Στα 9 της χρόνια γνωρίστηκε με τη γιόγκα. Δεν την παράτησε ποτέ, αλλά ούτε και την ενέταξε στην επαγγελματική διαδρομή της. Για 22 χρόνια η Σεβαστή-Άννα Κωνσταντοπούλου εργάστηκε στη ΔΕΗ κι αφού συνταξιοδοτήθηκε, έκανε το όνειρό της να γίνει δασκάλα γιόγκα πραγματικότητα.
Εκπαιδεύτηκε και ειδικεύτηκε στην Accessible Yoga for People with Disabilities (σ.σ. Προσβάσιμη Γιόγκα για Άτομα με Ειδικές Ανάγκες). Με άλλα λόγια, μαθήτευσε κοντά στους πρώτους διδάξαντες για να δημιουργήσει τις πρώτες τάξεις chair yoga στην Αμερική και στη συνέχεια να δείξει σε ανθρώπους με προβλήματα υγείας τρόπους να ανακουφίζουν τον πόνο του κορμιού και της ψυχής.
Ποιες είναι οι σχετικές με τη γιόγκα σπουδές σας;
Ασχολήθηκα για πρώτη φορά με τη γιόγκα, αλλά και το μπαλέτο, σε ηλικία 9 χρόνων. Ως μαθήτρια ήμουν αριστούχος και προοριζόμουν να σπουδάσω Ιατρική. Ωστόσο πέρασα στη Φαρμακευτική, αλλά ακολούθησα τις σπουδές μου μόνο για δύο χρόνια, γιατί στην πραγματικότητα δεν ήταν ο τομέας που αγαπούσα. Στη συνέχεια εργάστηκα στη ΔΕΗ, απασχόληση που μου επέτρεπε να κάνω παράλληλα αυτό που αγαπώ τόσο: τη γιόγκα.
Ολοκληρώνοντας μια επαγγελματική πορεία 22 ετών, αποφάσισα να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα: Πήγα στις Μπαχάμες και παρακολούθησα την εκπαίδευση δασκάλων γιόγκα στο International Sivananda Yoga Vedanta Centre. Στη συνέχεια ειδικεύτηκα στον τομέα της Προγεννητικής Γιόγκα (Prenatal Yoga) στο East Meets West Yoga Center στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Με δάσκαλό μου τον Jivana Heyman, ιδρυτή του οργανισμού Accessible Yoga, ολοκλήρωσα στο Sivananda Ashram Yoga Retreat την εκπαίδευσή μου στον τομέα της Accessible Yoga for People with Disabilities.
Πώς και γιατί ασχοληθήκατε με την Accessible Yoga for People with Disabilities;
Το 2014 εμφανίζεται η θεραπευτική γιόγκα στην Αμερική. Έπειτα από μελέτες για διάφορες παθήσεις, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο καρκίνος, η παχυσαρκία, ορθοπεδικά προβλήματα και πάρα πολλές ασθένειες ακόμα, γίνονται εκπαιδεύσεις, τις οποίες παρακολουθώ, για την αντιμετώπισή τους (και) μέσα από τη γιόγκα. Είχα βιώσει και εγώ σοβαρό πρόβλημα υγείας με αφόρητους πόνους και με το ενδεχόμενο νευροχειρουργικής επέμβασης και η γιόγκα με είχε βοηθήσει πάρα πολύ. Από το δικό μου παράδειγμα και από την εκπαίδευσή μου άρχισα να σκέφτομαι πώς θα μπορούσα να βοηθήσω ανθρώπους με προβλήματα υγείας ώστε να μπορούν να κάνουν γιόγκα και να έχουν βελτίωση στην ποιότητα της ζωής τους. Κάπως έτσι αποφάσισα να προτείνω στον διευθυντή του γυμναστηρίου στην Αμερική όπου εργαζόμουν να εντάξω και μια πειραματική τάξη για νευρολογικές παθήσεις χωρίς να πληρώνομαι.
Δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως της κατάστασης υγείας τους να κάνουν γιόγκα;
Όχι. Για παράδειγμα, μια γυναίκα που έχει κάνει μαστεκτομή ή της έχουν αφαιρεθεί κάποιοι λεμφαδένες πρέπει να προσαρμόσει τις ασκήσεις της στην πάθησή της. Ένας άνθρωπος που έχει τεχνητούς γοφούς δεν μπορεί να ξαπλώσει στο στρώμα της γιόγκα, αλλά μπορεί να καθίσει σε καρέκλα και να κάνει τις ασκήσεις του. Η chair yoga, την οποία διδάσκω, απευθύνεται σε άτομα που θέλουν να αποκομίσουν όλα τα οφέλη της γιόγκα, αλλά δεν μπορούν να ενταχθούν σε τμήματα hatha, vinyasa κ.λπ. γιόγκα λόγω συγκεκριμένων παθήσεών τους.
Τι ανταπόκριση είχε η πρώτη πειραματική τάξη για νευρολογικές παθήσεις;
Στην αρχή είχα μία και μόνη μαθήτρια. Σιγά σιγά απέκτησα αρκετούς μαθητές με διάφορες παθήσεις. Παρακολουθούσε το μάθημά μου μια γυναίκα με δύο τεχνητούς γοφούς. Στην αρχή απλώς για να έχει κίνητρο να βγαίνει από το σπίτι. Στη συνέχεια γιατί καλυτέρευε η κατάσταση της υγείας της.
Υποθέτω πως με τη γιόγκα μπορεί να βελτιώνεται η κατάσταση της υγείας ενός ασθενούς, αλλά σίγουρα δεν γιατρεύεται. Έχει άραγε σημασία ένας άνθρωπος με προβλήματα υγείας να κάνει γιόγκα;
Έχει πολύ μεγάλη σημασία. Σε κάποιες περιπτώσεις μέσα από τις αναπνευστικές ασκήσεις βελτιώνεται η αναπνοή του ασθενούς, επομένως και η ποιότητα ζωής του. Προτρέποντας έναν άνθρωπο με κινητικά προβλήματα, για παράδειγμα, να οραματιστεί το σώμα του υγιές, τον «αναγκάζεις» με κάποιο τρόπο να μπει στη διαδικασία να διεγείρει τους νευρώνες του. Μπορεί να μην έχει ποτέ το ποθητό αποτέλεσμα, ωστόσο δεν παραιτείται. Αντιθέτως, βελτιώνει την ψυχολογική του κατάσταση. Στο Άσυλο Ανιάτων και στον Σύλλογο Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας, που κάνω μαθήματα –δωρεάν φυσικά–, βλέπω τους ανθρώπους την ώρα που οραματίζονται τον εαυτό τους να κινεί μέλη τους σώματός τους να χαμογελούν. Δεν είναι λίγο.
Εκτός από το Άσυλο Ανιάτων και τον Σύλλογο Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας, πού αλλού κάνετε chair yoga; Στην Ελλάδα υπάρχει ανταπόκριση;
Φέτος συνεχίζω τα μαθήματα μόνο στον Σύλλογο Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας. Όταν επέστρεψα από την Αμερική, έστειλα επιστολές σε νοσοκομεία, στρατιωτικά νοσοκομεία, φορείς που ασχολούνται με ανθρώπους με προβλήματα υγείας, ακόμα και σε ιδιωτικά γυμναστήρια, για να εντάξουν στο πρόγραμμά τους –δωρεάν μάλιστα– πειραματικά πρόγραμμα chair yoga. Στην πραγματικότητα μόνο το Άσυλο Ανιάτων και ο Σύλλογος Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας ανταποκρίθηκαν.
Γιατί, νομίζετε;
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι όλη η φασαρία στην Ελλάδα δεν είναι ποιος θα προσφέρει, αλλά ποιος θα εισπράξει!
Θα εξακολουθήσετε τις προσπάθειές σας να υιοθετηθούν τα μαθήματά σας από δημόσιους φορείς;
Όχι. Έχω απογοητευτεί εντελώς. Γράφω όμως ένα βιβλίο σχετικά με την accessible yoga, είμαι μέλος με ενεργή συμμετοχή στα συνέδρια του οργανισμού Accessible Yoga, πηγαίνω στον Σύλλογο Ατόμων με Σκλήρυνση κατά Πλάκας και επιπλέον κάνω personal training επί πληρωμή σε υγιείς ανθρώπους που το θέλουν.
Καθώς κάνετε πολλά δωρεάν μαθήματα, τι θεωρείτε ανταμοιβή της προσφοράς σας;
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κέρδος από το να δω έναν άνθρωπο που κάνει chair yoga να σηκώνεται και να συνεχίζει τις ασκήσεις του όχι καθήμενος πια, αλλά πίσω από την καρέκλα, στηριζόμενος σε αυτή.
Κυβέλη Χατζηζήση,
Δημοσιογράφος -stentoras.gr
Share this post
