Εκπρόσωποι της κυβέρνησης, πριν καλά καλά ξημερώσει, αγοράζουν «με το κιλό» τις εφημερίδες που εκθέτουν τη μυστική σχέση της Πρώτης Κυρίας με έναν εκ των συμβούλων του προέδρου, πωλητές εφημερίδων προωθούν μόνο τον κυβερνητικό Τύπο και καταχωνιάζουν τον ανεξάρτητο, ενώ άλλοι πωλητές Τύπου κινδυνεύουν να βρουν τον μπελά τους, κοινώς να απειληθούν λεκτικά ή σωματικά, όταν η ειδησεογραφία που διαλαλούν δεν είναι της αρεσκείας των υποψήφιων αναγνωστών.
Τα σκηνικά δεν πλαισιώνουν κείμενα μυθοπλασίας ούτε συμβαίνουν σε μακρινές εποχές. Την ώρα που μεγάλο, αν όχι το μεγαλύτερο, κομμάτι του κόσμου θεωρεί τον έντυπο Τύπο παρωχημένο μέσο ενημέρωσης και εφημερίδες-κολοσσοί προσπαθούν να διατηρηθούν στη ζωή, ενώ τα fake news που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο έρχονται και παρέρχονται με ταχύτητα που ευνοεί την αναξιοπιστία, και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με προεξάρχοντα τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ, εξακολουθούν να ψάχνονται, υποκριτικά ή μη, για δικλίδες ασφαλείας και ισορροπίας ανάμεσα στην επικοινωνία των ανθρώπων και στον έλεγχο των ζωών τους, η ελευθερία έκφρασης και το αγαθό της ενημέρωσης πλήττονται πανταχόθεν.
Οι δολοφονίες, οι φυλακίσεις, οι ομηρίες και οι εξαφανίσεις δημοσιογράφων είναι σαφώς το πιο μαύρο πρωτοσέλιδο για τον κόσμο του Τύπου. Το 2018 χαρακτηρίστηκε η χειρότερη χρονιά για τους δημοσιογράφους, καθώς σκοτώθηκαν συνολικά 80, φυλακίστηκαν 348 και κρατήθηκαν όμηροι 60.
Αυτή η εγκληματική λογοκρισία, που για το 2019 (μέχρι στιγμής) μετρά 31 νεκρούς δημοσιογράφους και 234 φυλακισμένους, είναι η κορυφή του παγόβουνου. Στα αμέσως χαμηλότερα στρώματα επικρατούν εκδοτικά συμφέροντα που συνδυάζονται απόλυτα με τα κυβερνητικά, κατευθυνόμενη ενημέρωση και παραπληροφόρηση, ενώ σοβαροί επαγγελματίες που πιστεύουν στην αξία της ενημέρωσης και μάχονται γι’ αυτήν παραμένουν συνήθως μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Πέραν των «ενδοοικογενειακών» προβλημάτων στον κόσμο της δημοσιογραφίας, ωστόσο, ως είθισται, το ψάρι βρομάει απ’ το κεφάλι. Σύμφωνα με τους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα οι «newspapers that never arrive», ή σε ελεύθερη μετάφραση οι «εφημερίδες (που) δεν φτάνουν ποτέ (στους παραλήπτες τους)», είναι ακριβές, θλιβερό και κραυγαλέο «πρωτοσέλιδο» χωρίς ημερομηνία λήξης.
Καθώς η αληθινή ενημέρωση είναι ασύμφορο προϊόν, ισχυροί κυβερνητικοί παράγοντες και επιχειρηματίες σε χώρες με ανύπαρκτη ή τουλάχιστον ετοιμόρροπη δημοκρατία παρεμποδίζουν τη διανομή του Τύπου.
Στο Κονγκό-Μπραζαβίλ και στην Ισημερινή Γουινέα, γράφει η έκθεση των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα, η Αστυνομία επιδίδεται στο κάψιμο εφημερίδων, στη Μαδαγασκάρη κυβερνητικοί εκπρόσωποι αγόρασαν τα έντυπα που εξέθεταν μυστικά της Πρώτης Κυρίας του τόπου, στην Πολωνία οι διανομείς εφημερίδων προωθούν υποχρεωτικά τον κυβερνητικό Τύπο και καταχωνιάζουν τον ανεξάρτητο, ενώ στο Μεξικό οι «voceadores», πωλητές εφημερίδων που περιφέρονται στους δρόμους φωνάζοντας τους τίτλους της έκδοσης, ενδέχεται να απειληθούν από αναγνώστες που δεν τους αρέσει το περιεχόμενο της διαφημιζόμενης εφημερίδας.
«Το να έχουν οι δημοσιογράφοι ελευθερία στο ρεπορτάζ και στις έρευνές τους και να μπορούν να καταγράφουν τα στοιχεία που συλλέγουν δεν είναι αρκετό», δηλώνει ο γενικός γραμματέας των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα Κριστόφ Ντελουάρ. «Το προϊόν της εργασίας τους πρέπει να μπορεί να φτάνει στον αναγνώστη χωρίς εμπόδια. Αλλιώς το κοινό δεν απολαμβάνει την ποικιλομορφία των ειδήσεων και των πληροφοριών, που είναι απαραίτητη για οποιαδήποτε δημοκρατία. Είναι επείγουσα η ανάγκη εξάλειψης των πρακτικών που απειλούν το θεμελιώδες δικαίωμά μας να είμαστε ενημερωμένοι».
Κυβέλη Χατζηζήση
Δημοσιογράφος, stentoras.gr
Share this post
