Αθόρυβα, σεμνά και εμπνευσμένα έχει βαλθεί να βάλει χρώμα στο γκρι της πόλης και μαζί φως στο βλέμμα των περαστικών. Τη λένε Ιφιγένεια Ηλιάδου, είναι απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και του Τμήματος Διακόσμησης του ΤΕΙ Αθήνας. Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις με έργα ζωγραφικής, αφίσες και art books και εργάζεται ως illustrator και web designer. Δεν λέει ούτε πολλά ούτε φανταχτερά. Όμως με τα έργα της δημιουργεί στο πέρασμά της μια ανακουφιστική λιακάδα.
Πώς αποφασίσατε να ζωγραφίζετε τοίχους εγκαταλελειμμένων σπιτιών;
Πάντα ήθελα να ξεφύγω από τη δουλειά μέσα σε ένα γραφείο. Εξακολουθώ να εργάζομαι ως γραφίστρια, αλλά παράλληλα ήθελα να διοχετεύσω την ενέργειά μου και κάπου αλλού. Κάπως έτσι ξεκίνησα, βλέποντας εγκαταλελειμμένα σπίτια στο κέντρο της Αθήνας, στα Πετράλωνα, στο Μοναστηράκι, το Θησείο, θέλησα να βάλω λίγο χρώμα, να μη δείχνουν έτσι παρατημένα. Κι έτσι, ζωγράφισα τον πρώτο μου τοίχο ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού με λουλούδια και με την υπογραφή «Λιακάδα».
Γιατί διαλέξατε το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο;
Γιατί υπάρχει το γκρι χρώμα γύρω μας, αλλά η Ελλάδα έχει ήλιο, φωτεινό ουρανό, λιακάδες, οι οποίες για μένα δημιουργούν αισιοδοξία.
Υπήρξε κάτι συγκεκριμένο που σας έκανε να επιλέξετε το πρώτο παρατημένο σπίτι που ζωγραφίσατε;
Στην πραγματικότητα αυτό που με συγκίνησε είναι ότι τόλμησα τελικά να βγω στον δρόμο και να ντύσω τις βόλτες μου με μια τοιχογραφία.
Μόνο σε τοίχους εγκαταλελειμμένων σπιτιών μπορεί να δει κάποιος τις εικαστικές σας παρεμβάσεις;
Σε καμία περίπτωση δεν θα προέβαινα στον βανδαλισμό ενός τοίχου. Δεν θα τον ζωγράφιζα χωρίς να έχω την άδεια του ιδιοκτήτη του. Ζωγραφίζω μόνο σε παρατημένα σπίτια, που σίγουρα θα έχουν την ιστορία τους, η οποία ωστόσο, όπως είναι φυσικό, μου είναι άγνωστη, ενδεχομένως θα ανήκουν ή θα ανήκαν σε κάποιους ανθρώπους, αλλά για τους δικούς τους λόγους τα έχουν αφήσει να γκρεμίζονται. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν δει τις ζωγραφιές μου μου έχουν ζητήσει να κάνω κάτι αντίστοιχο και στα δικά τους, καλοδιατηρημένα σπίτια. Προς το παρόν δεν το έχω κάνει. Έχω ζωγραφίσει και καφάο, τα κουτιά της ΔΕΗ που βρίσκονται στους δρόμους. Τα μετέτρεψα σε σπιτάκια! Έχω ζωγραφίσει και τους τοίχους ενός σχολείου στο Περιστέρι. Λουλούδια, βιβλία, κινητά, καρδούλες ως likes, πρόσωπα και μαζί ένα ποίημα της Κικής Δημουλά, το «Ασυμβίβαστα».
Πώς επιλέγετε τη θεματική της ζωγραφικής σας;
Στην αρχή έκανα μόνο λουλούδια. Μετά άρχισα να προσθέτω και πρόσωπα. Δεν ξέρω εάν βλέποντας κάποιος τους τοίχους μου με πρόσωπα και βλέμματα ζωγραφισμένα μπορεί να το καταλάβει, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως οι άνθρωποι, με την τεχνολογία να μας κυριεύει, έχουμε χάσει την οπτική επαφή. Δεν κοιταζόμαστε, άρα δεν επικοινωνούμε συναισθηματικά… Θέλω δηλαδή να δώσω χρώμα στο γκρι της πόλης και να ξαναποκτήσουμε οπτική επαφή.
Καθώς οι ζωγραφιές σας είναι εκτεθειμένες στον δρόμο, έχουν, όπως τα γκράφιτι για παράδειγμα, και τον κίνδυνο να υποστούν βανδαλισμό. Σας ενοχλεί αυτό το ενδεχόμενο;
Έχουν γίνει βανδαλισμοί όχι σε δικά μου έργα, σε άλλων, αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω ότι υπάρχει σεβασμός και δύσκολα κάποιος ζωγραφίζει πάνω στο έργο κάποιου άλλου. Είναι μέσα στο παιχνίδι κι αυτή η πιθανότητα. Συμβαίνει με τη street art. Οπότε δεν θα με στεναχωρήσει ιδιαιτέρως εάν συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν θα χαρώ, αλλά ούτε και θα σκάσω. Αυτό που με νοιάζει πιο πολύ απ’ όλα είναι να καταφέρνω με αυτές τις τοιχογραφίες να κάνω τους περαστικούς θεατές να χαμογελούν βλέποντάς τες. Αυτό το χαμόγελο, εάν το προκαλώ, μου αρκεί.
Παρατημένα σπίτια, μελαγχολικοί στίχοι της Κικής Δημουλά… είναι εικόνες λύπης…
Όλοι έχουμε τη θλιμμένη, απαισιόδοξη πλευρά μας. Στις ζωγραφιές μου όμως προτιμώ τη «Λιακάδα».
Η Αθήνα είναι μια γκρι θλιβερή πόλη;
Είμαι παιδί της πόλης κι αγαπώ την Αθήνα. Η πόλη είναι και γκρι και με φωτεινό ουρανό. Παντού υπάρχουν αντιφάσεις.
Αισθάνεστε σαν να λέτε από τοίχο σε τοίχο, από εγκαταλελειμμένο σε εγκαταλελειμμένο σπίτι, μια ιστορία;
Ίσως… δεν το είχα σκεφτεί… αλλά ναι, ίσως να λέω μια ιστορία, που αρχίζει με λουλούδια, συνεχίζει με πρόσωπα…
Πιστεύετε ότι κάνετε κοινωνική παρέμβαση;
Θα μπορούσατε να το πείτε κι έτσι, κοινωνική παρέμβαση. Δεν ξέρω, ίσως…
Ποια είναι τα σχέδιά σας σχετικά με τη ζωγραφική σας;
Θα ήθελα να μπορώ να ζω από αυτές τις τοιχογραφίες. Δεν έχω οργανώσει κάτι προς το παρόν προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά αυτό είναι το όνειρό μου. Να ζωγραφίζω τους τοίχους των σπιτιών της πόλης και να αποδεσμευτώ από τη δουλειά, που με καθηλώνει στους τέσσερις τοίχους ενός γραφείου.
Κυβέλη Χατζηζήση
Δημοσιογράφος, stentoras.gr
Site: http://ifigeniailiadou.gr/
Insta: https://www.instagram.com/liakada__
Share this post
