Με αφορμή την εκδήλωση «Φροντί-ΖΩ: Δημιουργώντας την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Φροντίδας» που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες στο κέντρο της Αθήνας και αφορούσε την αξία και το έργο αυτών που παρέχουν φροντίδα στα άτομα που την έχουν ανάγκη, το stentoras.gr είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον ευρωβουλευτή Στέλιο Κυμπουρόπουλο. Διατηρώντας αλώβητη την πίστη του πως οι άνθρωποι είναι σήμερα ευαισθητοποιημένοι απέναντι στα κινητικά προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο συμπολίτης τους, υποστηρίζει σθεναρά την ίση προσβασιμότητα, τη συμμετοχικότητα και την κοινωνικότητα για όλους.

Κε Κυμπουρόπουλε, πολλοί από εμάς στην καθημερινότητά μας γνωρίζουμε ή συναντάμε ανθρώπους με κινητικά προβλήματα. Θεωρείτε πως η χώρα έχει ανταποκριθεί στις ανάγκες τους;

Με τα χρόνια και τις διεθνείς αλλαγές, υπάρχει πρόοδος καθώς η ίδια η κοινωνία μεταμορφώνεται, τα εμπόδια μειώνονται και υπάρχει μια γενικότερη αποδοχή τόσο στη σκέψη μας όσο και στη συμπεριφορά μας απέναντι στους ανθρώπους αυτούς. Δεν έχουν διορθωθεί όλες οι δυσκολίες και τα μειονεκτήματα, όμως έχουν γίνει πολλές αισιόδοξες κινήσεις και αυτό για μένα σημαίνει ελπίδα. Θεωρώ πως πλέον όλοι μας αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου.

Είστε ένθερμος υποστηρικτής της ιδεολογίας και της πρακτικής που ενστερνίζεται η «Ανεξάρτητη Διαβίωση». Τι σημαίνει για εσάς;

Η «Ανεξάρτητη Διαβίωση» σημαίνει για μένα το να έχει κανείς τις δυνατότητες, τα εργαλεία και το περιβάλλον τριγύρω του δομημένα και οργανωμένα με τέτοιο τρόπο, προσιτό και ασφαλή, ώστε να μην νιώθει πως υστερεί και παράλληλα να μπορεί να ζει σύμφωνα με τις επιλογές και τις επιθυμίες του. Σημαίνει, επίσης, το να δίνεται η προσβασιμότητα στην υγεία, στην εργασία, στην κοινωνικότητα και γενικότερα σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης καθημερινότητας.

Είναι εφικτή η ουσιαστική ενσωμάτωση των ανθρώπων με αναπηρία στη σύγχρονη αγορά εργασίας;

Αυτό που συνηθίζω να λέω είναι πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι καλός σε όλα. Κάποιοι έχουν χαρίσματα και δυνατότητες σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς, κάποιοι σε κάποιους άλλους. Υπάρχουν παραδείγματα κοινωνιών σήμερα, στις οποίες άνθρωποί τους με αυτισμό εργάζονται και αποδίδουν με τον δικό τους λειτουργικό τρόπο. Κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να είναι χρήσιμος στην κοινωνία, εφόσον τον χαρακτηρίζουν η θέληση, η επιμονή και οι δεξιότητες, δεν μπορείς να μην τον αξιοποιήσεις.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει όλοι να ενστερνιστούμε είναι ο ανοικτός και όχι στενόμυαλος τρόπος σκέψης, ώστε να αποδεχόμαστε και να υποστηρίζουμε τους ανθρώπους με δυνατότητες.

Στις 20 Μαΐου διοργανώσατε την εκδήλωση «Φροντί-ΖΩ: Δημιουργώντας την Ευρωπαϊκή Στρατηγική Φροντίδας» στο κέντρο της Αθήνας, για την αξία της φροντίδας, για τα δικαιώματα και τις ανάγκες των φροντιστών. Προσωπικά, τη θεώρησα φόρο τιμής στους ανθρώπους αυτούς και χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να σας το πω. Θεωρείτε ότι είναι εφικτή η προστασία των δικαιωμάτων και της συνεισφοράς τους από το κράτος;

Δεν είναι μόνο εφικτή τελικά. Θεωρείται δεδομένο. Κι επειδή μεταξύ των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπάρχει πρόνοια όχι μόνο για τα άτομα που χρήζουν φροντίδας αλλά και για τους ίδιους τους φροντιστές τους για τους οποίους σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα εξετάζεται η διαβαθμισμένη προσφορά τους, πάρθηκε η απόφαση της δημιουργίας ενός πλαισίου επικοινωνίας με κοινό στόχο την προστασία των δικαιωμάτων και των αναγκών των ανεπίσημων ή των επαγγελματιών φροντιστών.

Μέσα από την οπτική σας ως ψυχιάτρου, ποιες είναι οι σκέψεις σας για τα περιστατικά της βιαιότητας που παρατηρήθηκαν στις ανθρώπινες σχέσεις και που ήρθαν στη δημοσιότητα; Είναι απότοκα της περιόδου του εγκλεισμού και της καραντίνας λόγω της πανδημίας της Covid-19;

Νομίζω πως η βιαιότητα που ήδη έκρυβαν κάποιοι άνθρωποι μέσα τους εκδηλώθηκε με τον εγκλεισμό και τους περιορισμούς. Για όλους μας η καραντίνα λόγω της Covid-19 περιόρισε τις κοινωνικές συναναστροφές και την εναλλαγή των καθημερινών παραστάσεων, την αλληλεπίδραση με τους οικείους μας και τη ροή της εργασίας μας. Θεωρώ πως η βιαιότητα πάντα υπήρχε και ενδεχομένως βρήκε πρόσφορο έδαφος να εκδηλωθεί. Ωστόσο, υπάρχουν και πολλοί άνθρωποι, ακόμη και οι πιο ήρεμοι, που έφτασαν στα όριά τους.

Το  καλό είναι πως, πια σε τέτοιες περιπτώσεις, η κοινωνία μας βρίσκει τρόπους να αντιστέκεται απέναντι στη βιαιότητα. Επιλέγει να τη δημοσιοποιεί, να την καταγγέλλει και να θέτει έτσι τα όρια σε όσους αποπειραθούν να απειλήσουν την ψυχική και σωματική ακεραιότητα του άλλου.

Έχετε μεγάλη αγάπη για τον τόπο μας, κάτι που φαίνεται και από τις δράσεις σας ως Έλληνα ευρωβουλευτή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ποιο είναι το όραμά σας από τη θέση σας αυτή αλλά και ως πολίτη της χώρας μας;

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει αποκτήσει μια σημαντική και υπολογίσιμη θέση στα ευρωπαϊκά δρώμενα. Νιώθω πολύ περήφανος για τη χώρα μας και, από τη θέση του ευρωβουλευτή αλλά και του Έλληνα πολίτη, προσπαθώ πάντα να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Οραματίζομαι να συνεχίσει η χώρα μας να ανταποκρίνεται δυναμικά στις προκλήσεις τόσο σε εθνικούς όσο και σε ευρωπαϊκούς τομείς αλλά και να αναπτύσσεται δυναμικά.

Συνέντευξη-επιμέλεια: Κατερίνα Γκρίτζαλη

                                     Δ/ντρια Σύνταξης stentoras.gr

Share this post