Οι Έλληνες, θεωρώ, είμαστε ίσως ο πιο οπισθοδρομικός λαός σε θέματα ευαισθητοποίησης στα φιλοζωικά και κατά συνέπεια αρμονικής συμβίωσης με τα ζώα. Τα καθημερινά εγκλήματα, οι κακοποιήσεις αδέσποτων και κατοικίδιων και οι εγκαταλείψεις ζώων το αποδεικνύουν κάθε ώρα. Ένα σοκαριστικό ποσοστό Ελλήνων πολιτών δεν έχει ιδέα τι σημαίνει «εκατομμύρια αδέσποτα στη χωρίς κανένα έλεος γι’ αυτά Ελλάδα». Πουθενά μηχανισμοί πρόληψης και τα μέτρα καταστολής παντελώς ανεπαρκή και αναποτελεσματικά. Νόμοι αυστηροί, που όμως στις πιο πολλές περιπτώσεις δεν εφαρμόζονται. Και συχνά σιωπή, καθώς κανείς δεν θέλει να μπλέξει σε αντιδικία με τον γείτονα, και αυτό τον οδηγεί στο να σωπαίνει στο έγκλημα που συντελείται δίπλα στο σπίτι του.

Υπάρχουν όμως ομάδες ανθρώπων που ξεκινούν σημαντικές κινητοποιήσεις στον ζωοφιλικό τομέα ώστε να επιτευχθεί η αρμονική συμβίωση ανθρώπων και ζώων και αυτό μου δίνει μεγάλο θάρρος για το μέλλον.

Αν μου ζητούσατε πάντως να περιγράψω με μια λέξη την αδέσποτη ζωή των ζώων στην Ελλάδα, θα την ονόμαζα κατευθείαν κόλαση. Το ίδιο ισχύει και για πολλά από τα κατοικίδια, που συχνά ζουν υπό την απόλυτη εξουσία του «ανθρώπου», ο οποίος θεωρεί ότι είναι ο κυρίαρχός τους. Τα ζώα στους δρόμους στερούνται τις βασικές και αυτονόητες ανάγκες τους, ενώ τα ζώα στα καταφύγια στερούνται την εμπειρία να ζήσουν σε μια οικογένεια, καθώς οι εθελοντές τούς παρέχουν, ακόμα και με τις όποιες δυσκολίες, όλα τα υπόλοιπα απλόχερα. Τα δε ζώα που είναι κλεισμένα στα κυνοκομεία-κολαστήρια των δήμων βιώνουν την απόλυτη φρίκη, καθώς ο μοναδικός προορισμός τους είναι ο θάνατος, που πολύ συχνά έρχεται να τα λυτρώσει από μια ολέθρια ζωή, καθώς είναι αναγκασμένα να ζουν μέσα στις ακαθαρσίες τους, να είναι άρρωστα και να υποφέρουν, να υποσιτίζονται –αν δεν παραμένουν εντελώς νηστικά– και να αργοπεθαίνουν από αφυδάτωση. Κι ακόμη, αμέτρητα ζώα εξακολουθούν να σφάζονται για να γίνουν η τροφή μας και τα ρούχα μας ή γίνονται δέκτες αιματηρών πειραμάτων για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία μας.

Όμως ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων είναι πια πολύ ευαισθητοποιημένο απέναντι στα ζώα και αυτό από μόνο του είναι τόσο ελπιδοφόρο για τη ριζική αλλαγή που θέλουμε όλοι εμείς να φέρουμε. Στη μια χούφτα ισορροπημένων εθελοντών που θυσιάζουν χρόνο, χώρο και χρήμα γι’ αυτά τα βασανισμένα πλάσματα και στα παιδιά βασίζω εγώ προσωπικά τις ελπίδες μου για μια πολιτισμένη κοινωνία με σεβασμό προς τα ζώα και στον ερχομό μιας μέρας στην οποία θα αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες που μας αναλογούν και θα θέσουμε επιτέλους σε προτεραιότητα το γενικό συμφέρον έναντι του προσωπικού, αφού μάθουμε να σεβόμαστε οποιαδήποτε μορφή ζωής στον πλανήτη, που εγωιστικά περιφρονούμε σε καθημερινή βάση. Σε κάθε άλλη περίπτωση δεν προσφέρουμε καμία υπηρεσία στους άλλους παρά μόνο στον εαυτό μας.

Οι ΖωΕΣ, η  εθελοντική ομάδα φιλοζωικών ενημερώσεων στα σχολεία σχετικά με την αρμονική συνύπαρξη ανθρώπων και ζώων, την οποία ίδρυσα με τόση αγάπη, αλλά και πάθος να αλλάξω τον κόσμο, αποτελούν μια πνοή συνολικής αλλαγής στο ελληνικό φιλοζωικό εκπαιδευτικό κατεστημένο και όχι μόνο. Εμείς γκρεμίζουμε συθέμελα το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα όσον αφορά τις αντιλήψεις για τα ζώα και το περιβάλλον και χτίζουμε ένα νέο μοντέλο εκπαίδευσης με απώτερο στόχο τη μέρα όπου άνθρωποι και ζώα θα συμβιώνουν αρμονικά. Πολεμούμε κάθε μορφή βίας και εμφυτεύουμε συναισθήματα αγάπης, διδάσκοντας τη μεγαλύτερη αρετή, την ενσυναίσθηση.

Τα ζώα είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Είναι ο καθρέφτης μας και το πιο άδολο κομμάτι της ύπαρξής μας. Και εμείς είμαστε η φωνή τους. Είμαστε οι ίδιοι η αλλαγή που θα «υπογράψουμε».

Κατερίνα Παπαποστόλου
Εκπαιδευτικός με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή, εκπαιδεύτρια σκύλων, συγγραφέας, ιδρύτρια ΖωΕΣ

Share this post