Η αθλιότητα αιώνων ολόκληρων χώρεσε σε μια μικρή, περιεκτική, ουσιαστική φράση: «Χωρίς συναίνεση είναι βιασμός». Όμως, απ’ ό,τι όλα δείχνουν για ακόμη μια φορά, ποιος ξέρει πόσα χρόνια θα χρειαστούν μέχρι να μετατραπεί σε κοινή συνείδηση και σε νόμο του κράτους;

Η Διεθνής Αμνηστία συνεχίζει την εκστρατεία της με αίτημα την τροποποίηση τουάρθρου 336 του ελληνικού Ποινικού Κώδικα, που περιλαμβάνει τον ορισμό του βιασμού, έτσι ώστε αυτός να ορίζεται με βάση την απουσία συναίνεσης. Προσπαθεί με κάθε φιλειρηνικό διαθέσιμο μέσο να πείσει τον νου ιθυνόντων και μη για ό,τι θεωρεί αυτονόητο ένα υγιές αντι-σεξιστικό μυαλό: βιασμός υφίσταται και χωρίς χρήση βίας.  

Το άρθρο 336, που είναι νόμος του ελληνικού κράτους, ορίζει τα εξής: «Όποιος με σωματική βία ή με απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου εξαναγκάζει άλλον σε συνουσία ή σε άλλη ασελγή πράξη ή σε ανοχή της τιμωρείται με κάθειρξη. Αν η πράξη έγινε από δύο ή περισσότερους δράστες που ενεργούσαν από κοινού, επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών». Με άλλα λόγια, μόνο η χρήση βίας μπορεί να στοιχειοθετήσει βιασμό.

Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, 1 στις 20 γυναίκες άνω των 15 ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποστεί βιασμό –δηλαδή περίπου 9 εκατομμύρια γυναίκες–, ενώ 1 στις 10 γυναίκες έχει βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής βίας. Πολλά θύματα φοβούνται ή ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια. Αρκετές γυναίκες δεν καταγγέλλουν έναν βιασμό επειδή φοβούνται τον στιγματισμό και τη δημόσια διαπόμπευση, ενώ όσες τολμούν να μιλήσουν κινδυνεύουν να μη γίνουν πιστευτές. Ο ορισμός του βιασμού με βάση τη συναίνεση, σε αντίθεση με τον ορισμό που θεμελιώνεται στην άσκηση σωματικής βίας, αναγνωρίζεται από τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικότερα από τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας (Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης).

Από τη νομοθεσία περί βιασμού σε 31 χώρες που έχει αναλύσει η Διεθνής Αμνηστία, μόνο σε 8 το ποινικό αδίκημα έχει θεσπιστεί με γνώμονα τη συναίνεση: σε Ισλανδία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Γερμανία, Κύπρο και Βέλγιο. Το αυτονόητο, μάλιστα, κατακτήθηκε χάρη στις γυναίκες και τις οργανώσεις που πασχίζουν ώστε οι κυβερνήσεις να εγγυηθούν το δικαίωμά τους σε σεξουαλική αυτονομία και να τις κρατήσουν ασφαλείς από τον βιασμό.

Κυβέλη Χατζηζήση

Δημοσιογράφος, stentoras.gr

Share this post