Το διήμερο 11-13 Φλεβάρη έλαβε χώρα στα Η.Α.Ε., η Παγκόσμια Κυβερνητική Σύνοδος Κορυφής (World Government Summit) με κεντρικό θέμα της συνόδου τη «Διαμόρφωση Μελλοντικών Κυβερνήσεων». Τέσσερις χιλιάδες αντιπρόσωποι, μεταξύ των οποίων πρωθυπουργοί, πολιτικοί και οικονομικοί αξιωματούχοι, παρακολούθησαν περισσότερες από 120 συνεδριάσεις. Ο σκοπός των συνεδρίων, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του World Government Summit, είναι πώς μπορούν να αξιοποιήσουν την τεχνολογία και την καινοτομία προκειμένου να επιλύσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα σε παγκόσμιο επίπεδο.
Από το συνέδριο έχει σημασία να κρατήσουμε κάποιες δηλώσεις με ιδιαίτερη βαρύτητα, καθώς εκφράζουν ανησυχίες για το αύριο. Από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης συμμετείχε η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγα Γεροβασίλη, η οποία, με αφορμή τις εισηγήσεις για «δικαιότερη κατανομή του παραγόμενου πλούτου στις κατώτερες τάξεις», δήλωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση, μετά από πολλά χρόνια ύφεσης και την παγκόσμια οικονομική κρίση που έπληξε ιδιαίτερα τη χώρα, καταβάλλει προσπάθειες ώστε να αναρρώσει η χώρα, κρατώντας την κοινωνία στα πόδια της, με στόχο να εφαρμοστούν διάφορες πρακτικές αναδιανεμητικά.
Ο Τζιμ Γιονγκ Κιμ, πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, ανέφερε ότι τα επόμενα χρόνια εξαιτίας της τεχνητής νοημοσύνης και του αυτοματισμού θα καλυφθούν θέσεις εργασίας με χαμηλή ειδίκευση. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα 150 εκατομμύρια άνθρωποι να χάσουν τις θέσεις εργασίας τους και ότι πάνω από 300 εκατομμύρια θα βρεθούν στο στάδιο της αναζήτησης.
Η Κριστίν Λανγκάρντ από τη μεριά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ανέφερε ότι «είναι ώρα να επισκευάσουμε τη στέγη της παγκόσμιας οικονομίας για να μην πλακώσει στο μέλλον τη νέα γενιά», τονίζοντας ότι «το 60% αισθάνεται ότι δεν έχει ελπίδα, καθώς η κοινωνία δεν θα τους παρέχει εργασία, επομένως δεν πρέπει να προσανατολιζόμαστε στους δισεκατομμυριούχους, αλλά στο πώς θα στηρίξουμε τη νεολαία».
Η δήλωση που έχει ενδιαφέρον όμως είναι του Άνχελ Γκούρια (γενικός γραμματέας του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), ο οποίος κατά τη διάρκεια συζήτησης στρογγυλής τραπέζης δήλωσε ότι οι κυβερνήσεις παγκόσμια πρέπει να βρουν πιο σταθερό έδαφος να προωθήσουν τις οικονομίες τους και να εξασφαλίσουν καλύτερη ποιότητα ζωής για τους λιγότερο προνομιούχους. Συνέχισε μάλιστα λέγοντας ότι οι κυβερνήσεις σήμερα βρίσκονται μπροστά στον κίνδυνο οι πολίτες να εγκαταλείψουν τις βασικές αρχές της δημοκρατίας μπροστά στον αυξανόμενο λαϊκισμό και στη διεύρυνση του χάσματος ανάμεσα στους έχοντες και τους μη προνομιούχους, φέρνοντας ως παράδειγμα το brexit, για το οποίο το 60% των νέων ανθρώπων δεν θέλησε να πάει να ψηφίσει.
Οι παραπάνω εκτιμήσεις έχουν ενδιαφέρον, καθώς από τη μία αντικατοπτρίζουν την ωμή πραγματικότητα της Ελλάδας, όπου όλο και περισσότεροι νέοι απέχουν από τα κοινά (η αποχή στις τελευταίες εκλογές ανήλθε στο 36%), και από την άλλη όλο και περισσότεροι φτωχοποιούνται. Φαινόμενα που δεν εμφανίστηκαν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και παγκόσμια, αφού σε μία σειρά χώρες τα τελευταία χρόνια η αποχή αυξάνεται συνεχώς φτάνοντας ακόμα και το 1/3 του εκλογικού σώματος, ενώ πέρυσι σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε από τη Μ.Κ.Ο. Oxfam το 82% του παγκόσμιου πλούτου συγκεντρώθηκε στο 1% των πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη.
Όλα αυτά τα αναφέρουμε γιατί ευρωπαϊκοί αξιωματούχοι πλέον διαβλέπουν ότι είναι πολύ πιθανόν να υπάρχουν κοινωνικές αναταραχές, οι οποίες θα προστεθούν στο ήδη υπάρχον κλίμα έντονης δυσαρέσκειας. Οι διευρυνόμενες κοινωνικές ανισότητες και η απαξίωση των θεσμών αποτυπώνουν με γλαφυρό τρόπο τους φόβους, αναδεικνύουν ότι η οικοδόμηση της Ε.Ε. ως Ευρώπης των λαών με κοινή ευρωπαϊκή πορεία δεν δημιουργήθηκε ποτέ, ούτε στα χρόνια της ευημερίας ούτε πολύ περισσότερο στα χρόνια της λιτότητας, και πλέον αποτελεί υπαρξιακό ζήτημα του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό το τοπίο όταν από τη μία υπάρχουν τα υπερκέρδη των επιχειρήσεων και από την άλλη οι συμπιεσμένοι μισθοί, όταν από τη μια υπάρχει η φοροασυλία των λίγων και από την άλλη λιτότητα για τους πολλούς.
Έτσι λοιπόν υπάρχουν 3 άξονες πάνω στους οποίους πρόκειται να κινηθεί η ελληνική κυβέρνηση τα επόμενα χρόνια. Πρώτον και βασικότερο φαίνεται ότι είναι ο τρόπος λήψης των αποφάσεων, η διαφάνεια και η κοινωνική συμμετοχή, αναγνωρίζεται δε έτσι ότι υπάρχει έλλειμα δημοκρατίας. Δεύτερον, η καταπολέμηση της διαφυγής με θεσμικές αλλαγές στον τομέα της οικονομίας και, τρίτον και σημαντικότερο, η προστασία των εργατικών δικαιωμάτων και των ατομικών-συλλογικών συμβάσεων.
Σύμφωνα με την υπουργική απόφαση 9385/3491/2018 που δημοσιεύθηκε στη «Διαύγεια» οι στρατηγικοί στόχοι του υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης διαμορφώνονται ως εξής:
– Επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας τον Αύγουστο του 2018 και η παρακολούθηση για την εφαρμογή των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων σε όλα τα επίπεδα.
– Ανάπτυξη πολιτικών και δράσεων για την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας και κάθε μορφής παραβατικότητας στους χώρους εργασίας.
– Ανάπτυξη ενεργητικών πολιτικών για την ένταξη στην αγορά εργασίας και την προώθηση σταθερών, ποιοτικών και πλήρους απασχόλησης θέσεων εργασίας, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες της αγοράς εργασίας.
– Παρακολούθηση και υποστήριξη της λειτουργίας του ενιαίου οργανωτικού μοντέλου του ασφαλιστικού συστήματος (Ε.Φ.Κ.Α.) για την πιο γρήγορη, πιο αποτελεσματική και φιλική προς τους ασφαλισμένους παροχή υπηρεσιών.
– Αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας των εποπτευόμενων φορέων του υπουργείου με την εφαρμογή των στρατηγικών στόχων του πιλοτικού προγράμματος «Ανάκτηση των Ακινήτων του Κέντρου της Αθήνας-Αξιοποίηση με όρους Κοινωνικής Ανταπόδοσης» του ΥΠ.Ε.Κ.Α.Α. Σταδιακή ολοκλήρωση των ανακοινωθέντων κύκλων προσκλήσεων/αξιοποίησης ως πιλοτικού έργου στα όρια του δήμου Αθηναίων και σταδιακή επέκταση του προγράμματος σε αστικά κέντρα της επικράτειας.
– Καθιέρωση του Εθνικού Συστήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Κοινωνικής Ένταξης για όλες τις κατηγορίες των πολιτών που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο του κοινωνικού αποκλεισμού, ιδιαίτερα των παιδιών και των ευάλωτων ομάδων.
– Αυστηροποίηση των διαδικασιών συμφιλίωσης και διαμεσολάβησης για την αντιμετώπιση προβλημάτων εργοδοτικών αυθαιρεσιών στον χώρο της εργασίας.
– Ανάπτυξη πολιτικών και δράσεων προσαρμογής των επιχειρήσεων και των εργαζομένων στην αλλαγή και στις επιπτώσεις της κρίσης με προγράμματα επιχειρησιακής αναδιάρθρωσης, καινοτομίας και επιμόρφωσης των εργαζομένων.
– Ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία (Ε.Συστ.Υ.Α.Ε.) βάσει των προτεραιοτήτων της εθνικής στρατηγικής για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία.
– Ανάπτυξη εθνικής στρατηγικής για την κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία προς όφελος του πολίτη.
– Ανάπτυξη εθνικής στρατηγικής για την κοινωνική ένταξη των Ρομά.
– Καθιέρωση συστημάτων διοικητικού εκσυγχρονισμού και μεθόδων στρατηγικού σχεδιασμού σε όλα τα πεδία αρμοδιότητας του υπουργείου για την αξιοποίηση των υποδομών που διαθέτει αυτό και οι εποπτευόμενοι φορείς του προς όφελος των πολιτών.
– Συστηματική παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών, συμβουλών και πληροφόρησης για εργασιακά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και προνοιακά ζητήματα.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το ταξίδι που πραγματοποίησε η υπουργός στην Πορτογαλία, συνοδευόμενη από τον ειδικό γραμματέα του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) Νάσο Ηλιόπουλο, όπου συναντήθηκε με τον ομόλογό της και με επιτελικά στελέχη της κυβέρνησης. Στόχος των επαφών ήταν να διαπιστωθεί ο τρόπος με τον οποίο η χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου κινήθηκε στο κομμάτι της εργασίας μετά από την έξοδό της από την εποχή του μνημονίου. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι στην Πορτογαλία ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε δύο φορές στη μετά μνημόνιο εποχή.
Ουσιαστικά βρισκόμαστε μπροστά σε αλλαγή του εργασιακού χάρτη με σκοπό την ομαλή λειτουργία της αγοράς εργασίας. Το θέμα είναι να δούμε αν τελικά οι υποσχέσεις για το 2018 θα γίνουν πράξη ή αν αποτελούν ακόμα ένα επικοινωνιακό κόλπο της κυβέρνησης.
Αποστόλης Ζαβιτσάνος
Δημοσιογράφος - Στένορας
Share this post
