Αιδώς Αργείοι

Ο τρελός και η πόρνη

Περισσότερα...Στην παρακμή τους οι ανθρώπινες κοινωνίες δημιουργούν εσωτερικούς σχηματισμούς που τους επιτρέπουν την αποτελεσματικότερη διαχείριση της μιζέριας τους. Εξασφαλίζουν έτσι την ειρηνική συνύπαρξη των μελών τους και δίνουν νόημα και ενδιαφέρον σε μάταια και περιττά συμβιωτικά μοτίβα.

Κόμβοι των σχηματισμών αυτών είναι στερεότυπα σε ρόλο βαλβίδας της αδιέξοδης κοινωνικής ενέργειας. Οι συστημικοί ρόλοι βασιλιά, ευγενή, εμπόρου, προέδρου, δασκάλου, παπά, γιατρού, μαμής και χωροφύλακα συμπληρώνονται από μάγισσα, αλήτη, τρελό και πόρνη.

Οι κοινωνίες θεσπίζονται στην πλάτη των δύστυχων, που αποτελούν προσωποποίηση του κοινωνικού εφιάλτη, και ενισχύουν τα παραδείγματα προς μίμηση κατοχυρώνοντάς

Περισσότερα...

Γράμμα στον Ρουβίκωνα

Περισσότερα...Αγαπητοί συγκάτοικοι και εν δυνάμει σύντροφοι,

Με τη θέα που μου επιτρέπεται από τη θέση του συστημικού υπηρέτη, αντιμετωπίζω δύο κενά που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας για συμπλήρωση με ενημέρωση ή δράση.

Το πρώτο σημείο αφορά στην αυτόνομη υποστήριξη του βίου των μελών του Ρουβίκωνα και άλλων αντίστοιχων συλλογικοτήτων, σε ομαδική ή ατομική βάση, χωρίς να επιβαρύνουν με έμμεσο ή άμεσο τρόπο οποιονδήποτε. Θα ένιωθα καλά να ξέρω ότι τα μέλη σας παράγουν τροφή και άλλα απαραίτητα αγαθά ή το ισοδύναμο που χρειάζεται η διαβίωσή τους χωρίς να εξαρτώνται από γονείς, χορηγούς, κοινωνικό υστέρημα ή κάτι άλλο που θα τους καθιστούσε ένα είδος freelance συνδικαλιστές – αγωνιστές.

Καταλαβαίνετε

Περισσότερα...

Λύκε, λύκε, είσαι εδώ;

Περισσότερα...Θέλουμε να αισθανόμαστε το σύστημα σαν μία ενιαία και εποπτευόμενη μηχανή, κατασκευασμένη να διαχειρίζεται τις ανάγκες μας. Υπό αυτή τη θεώρηση του χρεώνουμε μηχανικές αδυναμίες, βλάβες και δυσλειτουργίες. Απλή αίσθηση ή πραγματικότητα, το ταμείο των αναγκών μας είναι προοδευτικά ελλειμματικό στο τέλος κάθε διαχειριστικής ενότητας.

Ατομικές ή κοινές, οι διαπιστώσεις της κακοδαιμονίας του αποκαλούμενου συστήματος συγκλίνουν στην ανεπάρκειά του. Αυτή αναφέρεται συνήθως στις βασικές ανθρώπινες ανάγκες που εικάζουμε ότι ανέλαβε να διαχειριστεί. Η ευτυχία δεν είναι ρεαλιστικό θέμα συζήτησης.

Κάθε οικονομολογική, φιλοσοφική, κοινωνιολογική ή άλλη απόπειρα αποκωδικοποίησης του συστήματος, αν

Περισσότερα...

The bubble society

Περισσότερα...Θεωρητικά, μόλις φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Η κατρακύλα ανακόπηκε και όλοι γλειφόμαστε για την ανάπτυξη που έρχεται μέσα σε μία (ελπίζουμε) μακρά, διπλή προεκλογική περίοδο.

Τα μεγέθη έφτασαν σε αυτό που δικαιούται η αγορά μας και αυτό μας φαίνεται παρακμιακό εμπρός στα προηγούμενα δανεικά μεγαλεία μας. Όμως το οικοσύστημα της επιχειρηματικότητας και της διοίκησής της χρειάζεται πολλά χιλιόμετρα προσαρμογής και διορθώσεων για να υποστηρίξει την ουσιαστική αναδιάρθρωση.

Η επιχειρηματική ελίτ χάρηκε που επιτέλους βρέθηκε κάποιος να πάρει όλη αυτή τη μιζέρια από την αυλή της και να τη βαφτίσει «κοινωνική επιχειρηματικότητα». Ο «κάποιος» έτσι δρομολογεί την εγκατάσταση συντεχνιακού

Περισσότερα...

Ακολουθεί πολιτική διαφήμιση

Περισσότερα...Ένας Θεός αγάπης δημιούργησε με σοφία τον κόσμο (όπως κι αν τον ορίζουμε) και τον απέδωσε σε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση ανθρώπους με ελεύθερη βούληση, να ζήσουν μέσα του, να τον διαχειριστούν και να ολοκληρωθούν σε πλήρη κοινωνία με τον Δημιουργό τους.

Ένας όμορφος άγγελος, δημιούργημα κι αυτός του πάνσοφου Θεού, προορισμένος να φέρνει κάθε πρωί το φως, αποφάσισε να μετασχηματίσει τον ρόλο του από επιτελικό σε διοικητικό (ίσως βαρέθηκε τη ρουτίνα) και να διεκδικήσει το ύπατο αξίωμα.

Η κίνηση αυτή τον έθεσε εκτός Θεού κοινωνίας, όπου, έχοντας περιορισμένες επιλογές, αποφάσισε να διεκδικήσει από τη βάση αυτό που απέτυχε στασιάζοντας.

Περισσότερα...

Πότε θα χορτάσεις ρε φίλε;

Περισσότερα...Στην αρχή νόμιζα ότι ήσουν κακό παιδί, ειδικά όταν έσπαζες στην αλάνα καινούρια παιχνίδια ή αν έτρωγες τη ζάχαρη από το βούτυρο της απογευματινής μου φέτας. Έκλαψα για τη σκασμένη πρώτη μου μπάλα εξαιτίας σου. Δεν ήθελα να σε ξαναπαίξω, αλλά μετά μου πέρασε, άλλωστε σε είχαν φίλο και όλοι οι άλλοι.

Η ιδέα ότι ήσουν κωλόπαιδο μου μπήκε αργότερα, δεν θυμάμαι πότε, αλλά εσύ μάλλον ξέρεις. Σε έβλεπα να το απολαμβάνεις να έχεις και να δείχνεις ή να καταστρέφεις ό,τι σε ξεπερνούσε. Και ο δανεικός θρίαμβος στα μάτια σου συγκρουόταν με τα κόλπα και τις ίντριγκες που σκάρωνες για να πετύχεις. Απορούσα με την προθυμία των άλλων να σε βοηθούν, μέχρι που κατάλαβα την αρχή της αμοιβαιότητας και της εξάρτησης. Τότε θύμωνα, αλλά μετά, πολύ αργότερα, μου

Περισσότερα...