Μετά την τριλογία για τη Σμύρνη, το πρώτο βιβλίο της οποίας «Ισμαήλ και Ρόζα» έγινε κινηματογραφική ταινία με τίτλο «Η Ρόζα της Σμύρνης», ο Γιάννης Γιαννέλλης-Θεοδοσιάδης επιστρέφει με το καινούριο του μυθιστόρημα «Σχολή Νυφών» (εκδόσεις Πατάκη) και μας μιλά για αυτό στο stentoras.gr. Πρόκειται για μια καταιγιστική ιστορία συγκλονιστικών γεγονότων της κατοχικής περιόδου, με τη ναζιστική θηριωδία στο απόγειό της. Έρωτας, δολοπλοκίες, κατασκοπεία, κουκουλοφόροι και μαυραγορίτες, που με την ανοχή της κυβέρνησης των δωσίλογων, σφίγγουν τη θηλιά στον λαιμό της αθηναϊκής κοινωνίας και στέλνουν αθώους στην κρεμάλα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ οι επιτήδειοι αβγατίζουν το κομπόδεμά τους.Μια ιστορία που όλοι μας αξίζει να διαβάσουμε..
Κε Θεοδοσιάδη, τι σας ενέπνευσε να γράψετε το μυθιστόρημα «Σχολή Νυφών»;
Ένα μυθιστόρημα, που αναφέρεται στη θλιβερή περίοδο της γερμανικής κατοχής στην χώρα μας, ξυπνά τις μνήμες όλων μας, αναφορικά με τη ναζιστική θηριωδία και τα παθήματά του λαού μας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε. Το θεώρησα λοιπόν ιστορική ανάγκη, μετά την τριλογία των μυθιστορημάτων μου για τη Σμύρνη, ν’ αναφερθώ στη τραγική αυτή περίοδο, ώστε να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεότεροι. Μέσα από τον μύθο του βιβλίου μου, που εκτυλίσσεται στα πραγματικά ιστορικά γεγονότα των μαύρων αυτών χρόνων, μπορεί ο αναγνώστης να κάνει την ιστορική του αναδρομή, εμπλουτισμένη με στιγμές έρωτα, αντίστασης, προδοσίας, κατασκοπίας. Κυρίως όμως ν’ αντιληφθεί τη σκληρότητα και απανθρωπιά των κατακτητών, καθώς και των κουκουλοφόρων, μαυραγοριτών κλπ.
Όπως σημειώνετε κι εσείς: «Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε για “να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι”. Νομίζετε λείπουν τα πρότυπα και τα ιδανικά από τους σημερινούς νέους;
Οι νέοι άνθρωποι ζουν σε μια τελείως διαφορετική εποχή. Μακριά από τα χρόνια που οι παππούδες τους πολεμούσαν στα βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας μας. Σήμερα οι πόλεμοι είναι περισσότερο οικονομικοί. Αλλά και θρησκευτικοί. Αν βέβαια εξαιρέσουμε κάποιες περιοχές, όπου δυστυχώς μαίνονται. Ασφαλώς κι έχουν ιδανικά και πρότυπα οι νέοι άνθρωποι. Πιστεύω κάποιας διαφορετικής υφής. Όμως, η ζωή δεν ξέρεις πώς τα φέρνει. Και αναμφίβολα υπάρχουν κίνδυνοι ορατοί. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να θυμόμαστε τι συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν. Ώστε να μην επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας και να είμαστε ισχυρότεροι στο μέλλον. Αυτό επιχειρώ να περάσω με το μυθιστόρημά μου στον αναγνώστη του βιβλίου μου, δημιουργώντας πρότυπα και καλλιεργώντας κάποια ιδανικά. Γιατί και οι μύθοι διδάσκουν.
Η προσπάθεια να επιτευχθεί η ελευθερία της πατρίδας είναι ένα από τα κεντρικά νοήματα του βιβλίου και πάντα θα είναι επίκαιρο. Εσείς θεωρείτε ότι απειλείται η ελευθερία μας στις μέρες μας, δεδομένου της αναστάτωσης που έχει δημιουργήσει η πανδημία της Covid-19;
Δεν απειλείται, σίγουρα όμως περιορίζεται η ελευθερία μας, εξαιτίας της πανδημίας του COVID-19. Είναι μια περίεργη κατάσταση, πρωτόγνωρη θα έλεγα για τη γενιά μας, που ελπίζω, με τη βοήθεια της επιστήμης να τη ξεπεράσουμε. Βέβαια πληρώσαμε και πληρώνουμε έναν άδικο φόρο αίματος.
Η δύναμη του έρωτα είναι έκδηλη σε όλη τη διάρκεια της διήγησής σας. Πόσο σωστό όμως το θεωρείτε να εγκαταλείπει κανείς τα προσωπικά του όνειρα για χάρη του;
Ο έρωτας είναι από τα ισχυρότερα πάθη του ανθρώπου. Σε χτυπά κατακέφαλα και γίνεσαι έρμαιό του. Γι’ αυτό στον έρωτα, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Μονάχα όταν σβήσει ή ξεθυμάνει μπορείς να κρίνεις αν έπραξες σωστά ή λάθος. Αλλά είναι πια αργά. Χειρότερος όμως όλων είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας. Μπορεί να σε τυραννά μια ολάκερη ζωή.
Συνέντευξη-επιμέλεια:Κατερίνα Γκρίτζαλη
Δ/ντρια Σύνταξης,stentoras.gr
Share this post
