Η ταξική κοινωνία τελείωσε. Τουλάχιστον όπως την ξέρουμε ως σήμερα. Τέλος στις ανισότητες και στην ανοησία. Αδιάφορο ποιοι σε γέννησαν και πόσο πλούτο διαθέτουν. Λήξη στον ηδονισμό της ανωτερότητας και του «συμβολαιακού» σημαντικού προορισμού. Οι ανώτερες τάξεις κουράστηκαν και εκφυλίστηκαν. Η ανανέωση που άντλησαν από κάτω δεν ήταν αρκετή και δεν αντέστρεψε την παρακμή. Οι πολλαπλασιαζόμενες δικτατορίες των μετρίων της άρχουσας τάξης είναι ο επιθανάτιος ρόγχος του παλιού. Στο νέο δεν υπάρχει κοινωνική διαστρωμάτωση.
Από καιρό το σύστημα αγκομαχά και δεν μπορεί να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του. Κάθε στεγνός καλοπερασάκιας κατάφερε να γίνει χαρτογιακάς σε μη παραγωγικές δραστηριότητες που απομυζούν τη ζωή για να του δώσουν την αίγλη του επιτυχημένου και τον θαυμασμό των λιγούρηδων. Οι παραγωγικοί άνθρωποι θεωρήθηκαν κορόιδα, θύματα και χωριάτες και ενσωματώθηκαν σαν υποζύγια σε απρόσωπους πολυεθνικούς μηχανισμούς παραγωγής πλούτου ή απομονώθηκαν και χλευάστηκαν. Ό,τι δεν συνεργάστηκε αφανίστηκε.
Ο πλούτος συγκεντρώθηκε στα χέρια ελάχιστων σε αριθμό, ικανότητες και αγάπη. Τίποτα δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει, ούτε τα παιχνίδια εξουσίας που σκορπίζουν τον θάνατο και τη μιζέρια χωρίς λόγο. Μόνο επειδή μπορούν. Επειδή μπορούν και θέλουν. Θέλουν να διασκεδάσουν την ανία τους. Οι κυβερνήσεις συνεργάζονται και ορδές μέτριων πολιτικών γλείφουν την τσανάκα. Και το βουλώνουν για να μη βρεθούν κι αυτοί στο στόχαστρο του κοινωνικού παραδειγματισμού και της ψυχαγωγίας της ελίτ.
Κάπου εδώ όμως μειώθηκαν σημαντικά τα ανθρώπινα πρόβατα. Που εμπιστεύονται τον ποιμένα και αυτός τα κάνει παϊδάκια. Που χρειάζονται την ετικέτα του κατώτερου για να ενσωματωθούν στην παραγωγή. Που το χρήμα και η κατανάλωση είναι αυτοσκοπός και διασωλήνωση για τις ζωτικές λειτουργίες τους. Οι δημιουργικοί, σκεπτόμενοι άνθρωποι αυξήθηκαν. Αν και προσαρμόστηκαν για να μην αφανιστούν, η υπεροψία του συστήματος τους άφησε λάσκα χωρίς να τους ευνουχίσει. Και έγιναν πολλοί, κάθε μέρα και περισσότεροι. Είναι κάθε ηλικίας, ειδικότητας, εθνικότητας, ευφυΐας, μόρφωσης και σχεδόν από κάθε κοινωνικό στρώμα.
Και δεν τους αρέσει που οι από πάνω φέρονται με τόση ασέβεια σε όλους τους υπόλοιπους, στο περιβάλλον, στην ευτυχία των πλασμάτων, στην ίδια τη ζωή. Ούτε που δεν αφήνουν ήσυχο τον κόσμο και τους πολιτισμούς να ανθήσουν, να προχωρήσουν, να αφοσιωθούν σε έργα ειρήνης και προόδου. Με όλα όσα τράβηξαν κι αυτοί, οι δημιουργικοί, σκεπτόμενοι άνθρωποι, δεν έχασαν κουράγιο και δύναμη. Κράτησαν μέσα τους κάτι από τον Θεό τους και ξεκινούν μια νέα κοινωνική δράση όπου όποιος μπορεί κάνει και βοηθά και τους υπόλοιπους. Είναι οι «ακμαίοι», οι άγγελοι της νέας εποχής.
Στο νέο δεν υπάρχουν διακρίσεις ούτε περιορισμοί στη μόρφωση και έλεγχος στη γνώση. Στο νέο ο τζίρος είναι η άχρηστη πληροφορία. Τα αγαθά δίνονται σε όποιον τα χρειάζεται. Όποιος μπορεί και θέλει παράγει. Ακόμα και για τους ευνουχισμένους και για τα καημένα τα ανθρώπινα πρόβατα. Θα έχουμε ζόρικη μετάβαση, ίσως να ξεβολευτούμε για λίγο. Στα τελευταία του, το ταξικό σύστημα προσπαθεί να πάρει πλούτο και δημιουργία στον τάφο του. Να νιώσει κι εκεί σπουδαίο με τον μόνο τρόπο που ξέρουν οι κακομαθημένοι κληρονόμοι του. Με μιζέρια, φόνους και άσκοπες ζημιές.
Όμως το νέο είναι ήδη εδώ και η μετάβαση ξεκίνησε. Οι «ακμαίοι» ξεφυτρώνουν από παντού. Σίγουρα βλέπεις γύρω σου όλο και περισσότερους. Άρχισαν να συνεργάζονται και να δουλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο. Τινάζουν από πάνω τους το παλιό και τη σκόνη του και ανασκουμπώνονται βιαστικά. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Κάθε μέρα ίσως είναι η τελευταία. Κάθε μέρα είναι η πρώτη ενός καλύτερου κόσμου, ελευθερίας, ισότητας και αδελφοσύνης, που αυτή τη φορά δεν θα πνιγούν στο αίμα τους. Αυτή τη φορά οι σοφότεροι άνθρωποι, οι «ακμαίοι», οι άγγελοι της νέας εποχής, το εννοούν.
Σοβαρά τώρα, αντί να ρωτάς εμένα αν όλα αυτά είναι αλήθεια ή πώς μου ήρθε να γράψω τέτοια παραμύθια, γιατί δεν αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που πραγματικά τα εμποδίζει να συμβούν; Αν είσαι βολεμένος και δεν τα θέλεις, σου ζητώ συγγνώμη γιατί αναγνωρίζω ότι πρέπει να σου φαίνονται πολύ κακόγουστα. Αν όμως τα θέλεις, μπορείς να είσαι ένας αυτόκλητος «ακμαίος», που θα ανασκουμπωθεί και θα δουλέψει. Που θα κάνει τα πράγματα να συμβούν και θα βοηθήσει και τους άλλους χωρίς περιορισμούς και υστεροβουλία.
Σοβαρά τώρα, μπορείς;
Δημήτρης Φυντάνης
Share this post
