Σύντροφός μου είναι αυτός που μοιράζεται αγωνίες και προβληματισμούς. Που ανησυχεί και νοιάζεται για τα πλάσματα γύρω μας και θέλει να προσφέρει. Ξενύχτισε και μόνος, και μαζί μου στην ιδέα ενός καλύτερου χωριού. Η λέξη «ουτοπία» του είναι άγνωστη και ανταγωνιζόμαστε μόνο στο πείσμα.

Σύντροφός μου είναι αυτός που μοιράστηκε την ανέχεια με χαμόγελο. Στα πολλά είναι συγκεντρωμένος και στα λίγα ευγνώμων. Που σκέφτηκε να μοιραστεί το υστέρημα και επένδυσε το περίσσευμα στην ευτυχία όλων. Δεν εξασφαλίστηκε ούτε κληροδότησε. Η λέξη «δανεικά» συντάσσεται στις προτάσεις του μόνο με τη λέξη «αγύριστα».

Σύντροφός μου είναι όποιος περνά μαζί μου μέσα από τα προβλήματα, αναζητώντας μια νέα πραγμάτωση σε έναν κόσμο λίγο καλύτερο από χθες. Που γεννά ευκαιρίες και ιδέες χωρίς να ασχοληθεί με δικαιώματα χρήσης. Σέβεται και υπολογίζει κάθε άνθρωπο με ημερότητα και κατανόηση. Που διευκολύνει την ευημερία.

Σύντροφός μου είναι αυτός που μου χαμογέλασε για κουράγιο όταν δεν έσπαζε το χείλι μου. Στάθηκε λίγο πίσω για να προσέχει τα νώτα μου και ζήτησε τη βοήθειά μου για να νιώσω σημαντικός. Μου στάθηκε στην κάθε μέρα του κοινού μας βίου χωρίς να περιμένει να με υποστηρίξει στο κρεβάτι του πόνου.

Σύντροφός μου είναι όποιος περιμένει να απαντήσω στις ερωτήσεις του. Και ακούει. Κι όταν ρωτάω, ασχολείται με τα κενά και τις ανοησίες μου. Και κάνει κάτι για όσα ξέρει ότι θα αμελήσω. Που με ξυπνάει το πρωί για να βουτήξουμε παρέα στην αβεβαιότητα και στο παιχνίδι. Και βουτάμε.

Σύντροφός μου είναι όποιος ζει μέσα στο σύστημα χωρίς να τρέφεται από αυτό η ψυχή του. Που δεν χρειάζεται αναγνώριση, και δόξα, και εξουσία για να δράσει. Που κόβει δρόμο απ’ τα ραχόνια και δεν χάνει τον προσανατολισμό του. Μετράει στα άστρα την ενέργεια του Σύμπαντος και τη δύναμη της κοινότητας.

Σύντροφός μου είναι όποιος δεν καμώνεται και δεν πιθηκίζει. Όποιος προτιμάει να μου γυρίσει την πλάτη από το να με χειριστεί. Αυτός που δεν θυμάται γιορτές και γενέθλια, αλλά θεωρεί κάθε μέρα σημαντική. Που ζει την αλήθεια του χωρίς ρολόι και δεν καταδέχεται να αγιάσει τα μέσα ούτε υποκύπτει στην ανταλλαγή φιλοφρονήσεων.

Σύντροφός μου είναι αυτός με τον οποίο έχουμε μνήμες κοινές. Ευχάριστες ή δυσάρεστες, αλλά καθαρές. Χωρίς να καθορίζει ο στόχος και το ακροατήριο τη διήγηση. Με σημεία αναφοράς και ίχνη. Με σημαντικές πληροφορίες για το έργο που παιζόταν και τα σκεύη που σπάσαμε. Θέλω να θυμάται πώς τα σπάσαμε.

Σύντροφός μου είναι όποιος αδιαφορεί αν ξέχασα να λέω «παρακαλώ», «συγγνώμη», «ευχαριστώ». Δεν εξαρτάται από αμοιβή και τιμωρία. Κι όταν δεν ξέρω πού να σταματήσω, μου το λέει και συνεχίζουμε σαν να μην συνέβη τίποτα. Κι αν τα πατήσω νύχτα, γυρίζει και τα πατάει κι αυτός για να μην τον ενοχλεί η δυσοσμία.

Σύντροφός μου είναι αυτός που δεν επιβαρύνει με τη διαβίωσή του. Που δεν γεννήθηκε για να τον υπηρετούν ούτε χρειάζεται κόκκινα χαλιά για να περπατήσει ίσια. Αυτός που δεν ζητάει προσοχή, χορηγούς και προσωπική φρουρά. Είναι όποιος αφουγκράζεται έναν δρόμο λιγότερο πομπώδη. Περισσότερο ουσιώδη. Καθόλου φονικό.

Σύντροφός μου είναι όποιος ξεγελάει τον πανικό με πιρουέτες. Η αδρεναλίνη του μοσχοβολάει και βλέπει τα εμπόδια σαν ευκαιρία. Δεν χωρίζει το άχυρο για να διαιρέσει τα γαϊδούρια. Δεν βλέπει μαριονέττες σε κουστούμια. Απολαμβάνει το διαφορετικό και χαιρετίζει κάθε διαφωνία. Έχει αμυδρό χαμόγελο και βροντερό γέλιο.

Σύντροφός μου είσαι αν θέλεις. Αν όχι, δεν πειράζει. Καθένας μας μπορεί να ορίσει μια έννοια δική του για τη συντροφικότητα. Στο κόμμα, στο σπίτι, στη στοά, στη σχολή, στο σωματείο, στη δουλειά μπορείς να έχεις συντρόφους στα γράδα σου. Οι σύντροφοι γλυκαίνουν τη ζωή. Δικαιούσαι συντρόφους. Αξίζεις συντρόφους.

Δημήτρης Φυντάνης

Share this post