Μέχρι την Τετάρτη μπορούσαμε να κοιμόμαστε με τις πόρτες ξεκλείδωτες και τα παράθυρα ανοιχτά, αφού η κατά συρροήν στυγερή εγκληματίας καθαρίστρια ήταν πλέον πίσω από τα κάγκελα και όλοι μας κοιμόμασταν ήσυχα και όμορφα. Η υπόθεση, αν δεν είχε αυτή την τραγικότητα, θα ήταν για γέλια, αφού σ’ αυτή δεν υπάρχει λογική. Στο δίκαιο εμφανίζεται συχνά η ανάγκη διάκρισης ανάμεσα στο γράμμα και στο πνεύμα ενός νόμου. Και όπου τα δύο έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους υπερισχύει κατά κανόνα το δεύτερο. Η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να «καθαρίζει» με δύο μέτρα και δύο σταθμά, κατά πώς τη βολεύει, και να εξαντλεί την αυστηρότητά της σε μια γυναίκα που παλεύει για να επιβιώσει.
Η υπόθεση έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις γιατί είναι εξόφθαλμη η επιλεκτικότητα με την οποία τα δικαστήρια σήμερα τιμωρούν τους παραβάτες. Ο γαλλοελβετός τραπεζίτης Ζαν Κλοντ Όσβαλντ, αν και αρχικά προφυλακίστηκε, στη συνέχεια αποφασίστηκε η αντικατάσταση της προσωρινής κράτησής του με την επιβολή τού κατ’ οίκον περιορισμού με βραχιολάκι ηλεκτρονικής επιτήρησης. Φυσικά, ήταν υπεράνω υποψίας, γιατί ένα πρόσωπο υψηλού κύρους δεν υπήρχε περίπτωση να το σκάσει. Σήμερα τον αναζητούν, καθώς αυτό το εγνωσμένου στάτους πρόσωπο τελικά το έσκασε.
Ο πρώην υπουργός και κατ’ εξακολούθησιν βουλευτής Μιχάλης Λιάπης, αφού πιάστηκε στα πράσα να οδηγεί όχημα με πλαστές πινακίδες, είχε καταθέσει στην εφορία τις πινακίδες του τον Νοέμβριο του 2011, που σημαίνει ότι δεν είχε πληρώσει τέλη κυκλοφορίας για δύο χρόνια και κυκλοφορούσε χωρίς δίπλωμα και χωρίς ασφάλιση, όμως σήμερα είναι ελεύθερος. Να σημειώσουμε ότι ο κ. Λιάπης, ο οποίος απέφευγε συστηματικά να πληρώσει όσα έπρεπε για το όχημά του, ζήτησε αναβολή του αυτοφώρου και, αφού έλαβε 3 ημέρες, αναχώρησε για την εξωτική Κουάλα Λουμπούρ για να… ησυχάσει. Μικρή λεπτομέρεια: Το συνολικό κόστος του ταξιδιού που έκανε ο κ. Λιάπης στην εξωτική Μαλαισία είναι πολύ μεγαλύτερο των εξόδων που δεν θέλησε να καταβάλει ο πρώην υπουργός στο ελληνικό κράτος για να κυκλοφορεί το θηριώδες τζιπ του νομίμως.
Πριν από δύο μήνες κλείσαμε 5 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ο δολοφόνος και τότε μέλος της Χρυσής Αυγής κυκλοφορεί σήμερα ελεύθερος παρά τη σωρεία στοιχείων που έχουν συγκεντρωθεί και αποδεικνύουν ότι τα τάγματα εφόδου υπήρχαν και δρούσαν ακριβώς γι’ αυτό τον σκοπό.
Τα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε είναι πάμπολλα και δείχνουν ότι η Δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά τυφλή είναι.
Και βέβαια όλοι οι παραπάνω δεν αποτελούν δημόσιο κίνδυνο, όπως η εν λόγω καθαρίστρια, της οποίας το έγκλημα ήταν να δουλεύει για να ζήσει την οικογένειά της. Ίσως αν είχε τη δυνατότητα να κάνει ταξίδια αναψυχής στο εξωτερικό ή ήταν γόνος πολιτικού τζακιού ή ακόμα και υψηλό στέλεχος τράπεζας, να ήταν λιγότερο επικίνδυνη για την κοινωνία. Η Δικαιοσύνη όμως εξαντλείται σε μια γυναίκα που εργάστηκε σκληρά και πάλεψε όχι για να κλέψει δισεκατομμύρια και να ζήσει σε βίλες με υπηρέτες, αλλά για να τα βγάζει πέρα και να βοηθά τον άρρωστο άντρα της, που έχει 67% αναπηρία, και τα δύο παιδιά της.
Ποιο ήταν το έγκλημα
Σύμφωνα με το πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας, η 53χρονη καθαρίστρια τιμωρήθηκε με 10 χρόνια κάθειρξη για απάτη. Το… τεράστιο κακούργημα ήταν ότι παραποίησε (ο αρχικός όρος του δικαστηρίου ήταν «πλαστογράφηση», αλλά στη συνέχεια άλλαξε σε «παραποίηση») τα στοιχεία στο ενδεικτικό του δημοτικού (δήλωσε ότι είναι τελειόφοιτος της έκτης δημοτικού) προκειμένου να πληροί τις προϋποθέσεις για να συμμετάσχει σε διαγωνισμό για πρόσληψη προσωπικού καθαριότητας σε σχολείο. Όλα αυτά όχι τώρα, αλλά πριν από 20 ολόκληρα χρόνια.
Έτσι λοιπόν από τις 5 Νοέμβρη βρίσκεται κλεισμένη στις φυλακές της Θήβας. Να σημειωθεί ότι αυτό που πρώτα ζήτησε η φυλακισμένη καθαρίστρια ήταν να της επιτραπεί να παρακολουθεί τα μαθήματά της, καθώς είχε αποφασίσει να συνεχίσει τις σπουδές που άφησε στη μέση και ήδη είναι μαθήτρια γυμνασίου. Η καταδικασθείσα έχει ζητήσει αναίρεση στον Άρειο Πάγο και στις 3 Δεκέμβρη στο δικαστήριο της Λάρισας θα εκδικαστεί η αίτησή της για αποφυλάκιση μέχρι να συζητηθεί στον Άρειο Πάγο η αίτηση αναίρεσης της ποινής της.
Το δικαστήριο λοιπόν την έκρινε ένοχη για απάτη κατ’ εξακολούθησιν, κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια με ιδιαίτερα μεγάλο όφελος και αντίστοιχη ζημία σε βάρος του Δημοσίου, καθώς από το 1996, που προσλήφθηκε, μέχρι και το 2016, που απολύθηκε, της είχαν καταβληθεί μεικτές αποδοχές πάνω από 150.000 ευρώ. Το ερώτημα είναι για ποια ακριβώς ζημιά μιλάμε; Το Δημόσιο κατέβαλε τους μισθούς σε μια εργαζόμενη γυναίκα ως αντίτιμο για τις υπηρεσίες που αυτή πρόσφερε και όχι γιατί είχε απολυτήριο λυκείου, πανεπιστημίου, μεταπτυχιακό ή απολυτήριο δημοτικού. Για δύο ολόκληρες δεκαετίες πρόσφερε τις υπηρεσίες της χωρίς ποτέ η ίδια να δημιουργήσει πρόβλημα ή να ακουστεί κάτι εις βάρος της. ’Η μήπως υπονοείται ότι το Δημόσιο δεν όφειλε να πληρώσει την παρεχόμενη υπηρεσία γιατί η συγκεκριμένη εργαζόμενη όταν προσλήφθηκε δεν είχε απολυτήριο δημοτικού;
Η εξωφρενικά βαριά ποινή που της επιβλήθηκε ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο όταν την ίδια ώρα βρίσκονται σε εξέλιξη δεκάδες υποθέσεις οικονομικών σκανδάλων και διασπάθισης δημόσιου χρήματος, στα οποία μάλιστα είναι πιθανόν να εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα.
Η 53χρονη γυναίκα τόνισε στην εφημερίδα «Ταχυδρόμος του Βόλου» ότι ό,τι έκανε το έκανε για τα παιδιά της. «Ντρέπομαι, αλλά ήθελα τα παιδιά μου κοντά μου. Έτρεμε η ψυχή μου μη μεγαλώσουν σε ίδρυμα, όπως εγώ». Έχοντας πλήρη επίγνωση του σάλου που προκάλεσε σε ολόκληρη τη χώρα η προφυλάκισή της, η γυναίκα έσπευσε να ευχαριστήσει όλους εκείνους που στέκονται στο πλευρό της.
Αντιδράσεις μετά την καταδίκη
Οι αντιδράσεις που δημιούργησε η συγκεκριμένη απόφαση έβαλαν σε κίνηση μια προσπάθεια για συγκέντρωση υπογραφών προκειμένου η γυναίκα να αποφυλακιστεί. Εργατικά σωματεία, φορείς και πολιτικά κόμματα σήκωσαν το ζήτημα, κατήγγειλαν τη δικαστική απόφαση και ζήτησαν την άμεση αποφυλάκισή της και την επιστροφή της στη δουλειά.
Το συνδικάτο εργαζομένων ΟΤΑ Μαγνησίας αναφέρει σε ανακοίνωση του: «”Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι” καταδικάζουν το δικαίωμα στη δουλειά. “Αυτοί που μας παίρνουν τα βιβλία” μάς κατηγορούν που δεν μπορέσαμε να τελειώσουμε ούτε το δημοτικό γιατί έπρεπε να τραφεί η φαμελιά. Ηρωίδα παρμένη από τους μπρεχτικούς στίχους η συνάδελφός μας καθαρίστρια, που καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση γιατί, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, εργαζόταν σε παιδικό σταθμό του Δήμου Βόλου με ψευδές πτυχίο, πλαστό τίτλο σπουδών της έκτης τάξης του δημοτικού σχολείου, ενώ ήταν απόφοιτος της πέμπτης τάξης. Κανείς δεν δικαιούται να σιωπά μπροστά στην αδικία. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας. Έστω και τώρα, καλούμε την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη να κρατήσουν τα προσχήματα και να επιδείξουν μια αντανακλαστική κίνηση των –απονεκρωμένων απ’ ό,τι φαίνεται– αισθητηρίων κατανόησης της κοινωνίας όπου ζούμε και να αποφυλακίσουν άμεσα τη συνάδελφο καθαρίστρια κάνοντας δεκτή την αναίρεση της ποινής».
Στο ίδιο μήκος κύματος και η ανακοίνωση του Σωματείου Καθαριστών Μαγνησίας, όπου αναφέρεται: «Ζητάμε να αποφυλακιστεί άμεσα η συνάδελφός μας γιατί δεν είναι έγκλημα να εργάζεται κάποιος για να ζήσει και μάλιστα όταν αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Γιατί δεν είναι έγκλημα ο αγώνας για επιβίωση ενός φτωχού ανθρώπου σε ένα σύστημα όπου νόμιμα και παράνομα κλέβονται δεκάδες δισεκατομμύρια, όπου νόμιμα και παράνομα, φυσικά πρόσωπα και επιχειρηματικοί όμιλοι πλουτίζουν σε βάρος του λαού. Όπου η αστική Δικαιοσύνη έχει ερμητικά κλειστά τα μάτια μπροστά στην πραγματική κοινωνική αδικία, που καταδικάζει στη φτώχεια και την ανέχεια χιλιάδες εργαζομένους και συνταξιούχους, που αναζητούν απελπισμένα τρόπο να ζήσουν».
Στο μεταξύ η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κα Ξένη Δημητρίου, κάτω και από τις αντιδράσεις αλλά και τη δημοσιότητα που έλαβε το θέμα, ζήτησε να της αποσταλεί το κείμενο της δικογραφίας προκειμένου να ερευνηθεί αν υπάρχει δυνατότητα αναίρεσης της καταδικαστικής απόφασης, αλλά και να ελεγχθούν πειθαρχικά οι δικαστές που εξέδωσαν αυτή την απόφαση.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών υπογραμμίζει ότι η επίμαχη απόφαση προσκρούει κραυγαλέα στο κοινό περί δικαίου αίσθημα επειδή «όσο χρονικό διάστημα λάμβανε αντίστοιχες της θέσης της αποδοχές η υπάλληλος παρείχε τις υπηρεσίες της ούσα συνεπής στις απορρέουσες από τη θέση αυτή υποχρεώσεις της, δοθέντος μάλιστα ότι η συγκεκριμένη θέση εργασίας δεν απαιτούσε εξειδικευμένη γνώση ή ιδιαίτερες πνευματικές δεξιότητες και επομένως η έλλειψη απολυτηρίου δημοτικού δεν μπορούσε αντικειμενικά να επηρεάσει την ποιότητα των παρεχόμενων από αυτήν υπηρεσιών» και προσθέτει ότι «δεν υπάρχει περιουσιακή βλάβη του Δημοσίου όταν η φερόμενη ζημία που επήλθε από την απατηλή συμπεριφορά του υπαλλήλου ισοσταθμίζεται από ισάξια αντιπαροχή».
Ας μην ξεχνάμε ότι πριν από λίγο καιρό στα Χανιά πάρθηκε αθωωτική απόφαση για δικαστική υπάλληλο που πλαστογράφησε πτυχίο νομικής σχολής και επανήλθε στη θέση της. Η απόφαση του δικαστηρίου τότε έκρινε ότι η ίδια «προσέφερε ποιοτική και πραγματική εργασία», ανταποκρινόμενη πλήρως στις απαιτήσεις της θέσης, συνεπώς δεν υπήρξε ζημία για το Δημόσιο.
Το σημειολογικό της υπόθεσης
Εν έτει 2015 και ενώ ο Σύριζα έκανε αγώνα προκειμένου να αναδειχτεί κυβέρνηση, βρήκε στο πρόσωπο των καθαριστριών μια ομάδα πάνω στην οποία θα στηριζόταν επικοινωνιακά. Είχε αναδείξει μάλιστα τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες ήταν οι πρώτες που είχαν μπει σε διαθεσιμότητα, μιλώντας τότε για το αναφαίρετο δικαίωμα στην εργασία και κατηγορώντας την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ότι είχε εξαπολύσει πογκρόμ εναντίον τους. Η ιστορία έγραψε ότι οι απολυμένες καθαρίστριες έγιναν σύμβολο του αντιπολιτευτικού αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Άλλωστε η σημερινή κυβέρνηση είχε οικειοποιηθεί και την πράξη της Χαρούλας Αλεξίου, η οποία σε συναυλία αλληλεγγύης προς τις καθαρίστριες βγήκε στη σκηνή φορώντας τα γάντια που φορούσαν και αυτές. Η συνέχεια βεβαίως ήταν καταιγιστική, με το κόκκινο γάντι να γίνεται αυτοκόλλητο, να μπαίνει σε πανό διαδηλώσεων και να μετατρέπεται σε σήμα κατατεθέν.
Σήμερα όμως τα πράγματα αντιστρέφονται. Τον τόπο κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ και επί των ημερών του καταδικάζεται μια καθαρίστρια σε 10 χρόνια φυλάκισης, η οποία ούτε έκλεψε ούτε καταχράστηκε δημόσια χρήματα. Τα δούλεψε και τα δούλεψε σκληρά.
Σήμερα η γυναίκα βρίσκεται εκτός φυλακών, καθώς αποφυλακίστηκε με αναστολή. Η απόφαση πάρθηκε κατόπιν εισαγγελικής παρέμβασης λόγω της ψυχολογικής κατάστασης της 53χρονης και των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει ο σύζυγός της. Φυσικά, η αναστολή δεν αρκεί, αφού αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο νέας καταδίκης στον Άρειο Πάγο, ενώ δεν επιτρέπεται στη γυναίκα να επιστρέψει στη δουλειά της και να αναγνωριστεί η 20ετής προϋπηρεσία της. Η Δικαιοσύνη είναι δυστυχώς δύο ταχυτήτων και αποδεικνύεται περίτρανα ότι είναι τυφλή εκεί όπου επιθυμεί.
Απόστολος Ζαβιτσάνος,
Δημοσιογράφος-«Στέντορας»
Share this post
