Μας έχουν μάθει ότι τα αγαθά κόποις κτώνται. Μας έχουν μάθει ότι για να καταφέρεις να κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα θα πρέπει να πασχίσεις πολύ. Μας έχουν μάθει ότι η λέξη «πάθος» προέρχεται από τις έννοιες: υποφέρω, αντέχω, υπομένω… ε, και τελικά τα καταφέρνω. Κάθε αρχή και δύσκολη, μας λένε. Αλλά εξίσου δύσκολη και η υλοποίηση του κάθε πρότζεκτ, γιατί χρειάζεται πολλή ενέργεια, πολλούς πόρους. Όμως, τελικά αυτό αξίζει στο τέλος. Η ικανοποίηση που παίρνεις ότι τα κατάφερες, παρά τις δυσκολίες που είχες να αντιμετωπίσεις.
Θυμάμαι έναν πολύ αγαπημένο μου καθηγητή μαθηματικών, όταν ήμουν μαθήτρια της Γ’ λυκείου, να μου λέει: «Δήμητρα, ναι, λύνεις τις ασκήσεις τελικά. Παίρνεις το “άριστα” που θέλεις. Όμως, γιατί πρέπει να πηγαίνεις από τον δύσκολο δρόμο ενώ μπορείς να λύσεις την άσκηση πιο γρήγορα και πιο εύκολα;». Τότε δεν μπορούσα να κατανοήσω πώς γίνεται κάτι τέτοιο. Ο τρόπος σκέψης μου ήταν αυτός και πίστευα ότι με τίποτα δεν θα μπορούσε να αλλάξει. Έκλεινα τα μάτια και τα αυτιά στα hints & tips που προσπαθούσε να μου περάσει ο καθηγητής μου. Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω τι ήθελε να μου πει. Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι όλα είναι θέμα οπτικής, η οποία βασίζεται σε συγκεκριμένες πεποιθήσεις. Δηλαδή, πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβω ότι η ανθρώπινη ιστορία που διδασκόμαστε μας μαθαίνει ότι τελικά τα καλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας δεν τα κερδίζουμε εύκολα. Θα πρέπει να πασχίσουμε. Να δουλέψουμε σκληρά. Να επιλέξουμε τον δύσκολο δρόμο. Και τότε, έχουμε κάποιες πιθανότητες να τα καταφέρουμε. Και όχι όλοι.
Χρειάζεται λοιπόν να ιδρώνουμε για να λύσουμε μια άσκηση μαθηματικών; Χρειάζεται να σκάμε και να πλαντάζουμε για να εξελιχθούμε, για να πάμε ένα βήμα παρακάτω, για να πραγματοποιήσουμε τις ιδέες μας; Χρειάζεται πάντα να ζοριζόμαστε για να απαντήσουμε στις προκλήσεις, για να βγούμε από τη ζώνη της άνεσής μας, για να αλλάξουμε;
Μήπως τελικά η ιστορία υπάρχει για να την ανατρέπουμε και όχι για να μαθαίνουμε τρόπους ώστε να αντιδρούμε και να ζούμε σοφά σύμφωνα με ό,τι μας λέει, αποφεύγοντας τα λάθη των προγόνων μας και ακολουθώντας τις «καλές πρακτικές» τους; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να αμφισβητούμε αυτή την ιστορία που μας πασάρουν και που μας επιβάλλει την ιδέα ότι ο εύκολος τρόπος δεν είναι αποδεκτός αν θέλουμε να επιτύχουμε στη ζωή μας; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να αμφισβητούμε αυτή την ιστορία που μας δείχνει πως ό,τι κατάφεραν οι πρόγονοί μας το κατάφεραν πολεμώντας με τους συνανθρώπους τους, με τη φύση και με την ίδια τη φύση τους; Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να αμφισβητούμε αυτή την ιστορία γιατί πολύ απλά το παρόν μας είναι πολύ διαφορετικό από το παρελθόν;
«Η ιστορία», όπως λέει και ο Yuval Noah Harari (αυτός ο άνθρωπος με έκανε να αγαπήσω την ιστορία!) στο βιβλίο του «Homo Deus», «έχει στόχο κυρίως να μας επισημαίνει δυνατότητες τις οποίες κανονικά δεν θα σκεφτόμασταν. Οι ιστορικοί δεν μελετούν το παρελθόν για να το επαναλάβουμε, αλλά για να απελευθερωθούμε απ’ αυτό. Όλοι μας έχουμε γεννηθεί σε μια δεδομένη ιστορική πραγματικότητα, στην οποία επικρατούν συγκεκριμένες νόρμες και αξίες, καθώς και ένα μοναδικό οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Θεωρούμε αυτή την πραγματικότητα δεδομένη, νομίζοντας πως είναι φυσική, αναπόφευκτη και αναλλοίωτη. Ξεχνάμε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από μια συμπωματική αλληλουχία γεγονότων και ότι η ιστορία δεν διαμορφώνεται μόνο από την τεχνολογία, την πολιτική και την κοινωνία, αλλά και από τις σκέψεις, τους φόβους και τα όνειρά μας. Η μελέτη της ιστορίας μάς επιτρέπει να στρέψουμε το κεφάλι και σε άλλες κατευθύνσεις και να αρχίσουμε να προσέχουμε δυνατότητες τις οποίες οι πρόγονοί μας δεν μπορούσαν να φανταστούν ή δεν ήθελαν τις φανταστούμε εμείς (και όχι μόνο οι πρόγονοί μας…). Τα κινήματα που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο συχνά ξεκινούν ξαναγράφοντας την ιστορία, επιτρέποντας έτσι στους ανθρώπους να φανταστούν εκ νέου το μέλλον. Κάποτε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Μια τυχαία σειρά γεγονότων δημιούργησε τον άδικο κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα. Αν ενεργήσουμε σωστά, μπορούμε να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο και να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο».
Ναι, τα πράγματα είναι δυνατόν να μας έρχονται εύκολα. Αρκεί να το θέλουμε! Έτσι λοιπόν, στόχος μας δεν θα πρέπει να είναι να διαιωνίζουμε το παρελθόν, αλλά αντίθετα να απελευθερωθούμε απ’ αυτό. Στόχος μας θα πρέπει να είναι να προσπαθούμε μέσα από την εμπειρία και τις γνώσεις μας, μέσα από τη συνεργασία και τη δημιουργία οριζόντιων ομάδων, να κάνουμε τα πράγματα πιο εύκολα τόσο για μας όσο και για τους άλλους. Τα πρότζεκτ υλοποίησης των ιδεών μας μπορούν να γίνουν πιο διασκεδαστικά, οι στόχοι μπορούν να πραγματοποιούνται μέσα στη ροή, η αλλαγή μπορεί να εφαρμόζεται ευκολότερα, αρκεί να μεταβάλουμε την οπτική μας και άρα την οπτική γωνία δράσης μας. Αρκεί να ξαναγράψουμε την ιστορία! Και υπάρχουν πολλά «τεχνάσματα» και πολλά «εργαλεία» που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, κάνοντας τη ζωή μας πιο εύκολη.
Ναι, τα πράγματα είναι δυνατόν να μας έρχονται εύκολα. Αρκεί να το θέλουμε! Γι’ αυτό πάντα να αναρωτιέστε αν υπάρχει ευκολότερος δρόμος (χωρίς φυσικά να προδίδετε τον εαυτό σας, τους συνανθρώπους σας και τον πλανήτη που μας φιλοξενεί) για να φτάσετε εκεί που θέλετε. Γιατί πάντα υπάρχει. Ένα κλικ χρειάζεται! Και να θυμάστε: Η σοφία κρύβεται στην απλοποίηση.
Δήμητρα Ζερβάκη,
EMBA, PMP, TTT business coach, project manager, adult trainer
dimitrazervaki.com
Share this post
