Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας....
Είναι αλήθεια ότι είναι πολύ δύσκολο να αντισταθεί κανείς στη δύναμη που του δίνει μια θέση εξουσίας. Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι "αν είχαν εξουσία στα χέρια τους θα ήταν αλλιώς" και είναι αυτοί οι ίδιοι που όταν την αποκτούν συμπεριφέρονται με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο απ' όταν ένιωθαν ότι αδικούνται ή καταπιέζονται.
Είναι σαν η εξουσία να είναι ένας εργοδότης με συγκεκριμένες απαιτήσεις πρόσληψης...και εσύ να μην καταλαβαίνεις ότι ΔΕΝ είσαι ο εργοδότης. Η βία σε αυτό το επίπεδο μπορεί να ασκηθεί με πολλούς άμεσους και έμμεσους τρόπους. Και κυρίως μας ενδιαφέρουν οι έμμεσοι τρόποι, μας ενδιαφέρουν οι "ευγενικοί" τρόποι και μας ενδιαφέρουν και οι "νόμιμοι" τρόποι!
Μπορεί να ασκηθεί λοιπόν η βία από το σύζυγο που "δικαιούται" να επιβάλει τη θέλησή του, γιατί φέρνει τα χρήματα στο σπίτι ή γιατί πολύ απλά "είναι άντρας". Μπορεί να ασκηθεί από τον Υπουργό που θα χρησιμοποιήσει για τις "έκτακτες" ανάγκες του Υπουργείου του τα "δικά του παιδιά". Μπορεί να ασκηθεί από τον προϊστάμενο που χαμογελαστά υπενθυμίζει τις συνέπειες μη τήρησης των υποχρεώσεων του εργαζομένου, ανεξάρτητα αν η εργασία δεν εξασφαλίζει τα απαιτούμενα στον εργαζόμενο. Μπορεί να ασκηθεί από τον αιρετό που θα δημιουργήσει "θέσεις βοηθών" για τον ξάδερφο του ξαδέρφου του ψηφοφόρου ή χρηματοδότη του. Μπορεί να ασκηθεί από τα κριτήρια και τα "προσόντα" που χωρίς έλεγχο, αλλά πάντα νομότυπα μπορεί να επιβληθούν σε έναν διαγωνισμό "ανεξάρτητο" καθόλα. Μπορεί να ασκηθεί από τα πενήντα χαρτιά που "πρέπει" να συμπληρώσεις γραπτά και ηλεκτρονικά στην εργασία σου για να "αποδείξεις" τη δουλειά σου, αλλά στην εργασία σου δεν υπάρχει καν υπολογιστής. Μπορεί να ασκηθεί και από εσένα τον ίδιο που τα δέχεσαι όλα αυτά λέγοντας ότι έχουν μια λογική, ενώ η μόνη αλήθεια είναι ότι το κάνεις επειδή έμαθες να φοβάσαι ακόμα και τη σκιά σου...
Πολλά ακόμα μπορούμε να γράψουμε σαν παραδείγματα και πολλά ακόμα να πούμε για το πόσο μπορούμε να "αντισταθούμε" σε όλα αυτά, να "επαναστατήσουμε", να "διαχειριστούμε", να "φροντίσουμε" τον εαυτό μας κτλ. Αυτό που ίσως θα ήταν χρήσιμο να επισημάνουμε είναι μια επιφύλαξη για το τι πραγματικά "κερδίζει" ο εξουσιαστής-ασκών τη βία, με την ελπίδα έστω και για "συμφεροντολογικούς" λόγους να γίνει λίγο πιο δίκαιος με τη γνώση ότι "συμφέρον" και "δίκαιος" είναι έννοιες αντιφατικές.
Ίσως λοιπόν ο σύζυγος να είναι πιο χαρούμενος αν και η σύζυγος είναι χαρούμενη. Ίσως ο Υπουργός και ο αιρετός να προωθούνταν καλύτερα αν τα κριτήρια των βοηθών και υπαλλήλων τους δεν ήταν το budget και η συγγένεια. Ίσως να ήταν και μια καλύτερη χώρα, μια χώρα που είχε να δείξει και κάτι εκτός ή έστω παράλληλα με το πελατειακό της σύστημα. Ίσως κέρδιζε περισσότερα χρήματα και μεγαλύτερη προβολή ή αναβάθμιση ο επιχειρηματίας ή ο προϊστάμενος που θα φρόντιζε ώστε οι υπάλληλοί του να είναι ευχαριστημένοι και να ασχολούνται με την ουσία των πραγμάτων. Ίσως να αισθανόταν γαλήνη ο άνθρωπος που θα ξύπναγε και θα είχε τη διάθεση να βοηθήσει και να συνεργαστεί παρά να ελέγξει, επιπλήξει ή καταγγείλει κάποιον. Ίσως να ήταν όμορφο και ωραίο συνάμα να γνωρίζαμε τον εαυτό μας λίγο καλύτερα και να ανακουφιζόμασταν με τη συνειδητοποίηση ότι δεν είναι καταστροφικό να μην είμαστε τέλειοι και πως παρόλο που δεν είμαστε τέλειοι έχουμε κάθε δικαίωμα και υποχρέωση να μας αγαπάμε, να βιώνουμε όλες μας τις πλευρές μας με αποδοχή, να μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας ακόμα και αν δεν τα κάνουμε όλα τέλεια και να νιώθουμε όπως θέλουμε χωρίς τέλειες σκέψεις, τέλεια συναισθήματα και τέλειες ζωές.
Είναι τόσο γοητευτικό να θέλουμε να είμαστε καλά....
....και ίσως μια κάποια λύση είναι με το να βοηθάμε τους άλλους...έτσι για καθαρά "εγωιστικούς" και "συμφεροντολογικούς" σκοπούς!
Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας Δήμου Τρίπολης
Καραθανάση 'Ολγα-Παναγιώτα, Ψυχολόγος
Share this post
