Ο Γκόργκι προέτρεπε να μαθαίνουμε από τους άλλους, αλλά να μην μιμούμαστε κανέναν. Πόσο επίκαιρο στην σημερινή εποχή, που μέσα σε ένα συνονθύλευμα εικόνων που πλασάρονται από μεγάλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, πολλοί νέοι μιμούνται τυφλά έχοντας θεοποιήσει άτομα της επικαιρότητας.

Μιας επικαιρότητας, που, δυστυχώς, ωθεί νεαρά άτομα να συμμετέχουν σε διάφορα ριάλιτι επιβίωσης ή σε ριάλιτι εύρεσης ερωτικού συντρόφου. Σε τι ελπίζουν όλα αυτά τα παιδιά; Μα φυσικά, στην άμεση προβολή και γρήγορη καταξίωσή τους που, όπως προσδοκούν, θα τους φέρει δόξα, χρήματα και μπόλικη διασημότητα. Όταν στα μέσα  αφθονούν καθημερινά οι τηλεπερσόνες «μαιντανοί» και οι «influencers», έχουν άδικο τα παιδιά να ονειρεύονται μια τέτοια καριέρα; Ο κάθε νέος άνθρωπος επιθυμεί τη διάκριση, για ν’ αποδείξει ότι κάτι αξίζει. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρόν! Εύκολα και γρήγορα. Αυτό δεν προστάζει η εποχή; Αρκεί να είσαι όμορφος, με σώμα αδύνατο και έτοιμος να τσαλακώσεις, όσο απαιτεί το «κόνσεπτ», την αξιοπρέπειά σου.

Η λάμψη και μαζί η ψευδαίσθηση της επιτυχίας κρατούν πολύ λίγο, συγκεκριμένα, όσο το «προϊόν πουλάει». Μετά, καθώς νέοι παίκτες και νέα ριάλιτι γίνονται το θέμα της ημέρας, έρχεται το ξέχασμα, η απόρριψη στα αζήτητα και η μεγάλη τραυματική διάψευση των ελπίδων. Τι πήγε λάθος;

Ίσως ότι κανείς δεν έδειξε σ’ αυτά τα παιδιά έναν άλλο δρόμο. Ίσως ότι κανείς δεν έτυχε να τα εμπνεύσει με υψηλότερες αξίες και ιδανικά. Κανείς δεν τους απέδειξε ότι η πραγματική διάκριση απαιτεί πολλή δουλειά, πολύ χρόνο και εκλεκτή ποιότητα. Κάθε καράβι χρειάζεται το έρμα του, το βάρος δηλαδή που προστίθεται στο κύτος του, ώστε ν’ αποκτήσει ευστάθεια και ισορροπία. Αλλιώς, σαν καρυδότσουφλο θα το σαρώσουν ο αέρας και τα κύματα. Έτσι κι ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται το έρμα του, τις ηθικές αρχές που θα κατευθύνουν τη συμπεριφορά και τη δράση του, για να μην καταλήξει ασταθής, ευμετάβλητος και επιπόλαιος χαρακτήρας, για να μην καταλήξει «ανερμάτιστος».

Τι κάνουμε όμως όλοι απέναντι στους νέους; Είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να τους ασκούμε κριτική και να τους κατηγορούμε. Αλλά ποτέ η αρνητική κριτική δεν είναι εποικοδομητική χωρίς μια θετική αντιπροσφορά. Έξω από το να παπαγαλίζουμε πόσο καλύτερη ήταν η δική μας η γενιά, προσπαθήσαμε να τους γνωρίσουμε θετικά πρότυπα καταξιωμένα στον χρόνο; Τους δώσαμε την ευκαιρία να έρθουν σ’ επαφή με διακεκριμένους επιστήμονες και ανθρώπους της Τέχνης; Με προσωπικότητες ακέραιου ηθικού χαρακτήρα και ανθρωπιστικές αρχές; Τους πλησιάσαμε με αγάπη και κατανόηση μιλώντας τους ζεστά και απλά, έχοντας εγκαταλείψει το σύνηθες ρητορικό μας ύφος; Κι ύστερα, αναρωτηθήκαμε ποτέ τι παράδειγμα είμαστε εμείς γι’ αυτούς;

Την ευθύνη των προτύπων για τους νέους την έχουμε όλοι. Οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι πνευματικοί άνθρωποι, οι εκπρόσωποι των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών, κάθε ενήλικος άσημος ή διάσημος που ζει και κυκλοφορεί ανάμεσα σε ανθρώπους. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά γεννιούνται ''tabula rasa''. Ό,τι τους γράψουμε πάνω στον πίνακά τους…

Πάνος Μπαντούνας

Δικηγόρος Αθηνών

Αντιδήμαρχος Κοινωνικού Φροντιστηρίου, Εθελοντισμού & Νέας Γενιάς

Δήμου Αγίου Δημητρίου Αττικής

Share this post