Αιδώς Αργείοι

Γιατί το επιτρέπεις;

Περισσότερα...Λες ότι στον στρατό υπάρχει μέσο, γλείψιμο, βύσμα. Ότι εκεί που αρχίζει η θητεία σταματά η λογική. Ο παλιός αράζει και τρέχει τους νέους. Λες πως σε ενοχλεί η πειθαρχία, τα καψώνια και η σπατάλη χρόνου. Το αλφάδι στο κρεβάτι και η βαριά οσμή στον θάλαμο. Οι τσάτσοι παίρνουν μεταθέσεις στο σπίτι τους και οι φουκαράδες στις ενέδρες και στην αγγαρεία. Λες πως οι αξιωματικοί μας είναι άσχετοι και οι καραβανάδες αδιάφοροι. Πως οι επιθεωρήσεις είναι άδικες και οι συντηρήσεις οχημάτων άγονες. Και μετράς τις μέρες να τελειώσει αυτή η παρωδία.

Αισθάνεσαι ότι οι πολιτικοί μας είναι βολεμένοι στα προνόμιά τους. Δεν νοιάζονται παρά μόνο για την καρέκλα και την πάρτη τους. Πως

Περισσότερα...

Πέντε λεπτά νωρίτερα

Περισσότερα...Είναι από το γνωστό ανέκδοτο: Η νεκροφόρα τουμπάρει στη γέφυρα, το φέρετρο πέφτει στο ποτάμι, σπάει, ο νεκρός παρασύρεται στη θάλασσα, ένα ταχύπλοο χτυπά τον νεκρό, οι επιβάτες δεν ξέρουν τι συνέβη και τον πηγαίνουν στο νοσοκομείο, όπου περιμένουν με αγωνία στην αίθουσα αναμονής. Και ο γιατρός, που βγαίνει περίλυπος, τους λέει: «Πέντε λεπτά νωρίτερα να μου τον φέρνατε, θα τον είχα σώσει!»

Εκείνο που μάλλον δεν σώθηκε κατά τη μακρά και αργόσυρτη διαχείριση της ελληνικής κρίσης είναι η σχέση πολλών Ελλήνων με την εργασία και τις παραγωγικές διαδικασίες. Σχέση που ούτως ή άλλως είχε κλονιστεί σοβαρά από τη δεκαετία του ’80. Σχέση που σβήστηκε σχεδόν από τις αγροτικές επιδοτήσεις, από τα συντεχνιακά δικαιώματα, από τον πυρετό του

Περισσότερα...

Αριστεία

Περισσότερα...Με την έννοια της υπεροχής όλα πηγαίνουν καλά. Ακόμα καλύτερα της υπεροχής σε γενναιότητα, μεγαλοψυχία, ανδρεία, ηθική, χρησιμότητα, επιδόσεις, ομορφιά. Ίσως να σκαλώνουμε λίγο στην υπεροχή σε κοινωνική θέση και καταγωγή. Όχι γιατί θα θέλαμε έναν κόσμο επίπεδο και ομογενοποιημένο. Όχι γιατί φανταζόμαστε έναν κόσμο αταξικό και γυμνό από προκλήσεις. Μόνο γιατί θέλουμε να προβληματιστούμε λίγο πιο πέρα από τη σχολική αριστεία και την αναμφισβήτητη συμμετοχή της στη διαμόρφωση των αυριανών πολιτών.

Η δυναμική της σχολικής αριστείας, αν δεν ήταν περιορισμένη και περιοριστική, όπως το φέρον σύστημα, θα μπορούσε να ενισχύει τη σύνδεση των ικανοτήτων με την κατάκτηση

Περισσότερα...

Ιστορίες για χαμένους

Περισσότερα...Ας υποθέσουμε ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν με όμοια με εμάς χαρακτηριστικά βρίσκονται σε κάποιο κόμβο εξελικτικής απόκλισης. Η ιστορία τους δηλαδή τραβά άλλο δρόμο από τον δικό μας σε ένα εναλλακτικό μέλλον. Εκεί λοιπόν, σε εκείνο το σύμπαν, για κάποιο περίεργο συστημικό λόγο μπαίνουν σε περίοδο επαναστατικής αποκατάστασης, όπου η μισοψεκασμένη μεγάλη ευρωπαϊκή κοινωνία ξυπνά και με κάποιο παράξενο συντονισμό ανατρέπει το κατεστημένο της ψευδεπίγραφης αστικής δημοκρατίας της.

Πρέπει να σημειώσουμε για το παράλληλο αυτό σύμπαν ότι πριν από τον προηγούμενο κόμβο σύγκλισης στη δική τους πραγματικότητα δεν υπήρξε η ίδια πορεία του Χίτλερ και των συν αυτώ. Το Γ’ Ράιχ

Περισσότερα...

Μπλέξαμε

Περισσότερα...Ακούγεται συχνά η ιδέα σχολείων που ολοκληρώνουν τον ρόλο τους χωρίς δουλειά για το σπίτι. Όπου εργασίες και μελέτη ολοκληρώνονται στο φυσικό χώρο τους και τα παιδιά αξιοποιούν σε κοινωνικές και ερασιτεχνικές ασχολίες τον ελεύθερο χρόνο τους για να αναπτυχθούν σε ήπιες δεξιότητες και συμπεριφορές. Το μοντέλο, που πέτυχε ήδη σε περιοχές της βόρειας Ευρώπης, προβάλλεται από προοδευτικούς κύκλους σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και αρχίζει να βαρύνει στη σκέψη μας περισσότερο και από τη βιωματική εκπαίδευση.

Με την ευκαιρία αυτή συχνά ξυπνούν οι μνήμες των αλληλοδιδακτικών σχολείων και η νοσταλγία για παλιές καλές εποχές της παραδοσιακής εκπαίδευσης. Ίσως και μεθόδων

Περισσότερα...

Κάτι από Ελλάδα

Περισσότερα...Κάποτε η κόρη μου, μετά από εορτασμό εθνικής επετείου στο σχολείο, με ρώτησε γιατί η Ελλάδα είναι τόσο μικρή. Της εξήγησα ότι μου φαίνεται τεράστια. Πάνω από τις δυνατότητές μας. Και σταμάτησα. Συνεχίζω τώρα.

Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε παράδεισο αυτή τη σπιθαμή, τι χρειαζόμαστε κι άλλο χώρο; Ξοδέψαμε αίμα, μπαρούτη και ηλιόλουστες μέρες σε ταμπούρια. Ήμασταν παρόντες σε κάθε έργο διχόνοιας και σπαραγμού στο θέατρο των Βαλκανίων. Κι όταν ήρθε η ώρα για τα έργα τα ειρηνικά, τι κάναμε; Μην τρως το δόλωμα της «μεγάλης ιδέας», αρκετή δυστυχία γέννησε. Έγινε βωμός χορτάτος, αλλά όχι αυτοθυσίας.

Ήταν κοντά στις έξι το πρωί και το ημερολόγιο έγραφε 27 Σεπτεμβρίου 1831 –σήμερα το βλέπουμε 9

Περισσότερα...