Παρά τη θεσμική κατοχύρωση της ισότητας μεταξύ των δύο φύλων, που ισχύει σε πολλές χώρες, τα έμφυλα στερεότυπα, οι διακρίσεις, η ανισότητα και τα συχνά φαινόμενα βίας και κακοποίησης σε βάρος των γυναικών εξακολουθούν να υπάρχουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διατηρείται η μειονεκτική και άνιση θέση τους στην οικογένεια, την εκπαίδευση, την κοινωνία γενικότερα, αλλά και την οικονομία, ενώ επιδρά σημαντικά και στη συμμετοχή τους στον πολιτισμό και στην πολιτική ζωή της χώρας τους.
Επειδή δεν μπορούμε να επεκταθούμε και να διερευνήσουμε σε βάθος κάθε ένα από αυτά τα φαινόμενα ανισότητας, θα αναφερθούμε σε μερικά μόνο ούτως ώστε να γίνουν αντιληπτοί οι λόγοι που οι γυναίκες χρειάζονται τη συνδρομή και την ανάπτυξη θετικών δράσεων από το κράτος, τη στήριξη από τους θεσμούς και την κοινωνία, καθώς και την υποστηρικτική δράση γυναικείων / φεμινιστικών οργανώσεων προκειμένου η καθε γυναίκα ξεχωριστά και όλες μαζί να αρχίσουν να συνειδητοποιούν τις δυσμενείς διακρίσεις, να ενδυναμώνονται και να παλεύουν συνειδητά ενάντια σε αυτές.
- Αναπαραγωγή στερεοτυπικών αντιλήψεων στη δημόσια και την επαγγελματική ζωή: Καθημερινό φαινόμενο, το οποίο το προσπερνάμε και κάποιες φορές αστειευόμαστε με αυτό. Τα έμφυλα στερεότυπα: «Οι γυναίκες δεν μπορούν να ασκήσουν εξουσία», «Δεν ξέρουν να επιβληθούν», «Άσε που στη δουλειά σκέφτονται συνεχώς το σπίτι τους και τα παιδιά τους, πώς να συγκεντρωθούν και πώς να αποδώσουν σε θέσεις και επαγγέλματα με απαιτήσεις και εξουσία;» Κι έτσι, λίγο ως πολύ, γίνεται αποδεκτή η επαγγελματική διάκριση και η πρόσκρουση στην περίφημη «γυάλινη οροφή». Επίσης σε πολλά εργασιακά περιβάλλοντα επικρατεί ένας διάχυτος σεξισμός με ανέκδοτα και αστεϊσμούς που θίγουν και προσβάλλουν άτομα, άνδρες, αλλά κυρίως γυναίκες που δεν ακολουθούν στερεοτυπική εμφανίση και συμπεριφορά.
- Άνιση κατανομή βαρών: Οι αντιλήψεις αυτές ωστόσο ως προς τον απαιτούμενο (εξω-οικιακό) χρόνο των γυναικών έχουν μια πραγματική βάση: τον άνισο καταμερισμό εργασίας στο σπίτι μεταξύ των συζύγων. Πράγματι οι γυναίκες παγκοσμίως –και κυρίως σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που διανύουμε στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια–, λόγω και του μειωμένου ρόλου του κράτους πρόνοιας, αναλαμβάνουν σε μεγαλύτερα ποσοστά από ό,τι οι άνδρες τις χρονοβόρες, απαιτητικές και άμισθες οικιακές εργασίες, το μεγάλωμα των παιδιών, την υποστήριξη άλλων μελών της οικογένειας (ασθενών, ΑΜΕΑ, ηλικιωμένων κ.ά.) και την εν γένει φροντίδα του νοικοκυριού – εργασίες που τις εμποδίζουν να συμμετέχουν σε άλλες εξω-οικιακές δραστηριότητες (επαγγελματικές, πολιτικές, πολιτιστικές).
- Αναπαραγωγή στερεοτύπων στη δημόσια σφαίρα: Αλλά ακόμα και αυτές που βρίσκονται στην πολιτική σκηνή συχνά έχουν να αντιμετωπίσουν τη δυσπιστία, την ειρωνεία, την κακεντρέχεια όχι γι’ αυτό που λένε ή πρεσβεύουν (κάτι αποδεκτό άλλωστε για όποιον και όποια εκφέρει δημόσιο λόγο ή πράττει δημοσίως), αλλά επειδή είναι γυναίκες. Ας θυμηθούμε σχόλια ανδρών βουλευτών για τον τρόπο ντυσίματος, το σώμα και την εξωτερική εμφάνιση γυναικών συναδέλφων τους...
- Το φεμινιστικό / γυναικείο κίνημα προσπαθεί να επισημάνει εδώ και χρόνια όλες αυτές τις απαράδεκτες αντιλήψεις και συμπεριφορές ούτως ώστε να επέλθουν αλλαγές τόσο σε επίπεδο νοοτροπίας, όσο και σε επίπεδο στάσεων και συμπεριφορών.
- Η σκληρή πραγματικότητα της αγοράς εργασίας για τις γυναίκες: Ανεργία, υποαπασχόληση, ετεροαπασχόληση, απλήρωτη και μαύρη εργασία. Αν και τα δύο φύλα πλήττονται από την κρίση, ωστόσο, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία από τον ΟΑΕΔ, την ΕΛ.ΣΤΑΤ., την Εργάνη και το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, παρατηρείται η αρνητική υπεροχή των γυναικών έναντι των ανδρών σε όλες τις κατηγορίες.
- Τέλος και πολύ σημαντική, η αύξηση της έμφυλης βίας, της ενδοοικογενειακής βίας, των βιασμών, των σεξουαλικών παρενοχλήσεων, καθώς και των φόνων γυναικών στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές περιοχές του κόσμου.
Η Παγκόσμια ΧΕΝ και η ΧΕΝ Ελλάδος έχουν θέσει ως στόχο τους τον μετασχηματισμό του ρόλου των γυναικών από το 2015 με προοπτική έως το 2035, την ενδυνάμωση της γυναικείας ηγεσίας και την προώθηση νέων γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Η ΧΕΝ Ελλάδος συνεχίζει και σε αυτή την περίοδο της κρίσης να παρέχει ψυχοκοινωνική και συμβουλευτική στήριξη ατομικά και ομαδικά σε κάθε γυναίκα με το Κέντρο Συμβουλευτικής Απασχόλησης. Στο Κέντρο έρχονται γυναίκες ανεξαρτήτως μόρφωσης και προσόντων, κοινωνικής τάξης, ή εθνότητας που πλήττονται από άτυπες και επισφαλείς μορφές συμβάσεων εργασίας (συμβάσεις μηδενικών ωρών εργασίας, έκτακτη εργασία, προσωρινές θέσεις εργασίας, εργασία μερικής απασχόλησης) και γυναίκες που είναι περισσότερο ευάλωτες στη φτώχεια λόγω μονογονεϊκής συνθήκης ή εθνότητας.
Επίσης στέκεται αρωγός σε νέες γυναίκες με το στεγαστικό πρόγραμμα για φοιτήτριες, που ξεκίνησε το 2013 στο Πολυκέντρο Υπηρεσιών «Αθηνά» στην Ηλιούπολη. Με αυτή τη δράση για 7η συνεχή χρονιά η ΧΕΝΕ δίνει τη δυνατότητα στις φοιτήτριες των οποίων οι οικογένειες δεν έχουν τη δυνατότητα να τις υποστηρίξουν για να συνεχίσουν τις σπουδές τους μακριά από τον τόπο καταγωγής τους να ξεκινήσουν ή και να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε φιλικό και ασφαλές περιβάλλον.
Η ΧΕΝ Ελλάδος θα συνεχίσει με κάθε τρόπο να στηρίζει και να κινητοποιεί τις γυναίκες ώστε να προωθούν τις θετικές αλλαγές στη νοοτροπία και την αντίληψη της κοινότητας μέσα στην οποία ζουν και να πιέζουν για τη δίκαιη εφαρμογή των νόμων. Καλεί δε όλες τις γυναίκες σε μια στάση ζωής που διακρίνεται από την αλληλεγγύη, την προάσπιση της κοινωνικής δικαιοσύνης, τον σεβασμό στις αξίες και στους νόμους.