Πριν από δύο εβδομάδες ο Αλέξης Τσίπρας είχε απευθύνει μία ευθεία ερώτηση στον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Θέλω τελικά να σας ρωτήσω» είχε πει «κύριοι της αντιπολίτευσης: Συμφωνείτε με την αύξηση του κατώτατου μισθού; Ναι ή όχι; Συμφωνείτε με την αποφυγή του lock-out; Ναι ή όχι; Συμφωνείτε με τη μη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων; Ναι ή όχι; Συμφωνείτε με την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της εργασιακής κανονικότητας ή όχι;». Ο πρωθυπουργός περιέγραφε μία πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα που είναι καθημερινή αγωνία για την πλειονότητα των εργαζομένων. Μία πραγματικότητα στην οποία συναίνεσε και η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. ώστε να διαμορφωθεί και να διατηρηθεί. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε αποφύγει να απαντήσει. Παράδοξο, γιατί ήταν βούτυρο στο ψωμί, παρ’ όλα αυτά η απάντηση δεν δόθηκε.

Η απάντηση όμως ήρθε με μία εβδομάδα καθυστέρηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε την ετήσια συνέλευση του Σ.Ε.Β. για να είναι ο τόπος και ο χρόνος που θα τοποθετούνταν. Ένα μέρος που δεν θεωρούμε ότι είναι τυχαίο, καθώς εκεί προσπάθησε να πείσει –όπως και ο πρωθυπουργός– ότι είναι καταλληλότερος για να συνεχίσει την πορεία της η χώρα με αυτόν οδηγό.

Τι απάντησε λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης; «Έχουμε κατανοήσει πλήρως τις παρενέργειες που προκαλούσε ιδίως στον τομέα της μεταποίησης, αλλά και στη διεθνή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ο συνδυασμός τριών παραγόντων: της άνευ προϋποθέσεως επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων, της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία και της αρχής της καθολικής υπερίσχυσης των κλαδικών συμβάσεων έναντι των επιχειρησιακών.

» Αυτό το τρίπτυχο το ξέρετε καλά, καθιστούσε εξαιρετικά άκαμπτη την αγορά εργασίας σε βάρος των ίδιων των εργαζομένων. Είμαστε αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε αυτές οι ρυθμίσεις να αναβιώσουν με τον τρόπο που τις σχεδιάζει η σημερινή κυβέρνηση… Η μόνη βιομηχανία την οποία υπηρετεί το σχέδιο Τσίπρα – Αχτσιόγλου για επιστροφή στις συλλογικές συμβάσεις είναι η βιομηχανία των εργατολόγων…

»Δεσμεύομαι ότι η κυβέρνησή μου θα δει με προσοχή αυτά τα ζητήματα χωρίς τις ιδεοληψίες των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. Τότε μπορούμε να ανοίξουμε τη συζήτηση για μία λελογισμένη αύξηση του κατώτατου μισθού. Άλλωστε τον πρώτο λόγο πρέπει να τον έχετε εσείς, οι κοινωνικοί εταίροι».

Αφού λοιπόν χαρακτήρισε ως αντιεργατική και αντιαναπτυξιακή την πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., προχώρησε ένα βήμα παρακάτω σκιαγραφώντας τις ενέργειες της δικής του κυβέρνησης. «Κάντε εσείς» είπε απευθυνόμενος στους βιομηχάνους «συμμέτοχους τους εργαζομένους στην επιτυχία σας με stock options, κι εγώ θα είμαι ανοιχτός σε φοροαπαλλαγές. Προσφέρετε εσείς ιδιωτικά ασφαλιστικά προγράμματα ή κάρτες κίνησης στα μέσα μεταφοράς, κι εγώ συζητώ τα έξοδα αυτά να εκπίπτουν από την εφορία».

Η αλήθεια είναι ότι η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν εξέπληξε κανέναν. Έχοντας ως ακροατήριο την ετήσια συνέλευση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, ανέλυσε όλα τα «δώρα» που πρόκειται να κάνει προς τον επιχειρηματικό κόσμο, «δώρα» που ήταν ανέκαθεν στο DNA της γαλάζιας παράταξης. Αυτό που ενδεχομένως προκάλεσε έκπληξη είναι η ευθεία επίθεση που εξαπέλυσε για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και για την αύξηση του κατώτατου μισθού, τα οποία δεν αποτελούν απλώς πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά πλέον έχουν εξασφαλισμένη και τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών και εμπεριέχονται και στο αναπτυξιακό σχέδιο που εγκρίθηκε από το Eurogroup.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η ομιλία του προκάλεσε σφοδρές επιθέσεις τόσο από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και την υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, όσο και από το Κίνημα Αλλαγής. Συγκεκριμένα, η υπουργός Εργασίας σημείωσε: «Μιλώντας στη Γ.Σ. του Σ.Ε.Β., ο κ. Μητσοτάκης ανέπτυξε το σχέδιό του για την εργασία. Το μοντέλο που περιέγραψε είναι φτηνοί και απροστάτευτοι εργαζόμενοι σε καθεστώς πλήρους ανασφάλειας. Ο πρόεδρος της Ν.Δ., τοποθετούμενος κυνικά εν είδει τελευταίας γραμμής άμυνας των πιο ακραίων κύκλων των δανειστών, υποστήριξε ότι δεν θα επιτρέψει την αναβίωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, χαρακτήρισε για ακόμα μία φορά ως “ιδεοληψίες” τη βελτίωση της θέσης και της διαπραγματευτικής ικανότητας των εργαζομένων, ενώ δήλωσε ότι θα ενισχύσει την ιδιωτική ασφάλιση.

»Δυστυχώς για τους εργαζομένους της χώρας τα μέτρα που υποστηρίζει ο κ. Μητσοτάκης είναι αυτά που εφαρμόστηκαν την περίοδο της διακυβέρνησης του κόμματός του. Ευτυχώς για τους εργαζομένους της χώρας ο κ. Μητσοτάκης δεν κυβερνά και δεν μπορεί να ανακόψει ούτε την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων ούτε την αύξηση του κατώτατου μισθού ούτε την επιβολή της νομιμότητας στην αγορά εργασίας».

Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση του ΚΙΝ.ΑΛ., το οποίο ανέφερε τα παρακάτω: «Οι σημερινές αναφορές του κ. Μητσοτάκη για τα εργασιακά αποδεικνύουν ότι η Νέα Δημοκρατία είναι απέναντι σε βασικά δικαιώματα των εργαζομένων. Απέναντι στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις με καθολική ισχύ, απέναντι στη δυνατότητα προσφυγής των συνδικάτων  –ως του πιο αδύναμου μέρους–  στον θεσμό της διαιτησίας. Ο κ. Μητσοτάκης και η Ν.Δ. αρνούνται να αποδεχθούν ότι, μετά από 7 χρόνια θυσιών, η παραγωγή νέου πλούτου στη χώρα πρέπει να συνδέεται άμεσα με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων και τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Εμμένουν στις βαθιά συντηρητικές πολιτικές της ελληνικής Δεξιάς».

Μένει να δούμε αν αυτή η αρχική συμπόρευση θα συνεχιστεί και θα βαθύνει μπροστά στις εκλογές, καθώς είναι γνωστή η θέληση του Τσίπρα για άνοιγμα στον χώρο που παραδοσιακά κάλυπτε το πάλαι ποτέ ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Η επίθεση όμως που προκάλεσε εντύπωση είναι αυτή του Ευάγγελου Αντώναρου, ο οποίος κατηγόρησε τον πρόεδρο της Ν.Δ. για παροχολογία μόνο προς τους επιχειρηματίες. Συγκεκριμένα είπε: «Από υποσχέσεις για φορολογικές ελαφρύνσεις άλλο τίποτε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Τις μοιράζει αριστερά και δεξιά αφειδώς. Βέβαια, για να είμαστε ακριβείς, μόνο στους επιχειρηματίες. Λες κι αυτοί είναι μόνο Έλληνες πολίτες. Γιατί για τον μέσο Έλληνα φορολογούμενο, τον μισθωτό και τον συνταξιούχο, τσιμουδιά φυσικά. Κι ας είναι αυτοί τα συνηθισμένα φορολογικά ισοζύγια. Αυτοί που καλούνται πάντα να πληρώσουν. Ναι, αυτοί που έχουν γονατίσει από τις συνεχείς περικοπές και μειώσεις. Αυτοί που αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα μέσα στην κρίση. Να πληρώσουν λογαριασμούς. Να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Αλλά είπαμε, η νεοφιλελεύθερη σημερινή ηγεσία της Ν.Δ. νοιάζεται κυρίως για τους “πελάτες” της, την οικονομική ελίτ. Όλοι οι άλλοι φαίνεται ότι, κατά πώς τα βλέπει η Ν.Δ., απλώς έτυχε να ζουν σε αυτή τη χώρα».

Η άτυπη προεκλογική περίοδος λοιπόν ξεκίνησε. Η ομιλία τόσο του πρωθυπουργού, όσο και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ετήσια συνέλευση του Σ.Ε.Β. είναι η συνέχεια του έργου, του οποίου η πρώτη πράξη ανέβηκε στη Βουλή λίγες μέρες πιο πριν στην προ ημερησίας συζήτηση για την οικονομία. Το σίγουρο είναι ότι από εδώ και πέρα θα μπούμε σε μία νέα φάση με εκατέρωθεν τα κόμματα και τους πολιτικούς αρχηγούς να ανακοινώνουν τα σχέδιά τους, αλλά και τις δεσμεύσεις τους στην περίπτωση που βρεθούν στο τιμόνι της χώρας. Δεν ξέρουμε ποιος έδωσε καλύτερη παράσταση στη συνέλευση του Σ.Ε.Β., ξέρουμε όμως ότι ήταν η πρώτη από τις πολλές εξετάσεις που θα δώσουν οι αρχηγοί μέχρι το τέλος του δρόμου, που είναι οι κάλπες.

Απόστολος Ζαβιτσάνος,
Δημοσιογράφος – «Στέντορας»

Share this post