episthmh_2103.jpg

 

Θεαματικά μπήκε η φετινή άνοιξη χάρη σε μια σύμπτωση, καθώς η εαρινή ισημερία τα μεσάνυχτα της Τετάρτης σχεδόν συνέπεσε με την τρίτη και τελευταία Υπερσελήνη ή υπερπανσέληνο του φετινού έτους, που συνέβη λίγο αργότερα το ίδιο βράδυ (στις 3:43 π.μ. ώρα Ελλάδας της Πέμπτης).

Είναι σπάνιο να συμπίπτουν σχεδόν η εαρινή ισημερία (αρχή της άνοιξης) και η υπερπανσέληνος. Εκτιμάται ότι την προηγούμενη φορά που είχε συμβεί κάτι τέτοιο ήταν το 1905, ενώ δεν αναμένεται να ξανασυμβεί έως το 2144.

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, με την εαρινή ισημερία ξεκίνησε και επίσημα η άνοιξη του 2019 στην Ελλάδα και γενικότερα στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει και η χώρα μας. Αντίστροφα, στο νότιο ημισφαίριο ξεκίνησε το φθινόπωρο. Από εδώ και πέρα η μέρα θα μεγαλώνει συνεχώς σε βάρος της νύχτας έως το θερινό ηλιοστάσιο, ενώ το αντίστροφο θα συμβαίνει στο νότιο ημισφαίριο.

Για μία ακόμα χρονιά θα συνεχιστεί η ανεπαίσθητη συρρίκνωση της διάρκειας της άνοιξης, η οποία θα είναι πιο σύντομη κατά σχεδόν ένα λεπτό της ώρας σε σχέση με πέρυσι. Εδώ και χιλιάδες χρόνια η άνοιξη μικραίνει στο βόρειο ημισφαίριο και ό,τι χάνει το κερδίζει σε διάρκεια το καλοκαίρι.

Η διάρκεια της άνοιξης μειώνεται περίπου ένα λεπτό της ώρας κάθε χρόνο, ενώ ο χειμώνας μειώνεται σχεδόν κατά μισό λεπτό. Αντίστροφα, η διάρκεια του καλοκαιριού μεγαλώνει με ετήσιο ρυθμό ενός λεπτού (που χάνει η άνοιξη), ενώ του φθινοπώρου αυξάνει κατά μισό λεπτό (που χάνει ο χειμώνας). Έτσι, όσο περνούν τα χρόνια, το καλοκαίρι μεγαλώνει σε βάρος της άνοιξης και το φθινόπωρο σε βάρος του χειμώνα.

Όσον αφορά την Υπερσελήνη ή υπερπανσέληνο, συμβαίνει όταν υπάρχει πανσέληνος και ταυτόχρονα η τροχιά του φεγγαριού το φέρνει πιο κοντά στη Γη (περίγειο), με αποτέλεσμα ο δορυφόρος του πλανήτη μας να φαίνεται μεγαλύτερος και πιο φωτεινός από ό,τι συνήθως. Φέτος είχαν προηγηθεί άλλες δύο υπερπανσέληνοι, στις 21 Ιανουαρίου και τις 19 Φεβρουαρίου.

Η Σελήνη ακολουθεί μια ελλειπτική τροχιά και η απόστασή της από τον πλανήτη μας δεν είναι σταθερή. Η μέση απόσταση Γης-Σελήνης είναι περίπου 384.400 χιλιόμετρα, αλλά αυξάνεται κατά 5% περίπου στο απόγειο και μειώνεται κατά 5% στο περίγειο. Ο όρος «Υπερσελήνη» ή «Σούπερ Σελήνη» δεν είναι επιστημονικός, αλλά μάλλον δημιουργήθηκε από αστρολόγους.

Share this post

Submit to DeliciousSubmit to DiggSubmit to FacebookSubmit to Google PlusSubmit to StumbleuponSubmit to TechnoratiSubmit to TwitterSubmit to LinkedIn