Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια στους κόλπους της ανάπτυξης και διοίκησης ανθρωπίνου δυναμικού για το αν η μέθοδος της αφήγησης ιστοριών είναι ένα βοηθητικό εργαλείο οργανωσιακής συναίνεσης.

Διοίκηση ανθρωπίνου δυναμικού και αφήγηση ιστοριών. Ή αλλιώς ηγεσία και αφήγημα.

Πώς είναι δυνατό να χρησιμοποιήσουμε τις ιστορίες, τα παραμύθια που λέμε στα παιδιά λίγο πριν κοιμηθούν για να τα ηρεμήσουμε, για να τους δημιουργήσουμε ασφάλεια, για να αναπτύξουμε τη φαντασία τους, για να ξορκίσουμε το κακό, αναδεικνύοντάς το και κάνοντάς το να φαντάζει μικρό και διαχειρίσιμο, οικείο θα έλεγα. Πώς είναι δυνατό να χρησιμοποιήσουμε αυτές τις ιστορίες στον κόσμο των ενηλίκων που εμπεριέχει περισσότερο δράκους παρά ήρωες ή στην καλύτερη των περιπτώσεων δράκους που γίνονται ήρωες. Στον κόσμο των ενηλίκων, τον γεμάτο άγχος, ρίσκο, αμφιβολία, αταξία και αποδοτικότητα, αποτελεσματικότητα, κέρδος, θεμιτό και αθέμιτο ανταγωνισμό.

Τα θέματα που προβληματίζουν χρόνια τώρα την παγκόσμια κοινότητα της διοίκησης ανθρωπίνου δυναμικού, αν καταφέρουμε και τα δούμε αφαιρετικά, δεν είναι τίποτα άλλο από το πώς θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε εργαλεία, μεθόδους και τεχνικές μέσω των οποίων οι άνθρωποι θα λειτουργούν αποτελεσματικά μέσα στις ομάδες τις οποίες ανήκουν.

Θα πηγαίνουν, όχι βαρυγκωμώντας το πρωί στη δουλειά τους, θα δεσμεύονται καθημερινά με το όραμα της επιχείρησης, σα να ήταν δικό τους όραμα και θα εμπνέονται για να συνεχίζουν την εργασιακή τους καθημερινότητα, δημιουργώντας καινοτόμες ιδέες που θα μεταφραστούν πάλι στο τέλος της ημέρας σε προϊόντα και υπηρεσίες με στόχο τα επιθυμητά επιχειρησιακά και έμμεσα κοινωνικά οφέλη.

Πολλά χρόνια η ίδια συζήτηση που φυσικά και δυσκολεύει ακόμη περισσότερο μέσα στο πλαίσιο της παγκόσμιας κρίσης, όπου εργαζόμενοι με διαφορετικό υπόβαθρο καλούνται να λειτουργήσουν σε ένα κοινό εργασιακό περιβάλλον.

Προκύπτει λοιπόν συνεχώς το ερώτημα πώς θα το πετύχουμε αυτό. Και έτσι γεννιούνται οι διαδικασίες και οι νέες διαδικασίες. Και συνεχώς νέα εργαλεία.

Συνήθως πρόκειται για εκ των άνω εργαλεία που οι νεοεισερχόμενοι σε μια επιχείρηση τα βρίσκουν να υπάρχουν και ακόμη και αυτοί που τα έφτιαξαν, καμιά φορά δεν θυμούνται αν τα έφτιαξαν αυτοί και για ποιο σκοπό και το κυριότερο ποιες ανάγκες εξυπηρετούσαν.

Σε αυτό το πλαίσιο των διαδικασιών που έρχονται εκ των άνω, σε μια επιχείρηση έρχονται ως αντίπαλο δέος οι ιστορίες και η έννοια του narrative leadership που ευρέως συζητείται στην hr κοινότητα.

Ποιος λοιπόν ο ρόλος της αφήγησης ιστοριών;

Η αφήγηση έχει κοινωνική διάσταση Τα άτομα μοιράζονται τρόπους σκέψης, ιδέες, αξίες και έννοιες, καθώς αλληλεπιδρούν. Έτσι «κατασκευάζουν» κοινωνικούς κόσμους, δηλαδή δίνουν ευρύτερο νόημα στις άμεσες εμπειρίες της καθημερινής ζωής. Συναισθηματική διάσταση. Μέσα από την αφήγηση, ο άνθρωπος μαθαίνει σταδιακά να διαχειρίζεται και να επικοινωνεί τα συναισθήματά του.

Γνωστική διάσταση. Ενισχύεται η δημιουργικότητα και η φαντασία τόσο του αφηγητή αλλά και των ακροατών/αναγνωστών, οι οποίοι βασισμένοι στα λόγια, τις λέξεις και το ύφος του αφηγητή δημιουργούν τις εικόνες της ιστορίας. Οι ιστορίες μπορούν να εξασφαλίσουν συναίνεση στη δημιουργία ταυτότητας, οράματος και συνοχής.

Η αφηγηματική προσέγγιση λοιπόν είναι ένα εργαλείο που καλό θα ήταν το οικοσύστημα της ανάπτυξης του ανθρωπίνου δυναμικού να το λάβει σοβαρά υπόψη. Θα επανέλθουμε.

Μαρία Γεωργαλά
MSc Επικοινωνιολόγος,
σύμβουλος σταδιοδρομίας - GCDF,
mentor επιχειρηματικότητας,
www.career-design.gr
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Share this post