Οι συστάσεις είναι περιττές για την αγαπητή σε όλους μας και ιδιαίτερα ταλαντούχα ηθοποιό Ελένη Φιλίνη καθώς, έχοντας στο ενεργητικό της πολλές επιτυχίες στην τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο, έχει χτίσει μια πολύχρονη και αξιόλογη καριέρα στον καλλιτεχνικό χώρο. Πρωταγωνιστεί και φέτος για δεύτερη χρονιά στη μουσικοχορευτική παράσταση «Η κοριτσιέρα των Βούρλων», στο θέατρο Αυλαία στο Πασαλιμάνι, την οποία αξίζει κανείς να παρακολουθήσει για να ανακαλύψει κρυφές πτυχές της τότε ελληνικής κοινωνίας. Την ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη που παραχώρησε στο stentoras.gr.

Κυρία Φιλίνη, θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξή μας κάνοντας μια μικρή αναδρομή. Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Από πέντε χρονών παιδάκι έλεγα πως θέλω να γίνω χορεύτρια. Στα εννέα μου χρόνια ξεκίνησα μαθήματα σε μια σχολή χορού και στα δεκαπέντε μου ασχολήθηκα και με το μόντελινγκ συμμετέχοντας παράλληλα σε εορταστικά σόου. Δεν είχα καμιά καλλιτεχνική επιρροή από το οικογενειακό μου περιβάλλον. Αντιθέτως, οι γονείς μου δεν ήθελαν καθόλου να ασχοληθώ με τον καλλιτεχνικό χώρο. Ο πατέρας μου ήθελε να γίνω φιλόλογος και η μητέρα μου να εργαστώ στο δημόσιο. Οπότε, όταν πήρα την πιστοποίηση της γραμματέως και έδωσα εξετάσεις για τα αγγλικά και τα ιταλικά μου, τους ανακοίνωσα πως επιθυμούσα να μου δώσουν ένα χρονικό περιθώριο πέντε χρόνων ώστε να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στο θέατρο. Και αν δεν τα κατάφερνα, θα ασκούσα τελικά το επάγγελμα της γραμματέως. Τελικά, κατάφερα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.

Αν κάνετε έναν μικρό απολογισμό της μέχρι τώρα επαγγελματικής σας πορείας, τι πρόσημο θα βάζατε; Υπήρχαν δυσκολίες; Περίοδοι ή συνεργασίες που σας στεναχώρησαν ή σας αναστάτωσαν; Αν ναι, πώς τις αντιμετωπίσατε; 

Θα έβαζα θετικό πρόσημο, πάντα. Ωστόσο, σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους, και όχι μόνο στον καλλιτεχνικό, υπάρχουν δύσκολες συνεργασίες και προστριβές. Υπήρχαν βεβαίως και καλές και κακές στιγμές. Ο καλλιτεχνικός χώρος είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Ιδίως το θέατρο θεωρώ πως σε προετοιμάζει καλύτερα για την κοινωνία και την ίδια τη ζωή. Αρκετές από τις «δύσκολες» συνεργασίες μου απαιτούσαν γερό στομάχι και ειδικό χειρισμό.

Άρα, λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψη τις εμπειρίες σας, τις καλές και τις κακές σας στιγμές στον καλλιτεχνικό χώρο, τι θα συμβουλεύατε τους νέους που στις μέρες μας θέλουν να ακολουθήσουν το επάγγελμα του ηθοποιού;

Ηθοποιοί στις μέρες μας, σε αντίθεση με τα χρόνια που πρωτοξεκίνησα εγώ, θέλουν να γίνουν όλοι. Ο χώρος της υποκριτικής δεν είναι τόσο λαμπερός όσο νομίζουν οι περισσότεροι. Θεωρώ ότι η ηθοποιία είναι ένα δύσκολο επάγγελμα. Σε αρκετές περιπτώσεις δεν υπάρχει αξιοκρατία. Και η οικονομική επιβίωση, τουλάχιστον για τον χώρο του θεάτρου, δεν είναι πάντα εγγυημένη. Αν ωστόσο κάποιος το επιθυμεί πολύ, χρειάζεται να είναι αποφασισμένος, να αγαπάει το επάγγελμα πολύ και να είναι προετοιμασμένος και για τις μεγάλες περιόδους της ανεργίας.

Είστε από τις ωραιότερες γυναίκες που έχουν περάσει από την ελληνική τηλεόραση, το θέατρο και τον κινηματογράφο. Πόσο σημαντική είναι η εξωτερική εμφάνιση για εσάς; Σας απασχολεί; Θεωρείτε πως η εξωτερική ομορφιά αποτελεί προσόν για να κάνει κανείς καριέρα ως ηθοποιός;

Όταν ξεκινούσα την καριέρα μου, δεν ήταν ιδιαίτερα σημαντικό το να είναι κανείς εμφανίσιμος. Προτεραιότητα, σε αντίθεση με τα κριτήρια της σημερινής εποχής, αποτελούσε το ταλέντο. Σε ό,τι με αφορά, πέρα από τον εσωτερικό μου κόσμο, ναι, μου αρέσει να φροντίζω και τον εξωτερικό, καθώς και τα δύο αποτελούν κομμάτια της μοναδικότητά μας ως ανθρώπων.

Τα τελευταία χώρα ήρθαν στην επιφάνεια πολλά περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης από ανθρώπους που βρίσκονται στον χώρο της υποκριτικής, επωνύμους. Εκπλαγήκατε; Το περιμένατε;

Σε κάποιες περιπτώσεις εξεπλάγην, σε κάποιες άλλες όχι. Στα τόσα χρόνια της επαγγελματικής μου πορείας έχω μάθει να περιμένω από τους ανθρώπους τα πάντα, αλλά και παράλληλα να μην περιμένω τίποτα. Οι συμπεριφορές των παραβατικών ανθρώπων είναι στις περισσότερες περιπτώσεις απότοκες της έλλειψης καλλιέργειας και της παιδείας τους. Ιδίως στις μέρες μας, θεωρώ πως εκλείπει περισσότερο ο σεβασμός και η ευγένεια απέναντι στον συνάνθρωπό μας.

Πέρα από τα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας διαδραματίστηκαν πολλές γυναικοκτονίες. Τι νομίζετε ότι κάνουμε λάθος ως κοινωνία και πληθαίνουν αυτά τα περιστατικά;

Πέρα από την παιδεία που προανέφερα, νομίζω ότι η παραβατικότητα οφείλεται και στην ανατροφή που παίρνει το παιδί από την οικογένειά του. Στις καταβολές και στην επιρροή που δέχεται από το περιβάλλον του. Τα σημερινά παιδιά μεγαλώνουν παίζοντας με τεχνολογία και παιχνίδια που υποθάλπουν τη βία. Και στις μέρες μας, ας μη χρησιμοποιούμε τον όρο «γυναικοκτονίες». Ας μιλάμε για «ανθρωποκτονίες». Μοναδικοί και ξεχωριστοί άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους, γιατί ο συνάνθρωπος δεν έχει συνειδητοποιήσει πως κανείς δεν είναι κτήμα κανενός και πως δεν πρέπει να επεμβαίνουμε στην ελευθερία του άλλου.

Πρωταγωνιστείτε και φέτος στην παράσταση «Η κοριτσιέρα των Βούρλων» στο θέατρο «Αυλαία» στο Πασαλιμάνι. Μιλήστε μας για τον ρόλο σας.

Πρόκειται για μια μουσικοχορευτική παράσταση, με μυθοπλασίες αλλά και αληθινές μαρτυρίες, που μεταφέρουμε επί σκηνής εγώ και η Κατερίνα Αγγελίτσα(η οποία έχει γράψει και σκηνοθετήσει το έργο μαζί με την Έφη Ρευματά), κοριτσιών-πορνών που από το 1875 εκτοπίστηκαν από τον δήμο Πειραιά σε ένα μεγάλο οίκημα εκτός του σχεδίου πόλεως, στην περιοχή των Βούρλων. Στην παράσταση παίζουν και οι μουσικοί Φώτης Ματζαρίδης (πιάνο), Γιώργος Φραγκάκης και Φοίβος Σαμαρτζής (κιθάρα - μπουζούκι).Το έργο μιλά για γυναίκες ηλικίας 14-50 ετών, που στη ζωή δεν είχαν κανέναν –ακόμη και γυναίκες-πρόσφυγες από τη Μικρασιατική Καταστροφή– και πέρασαν πολύ καιρό έγκλειστες, μέχρι τα Βούρλα να μετατραπούν σε φυλακές από τους Γερμανούς το 1940-41. Είναι μια πολύ ωραία παράσταση, θα παίζεται μέχρι το τέλος του χρόνου, και αξίζει κανείς να την παρακολουθήσει καθώς αποκαλύπτει κρυφές πτυχές της τότε ελληνικής κοινωνίας.

Τι άλλο να αναμένουμε καλλιτεχνικά από εσάς τον προσεχή χειμώνα;

Για την ώρα τραγουδώ στον «Μαγεμένο Αυλό» στο Παγκράτι και κάποιες βραδιές στον «Νάρκισσο» στο Μαρούσι. Συμμετέχω επίσης στην καλοκαιρινή θεατρική παράσταση «Στους δύο… τρίτος χωρεί», την πολυβραβευμένη κωμωδία του Φέλιξ Σέρμαν που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Σταύρος Νικολαΐδης. Μαζί μας είναι ο Κώστας Καζάκας και Άγγελος Μπέσσας. Πρόκειται για μια κωμική παράσταση με πολλά αστυνομικά στοιχεία και θα την συνεχίσουμε και τον χειμώνα, Δευτέρα και Τρίτη.

Συνέντευξη-επιμέλεια: Κατερίνα Γκρίτζαλη

Δ/ντρια Σύνταξης,stentoras.gr

Share this post