά μου, αλλά ποτέ σε βαθμό που να με αλλοτριώσει ως άνθρωπο και επαγγελματία.

Συν τοις άλλοις, διδάσκετε υποκριτική. Τι συμβουλεύετε τους νέους που επιθυμούν να ασχοληθούν με αυτή;

Γενικά, δεν δίνω συμβουλές. Οι νέοι στις μέρες μας δέχονται άπειρη πληροφορία και ενημερώνονται πλέον για όλα. Άλλωστε η ζωή είναι δική τους και οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους. Ωστόσο, στους μαθητές μου προσπαθώ κάθε φορά να διακρίνω αν η επιθυμία τους να γίνουν ηθοποιοί προέρχεται από την ανάγκη τους να γίνουν γνωστοί γενικότερα ή να γίνουν γνωστοί για τη δουλειά τους στο θέατρο και επειδή την αγαπούν. Προτιμώ να τους μιλάω. Να τους εξηγώ πως η δουλειά μας ναι μεν είναι απαιτητική και ρευστή, ιδίως στην εποχή που ζούμε, αλλά παράλληλα και από τις πιο όμορφες. Πως, αν το επιθυμούν, πρέπει να το προσπαθήσουν πολύ, με επιμονή και υπομονή, και να κρατούν το όνειρό τους ζεστό και ζωντανό.

Η μουσική, από όσο γνωρίζω, είναι από τις μεγάλες σας αγάπες. Έχετε δημιουργήσει την μπάντα σας. Πώς προέκυψε; Είναι το χόμπι και το μεράκι σας; Ανταγωνίζεται την αγάπη σας για την υποκριτική;

Δεν υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα στην αγάπη μου για την υποκριτική και στην αγάπη μου για τη μουσική. Και οι δύο είναι μεράκι μου, αγάπη και έρωτας για μένα. Δεν θέλω να πω πως αγαπώ το θέατρο και είμαι ερωτευμένος με τη μουσική. Υποστηρίζω την υγιή «απιστία» του να είμαι ερωτευμένος με ό,τι καλλιτεχνικό δημιουργώ και καταπιάνομαι.

Για 2η συνεχή χρονιά θα σας δούμε στη θεατρική παράσταση «Τέλειοι ξένοι» στο Θέατρο Αθηνά. Μιλήστε μας για τον ρόλο σας.

Εγώ υποδύομαι τον Kόσιμο, αμοραλιστή και ταξιτζή στο επάγγελμα, με ιδιαίτερη αγάπη για το γυναίκειο φύλο. Είναι από τους ανθρώπους που χρειάζεται επιβεβαίωση από τις γυναίκες, αλλά υιοθετεί τον άκομψο τρόπο απέναντί τους έχοντας πολλές ερωμένες και παράλληλη ζωή. Είναι ένας άνθρωπος χαριτωμένος αλλά ανώριμος και επικίνδυνος καθώς δεν διαθέτει ενσυναίσθηση. Ουσιαστικά είναι ψεύτης και πληγώνει τους ανθρώπους.

Γενικά, είναι μια καλοδουλεμένη παράσταση. Βοήθησε πολύ το κείμενο του έργου και η μετάφραση της Ελεονώρας Μελέτη. Είναι μια συντονισμένη παράσταση, την οποία οι σκηνοθέτες Γιώργος Πυρπασόπουλος και Πέτρος Λαγούτης έχουν τόσο καλά επιμεληθεί, ώστε να μην ξεχωρίζει κάποιος περισσότερο από τον άλλο, και αυτό, προσωπικά για μένα, είναι ζητούμενο στις δουλειές μου καθώς πιστεύω πως πρέπει να αναδεικνύονται η ομαδική δουλειά και η σωστή συνεργασία. Είναι ένα έργο επίκαιρο και απόλυτα σύγχρονο και με μια ομάδα ηθοποιών που δίνουν με συντονισμένο τρόπο τον καλύτερο εαυτό τους.

Συνέντευξη-επιμέλεια: Κατερίνα Γκρίτζαλη

Δ/ντρια Σύνταξης, stentoras.gr

Share this post