Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δημιούργησε ορισμένα από τα πιο εμβληματικά έργα τέχνης του κόσμου, αλλά, σύμφωνα με διάφορες ιστορικές πληροφορίες, συχνά δυσκολευόταν να τα ολοκληρώσει. Ακόμη και τη διάσημη Μόνα Λίζα ποτέ δεν την τελείωσε. Τώρα, 500 χρόνια μετά τον θάνατό του, ένας σύγχρονος επιστήμονας προκρίνει ως πειστικότερη εξήγηση γι’ αυτή τη δυσκολία ότι ο μεγάλος καλλιτέχνης έπασχε από Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ).
Ο καθηγητής ιταλικής καταγωγής Μάρκο Κατάνι, του Ινστιτούτου Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης του Βασιλικού Κολεγίου (King's) του Λονδίνου, ο οποίος προχώρησε σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Brain», παραθέτει μια σειρά από στοιχεία προκειμένου να στηρίξει τη θεωρία του. Υποστηρίζει ότι η ΔΕΠΥ μπορεί να εξηγήσει όχι μόνο την αναβλητικότητα και τη διάσπαση προσοχής του Ντα Βίντσι, αλλά επίσης την εντυπωσιακή δημιουργικότητα και την επιτυχή ενασχόληση του homo universalis της Αναγέννησης με τόσα διαφορετικά αντικείμενα της τέχνης και της επιστήμης.
«Αν και είναι αδύνατο να γίνει μεταθανάτια διάγνωση για κάποιον που έζησε πριν 500 χρόνια, είμαι πεπεισμένος ότι η ΔΕΠΥ είναι η πιο πειστική και επιστημονικά εύλογη υπόθεση που εξηγεί τη δυσκολία του Λεονάρντο να τελειώσει έργα του. Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι δαπανούσε υπερβολικά πολύ χρόνο για να σχεδιάζει, αλλά του έλειπε η επιμονή. Η ΔΕΠΥ θα μπορούσε να εξηγήσει διάφορες πλευρές του ταμπεραμέντου και της παράξενης και ευμετάβλητης μεγαλοφυΐας του», υποστηρίζει ο Κατάνι.
Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι ιστορικές αναφορές για τη ζωή του Ντα Βίντσι αποκαλύπτουν ότι από παιδί δυσκολευόταν να τελειώσει αυτό με το οποίο καταπιανόταν. Ήταν αεικίνητος και συνεχώς μεταπηδούσε από το ένα στο άλλο. Όπως συμβαίνει συνήθως με όσους έχουν ΔΕΠΥ, κοιμόταν πολύ λίγο και εργαζόταν συνεχώς, μέρα νύχτα, παίρνοντας κατά διαστήματα σύντομους υπνάκους. Ήταν αριστερόχειρας και πιθανώς δυσλεκτικός, επίσης συχνά γνωρίσματα των ατόμων με ΔΕΠΥ, ενώ άλλο διακριτικό γνώρισμά του ήταν η ακόρεστη περιέργεια, που αποτελούσε τόσο ευλογία (τροφοδοτούσε τη δημιουργικότητα και πρωτοτυπία του) όσο και κατάρα (τον αποσπούσε συνεχώς με νέα ερεθίσματα).
Η ΔΕΠΥ είναι διαταραχή της συμπεριφοράς που, μεταξύ άλλων, χαρακτηρίζεται από συνεχή αναβλητικότητα και κωλυσιεργία, αδυναμία ολοκλήρωσης των εργασιών που αναλαμβάνει κανείς, διαρκή περιπλάνηση του νου και αδιάκοπη αίσθηση σωματικής και ψυχικής ανησυχίας. Αν και συνήθως διαγιγνώσκεται κατά την παιδική ηλικία, ενδέχεται να παρουσιαστεί για πρώτη φορά και σε ενήλικες, ακόμη και σε ανθρώπους με επιτυχημένες καριέρες. Ο Κατάνι επισημαίνει ότι, όπως δείχνει και η περίπτωση του Ντα Βίντσι, οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ κάθε παρά χαμηλής νοημοσύνης είναι.
Share this post
