• Μερικές φορές νιώθω χαζός, μόνος, και δεν ξέρω τι να κάνω».
• «Μου σπας τα νεύρα με τις τόσες ερωτήσεις που κάνεις».
• «Φτάνει πια η ανάκριση, είμαι μεγάλη, θα κάνω ό,τι θέλω».
• «Μου λείπεις…».
• «Με θυμώνει που με έκανες απλώς για να είσαι αξιότιμο μέλος της κοινωνίας».
• «Σε μισώ που με παράτησες».
• «Δεν μπορώ χωρίς εσένα».
• «Χωρίς εσένα δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα».
• «Φοβάμαι την ώρα που θα σε χάσω».
• «Έφυγες και με άφησες μόνη με τα θηρία».
• «Έλεος πια, δεν σε μπορώ άλλο, με κούρασες».
• «Θέλω να με αφήσεις να ανασάνω».
• «Δεν είμαι εσύ, θέλω να ζήσω τη ζωή μου».
• «Δεν πρόλαβα να σου πω τίποτα».
• «Σε λατρεύω για όλα τα βαρετά που ήσουν δίπλα μου, για όλες τις χαρές που έκανες διπλές, για όλες τις λύπες που μοιράστηκα μαζί σου».
• «Είμαι αρκετά καλός;».
• «Με αγαπάς;».
• «Σ’ αγαπάω!».

…Ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να υπάρχω, να ζω, να μπορώ να κλαίω, να γελάω, να πονώ και να ερωτεύομαι. Ευχαριστώ για τα λάθη σου, γιατί με έμαθαν ότι είναι εντάξει να μην είσαι ρομπότ. Ευχαριστώ για τις απουσίες σου, γιατί με έμαθαν ότι μπορώ. Ευχαριστώ για τις τριβές μας, γιατί τώρα ξέρω ότι είναι μαγευτικό να σε αγαπούν με τις ουλές σου. Ευχαριστώ για τις στιγμές καθημερινότητας, γιατί κατάλαβα ότι η αγάπη κρύβεται στις ωραίες «βαρετές» σιωπές. Ευχαριστώ για τις εγωιστικές σου ανάγκες, γιατί δεν είμαι εσύ, και είναι υπέροχο να μην είμαι δέσμιος των λαθών σου. Ευχαριστώ που τελικά μου δίνεις την ευκαιρία να ταξιδέψω σε αυτά που εγώ θα επιλέξω. Και ναι, για όλα αυτά και για άλλα τόσα, κλισέ και μη… Μαμά, μάνα, μητέρα, Σ’ΑΓΑΠΩ!

Όλγα-Παναγιώτα Καραθανάση, Ψυχολόγος

Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών Θυμάτων Βίας Δήμου Τρίπολης

Share this post