Ας υποθέσουμε ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν με όμοια με εμάς χαρακτηριστικά βρίσκονται σε κάποιο κόμβο εξελικτικής απόκλισης. Η ιστορία τους δηλαδή τραβά άλλο δρόμο από τον δικό μας σε ένα εναλλακτικό μέλλον. Εκεί λοιπόν, σε εκείνο το σύμπαν, για κάποιο περίεργο συστημικό λόγο μπαίνουν σε περίοδο επαναστατικής αποκατάστασης, όπου η μισοψεκασμένη μεγάλη ευρωπαϊκή κοινωνία ξυπνά και με κάποιο παράξενο συντονισμό ανατρέπει το κατεστημένο της ψευδεπίγραφης αστικής δημοκρατίας της.
Πρέπει να σημειώσουμε για το παράλληλο αυτό σύμπαν ότι πριν από τον προηγούμενο κόμβο σύγκλισης στη δική τους πραγματικότητα δεν υπήρξε η ίδια πορεία του Χίτλερ και των συν αυτώ. Το Γ’ Ράιχ είχε περιοριστεί σε έντονη βιομηχανική δραστηριότητα, εμπορική ανάπτυξη, άντε και λίγο εθνικιστικό παραλήρημα. Σε κάποια χρόνια η γνωστή παρακμή που ολοκληρώνει κάθε ακμιακό κύκλο μαζί με τραπεζίτες και δυο πανδημίες κατάφεραν ό,τι έκανε σε μας ο δεύτερος μεγάλος πόλεμος.
Επομένως αυτοί οι ελλειμματικοί φουκαράδες δεν γνώρισαν Κατοχή, πείνα, Γκεστάπο, Νταχάου, δωσίλογους, ταγματασφαλίτες, γερμανοτσολιάδες και Νυρεμβέργη. Ίσως γι’ αυτό να βρήκαν τόσο εύκολα τον δρόμο προς την επαναστατική αποκατάσταση της ελευθερίας και του δικαιώματός τους στη ζωή και την ευτυχία. Δεν είδαν τα χειρότερα και αυτά που εμείς τώρα τα τρώμε για πλάκα, σε αυτούς τους εναλλακτικούς εαυτούς μας του παράλληλου σύμπαντος φάνηκαν βουνό.
Με την ολοκλήρωση λοιπόν της επαναστατικής αποκατάστασής τους είναι η ώρα τους για Νυρεμβέργη και περιφερειακά λαϊκά δικαστήρια δωσίλογων και συνεργατών. Είναι γνωστό ότι η δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά, νομίζω, αυτό είναι γραμμένο στο ίδιο κεφάλαιο με τη δημοκρατία που δεν έχει αδιέξοδα. Επίσης νομίζω ότι αυτά θα ήταν βολικά τσιτάτα για να χειρίζονται αποτελεσματικά τους ενεργούμενους της αστικής δημοκρατίας όσοι θα μπορούσαν να έχουν τέτοιο συμφέρον. Αν υπήρχαν.
Θα είχε σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον να εκπονήσουμε συγκριτική μελέτη μεταξύ των εναλλακτικών κόσμων στα παράλληλα αυτά σύμπαντα, ίσως και σε άλλα που δεν αναφέρω. Υπόσχομαι να βοηθήσω όποιον θελήσει να κάνουμε όλο αυτό σενάριο για ελληνική ταινία επιστημονικής φαντασίας. Έχω πολύ υψηλό ενδιαφέρον να μελετήσω μαζί του την ενδεχόμενη αδράνεια στη συγκέντρωση πλούτου για κάθε περίπτωση, όπως και τη μέση απόσταση των τραπεζιτών και των αφεντικών τους από δικαστήρια και εκτελεστήρια.
Όμως σήμερα ας μην ασχοληθούμε με αυτό. Ας ταξιδέψουμε με τη φαντασία μας στα λαϊκά δικαστήρια και στη σύγχρονη Νυρεμβέργη αυτού του παράλληλου σύμπαντος. Ας καθησυχάσουμε νοερά κάθε καταπιεσμένη ανάγκη μας για ελευθερία, ζωή και ευτυχία βλέποντας στα εδώλια όσους θεωρούμε πρωταγωνιστές του ακήρυχτου πολέμου που κατατρώει τις υπάρξεις μας. Και δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα. Πάνω κάτω όλοι μας τους ίδιους βλέπουμε να γέρνουν τους ώμους, να σκύβουν το κεφάλι και να απολογούνται.
Μπορεί να στερηθήκαμε πολλά, αλλά αυτό δεν μπορεί κανείς να μας το στερήσει. Ακόμα και από τον καναπέ σε μια στιγμή που η διακοπή ρεύματος έσβησε για λίγο υποχρεωτικά την τηλεόραση μπορεί να συμβεί. Είναι μια μικρή πολυτέλεια που μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας χωρίς να χρειάζεται να την ομολογήσουμε σε οποιονδήποτε. Μια μυστική ηδονή σαν αυτή που ζούσαμε στα εφηβικά χρόνια μας μακριά από αδιάκριτα μάτια.
Είναι σίγουρο ότι την επόμενη μέρα όλοι θα μας φαίνονται αλλιώς. Τόσο δα μικρά συντετριμμένα ανθρωπάκια να νέμονται στιγμές και χώρους με ασέβεια χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει στα όνειρά μας. Δηλαδή όχι αυτούς, αλλά τους εναλλακτικούς εαυτούς τους στο παράλληλο σύμπαν. Αλλά για μας είναι το ίδιο. Και η ηδονή όλο και θα μεγαλώνει. Και μάντεψε: αυτό δεν μπορούν να μας το πάρουν!
Αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο ή καλύτερο για μας και τα παιδιά μας, τουλάχιστον θα έχουμε αυτό. Και θα μπορέσουμε μυστικά να το διδάξουμε και στους νέους για να ζουν κι αυτοί καλύτερα. Και κάθε φορά που θα βλέπουμε υπουργό θα χαμογελάμε γιατί εμείς ήμασταν εκεί. Στη δίκη του άτιμου ταγματασφαλίτη του άλλου σύμπαντος. Μόνο, όταν εκπαιδεύσεις τα παιδιά σου, μην ξεχάσεις να τους εξηγήσεις πόσο αδύναμοι ήμασταν να κάνουμε κάτι παραπάνω από αυτό. Γιατί, παιδί μου, πες του, την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Η δική μου είναι μόνο για χαμένους.
Δημήτρης Φυντάνης
Share this post
