«Φτάσε όπου δεν μπορείς!»
Νίκος Καζαντζάκης
Η εμβληματική φράση του Νίκου Καζαντζάκη είναι ένας φάρος που έχει καθοδηγήσει γενιές ανθρώπων στην αναζήτηση της αυτοβελτίωσης και της υπέρβασης. Ένα κάλεσμα για να σπάσουμε τα δεσμά των περιορισμών μας, να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας και να κάνουμε εφικτό το αδύνατο. Για πολλούς ανθρώπους αποτελεί ένα κάλεσμα για εξέλιξη, συνεχή πρόοδο και υπέρβαση ορίων. Συμπληρώνει τη φράση που ακούμε πολύ συχνά: «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω». Και ναι, η μία οπτική αυτής της φράσης κρύβει μεγάλη αλήθεια. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ανθρώπων που έχουν ξεπεράσει τα όρια.
Ωστόσο, σε μια εποχή που η επιτυχία συχνά εξισώνεται με την αδιάκοπη προσπάθεια και την άρνηση των ορίων, είναι απαραίτητο να αναρωτηθούμε: Μήπως αυτή η φράση κρύβει μια παγίδα; Μήπως η αδιάκριτη επιδίωξη της υπέρβασης οδηγεί σε ματαίωση και εξάντληση, κάνοντάς μας να αγνοούμε τους φυσικούς περιορισμούς και το τίμημα της επιτυχίας;
Ανακαλύπτοντας τα όρια που αξίζει να ξεπεράσουμε
Ο Καζαντζάκης δεν μας προτρέπει να πιέσουμε τον εαυτό μας για άσκοπες προσπάθειες, αλλά να ανακαλύψουμε τα όρια που αξίζει να ξεπεράσουμε. Τα όρια που μας επιβάλλονται από τις πεποιθήσεις μας, τους φόβους μας και τις κοινωνικές προσδοκίες.
Οι πραγματικοί περιορισμοί δεν είναι πάντα εξωτερικοί. Συχνά, είναι οι πεποιθήσεις που έχουμε χτίσει μέσα μας, οι αλυσίδες που μας κρατούν δεμένους χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε.
Η γνωστή ιστορία του αλυσοδεμένου ελέφαντα
Η ιστορία του αλυσοδεμένου ελέφαντα, που αναφέρει ο Χόρχε Μπουκάι, μας υπενθυμίζει ότι οι πραγματικοί περιορισμοί συχνά βρίσκονται μέσα μας. Οι «αλυσίδες» που μας κρατούν πίσω δεν είναι πάντα ορατές, αλλά είναι εξίσου ισχυρές. Όταν σε ένα τσίρκο έδεσαν το μικρό ελεφαντάκι σε έναν πάσσαλο, εκείνο προσπάθησε πολλές φορές να ελευθερωθεί, ωστόσο ήταν μάταιο. Δημιουργήθηκε μέσα του η πεποίθηση ότι δεν μπορεί να ελευθερωθεί γιατί δεν έχει τη δύναμη. Έτσι, ακόμα και όταν έγινε μεγάλος ελέφαντας με πολλή δύναμη, παρέμεινε δεμένος σε εκείνο το πασσαλάκι γιατί αυτό του είχε γίνει βίωμα.
Όπως ο ελέφαντας, έτσι και εμείς εγκλωβιζόμαστε συχνά σε περιοριστικές πεποιθήσεις. Αυτές οι πεποιθήσεις μπορεί να προέρχονται από προηγούμενες αποτυχίες, αρνητικά σχόλια από άλλους, κοινωνικές προσδοκίες. Η ιστορία του ελέφαντα μας καλεί να αμφισβητήσουμε τις πεποιθήσεις μας, να αναγνωρίσουμε τους περιορισμούς που έχουμε επιβάλει στον εαυτό μας, να τολμήσουμε να δοκιμάσουμε ξανά, ακόμη και αν έχουμε αποτύχει στο παρελθόν. Η μόνη αλήθεια είναι ότι δεν θα μάθουμε αν δεν δοκιμάσουμε. Μας υπενθυμίζει ότι οι μεγαλύτεροι περιορισμοί μας βρίσκονται συχνά μέσα μας, και ότι η απελευθέρωση και ο δρόμος για την κορυφή ξεκινά με την αμφισβήτηση των πεποιθήσεών μας.
Οι φυσικοί περιορισμοί
Η αλήθεια είναι πως, όσο και να θέλουμε να τα καταφέρουμε να πετύχουμε έναν στόχο τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, υπάρχουν περιορισμοί. Όχι μόνο οι νοητικοί που αναφέραμε παραπάνω, αλλά και οι φυσικοί που δεν πρέπει να τους αγνοούμε και να εθελοτυφλούμε.
Αν, για παράδειγμα, κάποιος θέλει να πετάξει ένα αεροπλάνο, δεν σημαίνει ότι μπορεί να το κάνει αν δεν λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση, αλλά πρέπει και να έχει τα τυπικά προσόντα, όπως η ηλικία που επιτρέπει την εκπαίδευση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν μπορεί να καταφέρει άλλα σπουδαία πράγματα. Απλά οι κορυφές του χρειάζεται να είναι ρεαλιστικές, βασισμένες στις δυνατότητές του. Η επιμονή είναι σπουδαία αρετή, αλλά πρέπει να μπορεί να συνδυαστεί με στρατηγική και την πραγματικότητα. Εάν έρχεται σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, δεν θα αργήσουν να έρθουν η ματαίωση και η εξάντληση.
Το τίμημα της κορυφής
Κάθε κορυφή έχει το τίμημά της. Η επιτυχία απαιτεί θυσίες, επιμονή και, κάποιες φορές, την αποδοχή ότι ορισμένα όνειρα έχουν βαρύ αντίτιμο. Το ερώτημα είναι αν είμαστε διατεθειμένοι να το πληρώσουμε. Αν η υπέρβαση κοστίζει την ισορροπία μας, την υγεία μας ή τις σχέσεις μας, τότε αξίζει να αναρωτηθούμε αν αξίζει το τίμημα;
Η πραγματική δύναμη δεν έγκειται στην άρνηση των ορίων, αλλά στην ικανότητα να τα αναγνωρίζουμε και να τα διαχειριζόμαστε με σύνεση. Η ζωή δεν είναι αγώνας 100 μέτρων. Η φράση του μεγάλου δασκάλου είναι ένα ισχυρό κίνητρο, αλλά η ερμηνεία της εξαρτάται από εμάς.
Η ζωή δεν είναι ένας αγώνας 100 μέτρων που τα δίνεις συνεχώς όλα για να ξεπεράσεις το όριο. Η ζωή είναι ένας μαραθώνιος με συνεχή αναζήτηση και εξερεύνηση σχετικά με το ποιοι μπορούμε να γίνουμε. Επομένως το ερώτημα είναι «κατάλαβε ποια όρια αξίζει να ξεπεράσεις». Να ανακαλύψουμε τα όρια που μας εμποδίζουν να αξιοποιήσουμε πλήρως τις δυνατότητές μας, να τα αμφισβητήσουμε και να τα ξεπεράσουμε με σύνεση και αυτογνωσία.
Γράφει,
Ντουρουντάκης Κωνσταντίνος
Mindset Trainer- Success Coach, ιδρυτής της Rethink
https://www.linkedin.com/in/konstantinos-ntourountakis/
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Share this post
