Κατά την περιοδεία της στη Μαλαισία τον Απρίλιο του 2017, κινδύνεψε η ζωή της και έκτοτε αντιμετωπίζει δυσκολίες στην ομιλία, την όραση και την κίνηση. Μιλώντας της όμως καταλαβαίνεις πως, παρά τα όσα έχει βιώσει, δεν χάνει το χιούμορ της και συνεχίζει, με πίστη στον εαυτό της, να προσπαθεί να προσαρμόσει τις δυσκολίες της σε μια καθημερινότητα που δεν θα την εμποδίζει να κάνει πραγματικότητα αυτό που αγαπά. Είναι θαρραλέα, είναι ειλικρινής, είναι αξιόλογος άνθρωπος και κωμικός. Το όνομα της Κατερίνας Βρανά είναι συνώνυμο της τέχνης του stand up comedy. Η Κατερίνα Βρανά επιστρέφει ως «Ντερμπεντέρισσα» την Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου στην Αθήνα, στο Lunar Space.

Κυρία Βρανά, μετά την επιτυχία της παράστασης «Ντερμπεντέρισσα» στο θέατρο «Αργώ», επιστρέφετε δριμύτερη με την καλοκαιρινή της εκδοχή. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή.

Είναι μια χιουμοριστική σόλο παρουσίαση για όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητα και τα οποία αποτυπώνονται μέσα από τη δική μου οπτική και με τον δικό μου τρόπο. Συγκεκριμένα, προσπαθώ να εκφράσω το πώς νιώθω ύστερα από πέντ’ έξι χρόνια ταλαιπωρίας λόγω θεμάτων υγείας και δύο χρόνια Covid 19, το πώς με «βλέπει» ο κόσμος και ποια προβλήματα αντιμετωπίζω στην καθημερινότητά μου.

Ο τίτλος «Ντερμπεντέρισσα» εμπεριέχει όλες τις ιδιότητες μιας δυναμικής, έξυπνης, αλανιάρας και θαρραλέας γυναίκας. Αναγνωρίζετε στον εαυτό σας κοινά στοιχεία με τον ρόλο σας;

Ο τίτλος «Ντερμπεντέρισσα» όντως εσωκλείει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που αναφέρατε, γι’ αυτό και επιλέχθηκε. Πολλοί στον περίγυρό μου μου λένε πως η στάση μου, ύστερα από τόσες δυσκολίες που έχω περάσει, είναι λεβέντικη. Σίγουρα όμως κι εγώ μπορώ να πω ότι νιώθω δυνατή και θαρραλέα που κατάφερα να ξεπεράσω αρκετές από αυτές.

Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν επεισοδιακά και δύσκολα για εσάς, από την άποψη πως βρεθήκατε αντιμέτωπη με πολλά θέματα υγείας. Σήμερα, πώς νιώθει η Κατερίνα Βρανά αναλογιζόμενη ότι κατόρθωσε να τα ξεπεράσει;

Δεν έχουν λυθεί όλα τα θέματα υγείας καθώς έχουν αφήσει πίσω τους σημαντικές σωματικές βλάβες που δεν ξέρω αν καταφέρω να ξεπεράσω. Νιώθω ανακουφισμένη  και χαρούμενη που έχει περάσει η φάση των νοσοκομείων, των χειρουργείων, των ενδοφλέβιων κτλ., αλλά συνεχίζω καθημερινά να προσπαθώ να κάνω τη ζωή μου καλύτερη.

Αγαπάτε την κωμωδία και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως όλες οι παραστάσεις σας είναι sold out. Πώς είστε όμως στην προσωπική σας ζωή; Έχετε την ίδια εξωστρέφεια; Αυτοσαρκάζεστε;

Το ότι είμαι κωμικός στο επάγγελμα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχω την ίδια εξωστρέφεια και στην προσωπική μου ζωή. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι η ψυχή της παρέας, αλλά, ναι, μου αρέσει να αυτοσαρκάζομαι και το κάνω συχνά. Όπως όλοι μας, στεναχωριέμαι, ανησυχώ, φοβάμαι και αγχώνομαι, όμως προσπαθώ πάντα να βγάζω προς τα έξω τη θετική και χιουμοριστική πλευρά των πραγμάτων.

Πώς προέκυψε η επιλογή σας να ασχοληθείτε με το stand up comedy;

Νομίζω πως το ήξερα πάντα ότι ήθελα να ασχοληθώ με αυτό, καθώς παρακολουθούσα stand up comedy πολύ. Το επιβεβαίωσα μέσα μου όταν πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω ηθοποιία και θέατρο. Είχα τους ενδοιασμούς μου μέχρι να το αποφασίσω γιατί, μέσω αυτού του είδους κωμωδίας, εκθέτεις πολύ τον εαυτό σου, βρίσκεσαι μόνος σου πάνω στη σκηνή, πρέπει να είσαι ο εαυτός σου, δεν υπάρχει ρόλος και κουστούμια παρά μόνο εσύ και ο τρόπος που εκφράζεις τις ιδέες σου. Επίσης, επειδή στην ηθοποιία το να πάρεις κάποιο ρόλο εξαρτάται από απόφαση άλλου και καμιά φορά δεν έχει να κάνει με την ικανότητά σου ως ηθοποιού –δηλαδή μπορούν να σου πουν: «Θέλουμε μια δίμετρη, ξανθιά με γαλάζια μάτια»–, όσο καλή ηθοποιός και αν είμαι, φυσικό είναι να μην μπορώ να ανταποκριθώ σε κάτι τέτοιο. Το βρήκα πολύ πιεστικό και, αφού κάποιες φορές οι αναμονές ήταν μεγάλες, φρόντιζα να γεμίζω τον χρόνο μου με ταξίδια, σκετσάκια και πολύ stand up. Οπότε με αυτό τον τρόπο ζωής και σκέψης ένιωσα καλά, και το stand up ήρθε για να μείνει.

Σε πολλά επαγγέλματα σήμερα παρατηρούνται έμφυλες διακρίσεις. Σας έχει συμβεί να αντιμετωπίσετε τέτοια διάκριση ή προκατάληψη δεδομένου ότι ελάχιστες γυναίκες ασχολούνται στις μέρες με αυτό το είδος κωμωδίας;

Θεωρώ πως σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν διακρίσεις, και τις αντιλήψεις αυτές τις συζητώ συχνά ακόμη και στις παραστάσεις μου. Έχω βιώσει σεξισμό, κυρίως αυτό τον απλό, τον καθημερινό, που δεν τον καταλαβαίνει ο άλλος ότι τον εκφράζει, ίσως γιατί έτσι είναι ο τρόπος σκέψης του ή επειδή οι αρχές του είναι διαφορετικές από τις δικές μου.

Χρησιμοποιείτε αναπηρικό αμαξίδιο. Διαπιστώνετε ελλείψεις της πολιτείας στα θέματα εξυπηρέτησης των ανθρώπων αυτών; Λόγω της χρήσης του, έχετε βιώσει ρατσιστική συμπεριφορά από τους ανθρώπους; Πώς το αντιμετωπίζετε;

Ναι, υπάρχουν ελλείψεις. Τις περισσότερες φορές δεν είναι μόνο θέμα της πολιτείας αλλά της παιδείας του κάθε ανθρώπου. Συναντάς ανθρώπους που δεν δείχνουν σεβασμό, αλλά συναντάς και άλλους που επικοινωνούν μαζί σου, σε σταματούν στον δρόμο, σε ενθαρρύνουν και σε εμψυχώνουν.

Οι δυσκολίες στον δρόμο είναι αντιληπτές όχι μόνο από τα άτομα που χρησιμοποιούν αμαξίδιο αλλά, για παράδειγμα, και από τους γονείς που έχουν κάνει μωρό και δυσκολεύονται με το καρότσι στις μετακινήσεις τους ή από κάποιον που μόλις έχει σπάσει το πόδι του και χρησιμοποιεί πατερίτσες. Το μόνο που βλέπεις είναι χαλασμένα πεζοδρόμια ή κλεισμένα από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, λακκούβες στους δρόμους. Ναι μεν υπάρχει έλλειψη οργάνωσης και πρόβλεψης, αλλά, για μένα, το πιο σημαντικό είναι η έλλειψη παιδείας στην ανθρώπινη συμπεριφορά.

Θα ήθελα να κλείσουμε τη συνέντευξή μας με το μότο σας, αν έχετε.

«Δεν σε χαρακτηρίζουν αυτά που σου συμβαίνουν, αλλά το πώς τα αντιμετωπίζεις».  Πιστεύω πάρα πολύ σε αυτό γιατί δεν είσαι αυτά που σου συμβαίνουν ούτε πρέπει να τους το επιτρέψεις να σε διαμορφώνουν, αλλά είναι σημαντικό να σε εκφράζει ως άνθρωπο ο τρόπος που τα αντιμετωπίζεις.

Συνέντευξη-επιμέλεια: Κατερίνα Γκρίτζαλη

Δ/ντρια Σύνταξης,stentoras.gr

Share this post