Έτυχε ποτέ να κοιτάξατε τα πουλιά και ονειρευτήκατε ότι μπορούσατε να πετάξετε και εσείς σαν αυτά; Μήπως έτυχε ποτέ να δείτε στον ύπνο σας ότι πετάτε και νικάτε τη βαρύτητα; Αν κάτι τέτοιο είναι ένα απραγματοποίητο όνειρο, ήρθε επιτέλους η εποχή να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα.
Για καλή μας τύχη η ανθρωπότητα μπόρεσε στα τέλη του 20ου αιώνα να φτιάξει το σύγχρονο μαγικό, αλλά αληθινό χαλί, το αλεξίπτωτο πλαγιάς. Ένα κομμάτι υφάσματος που μπορεί και μας ταξιδεύει στον αέρα σαν πουλιά, χωρίς μηχανή, χωρίς μεγάλο βάρος και όγκο αποθήκευσης και μεταφοράς, χωρίς μεγάλο χρόνο προετοιμασίας και επανασυσκευασίας. Ένα μαγικό χαλί που μπορούμε να το κουβαλάμε μαζί μας συνεχώς στο αυτοκίνητο, με τη μηχανή, ακόμα και με τα πόδια, αφού υπάρχουν εξοπλισμοί που δεν υπερβαίνουν συνολικά τα 5 κιλά!
Εκπαίδευση
Η εκμάθηση πτήσεων με αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι ευκολότερη του ποδηλάτου και το να μάθει κάποιος να κατεβαίνει από μία πλαγιά απαιτεί δύο ή τρεις, το πολύ, μέρες. Η πτήση όμως με το αλεξίπτωτο είναι κάτι πιο απαιτητικό από αυτό και διαρκεί πολύ περισσότερο. Γι’ αυτό η εκπαίδευση χωρίζεται σε τρία μέρη ή, όπως αποκαλούνται, σε τρεις σχολές.
Βασική εκπαίδευση ή πρώτη σχολή
Στην πρώτη σχολή θα έρθουν αυτοί που δεν έχουν πετάξει ποτέ και θέλουν να μάθουν να πετάνε.
Επίγειες ασκήσεις
Αρχικά, την πρώτη μέρα, θα διδαχτούν θεωρητικά κάποια σημαντικά θέματα σχετικά με τον εξοπλισμό και τον τρόπο χρήσης του και παράλληλα θα έρθουν σε επαφή μαζί του για να τα εμπεδώσουν ξεκινώντας κάποιες επίγειες ασκήσεις. Ο επίδοξος πιλότος αρχικά θα κάνει 2 μέρες επίγειες ασκήσεις για να μάθει να σηκώνει και να διατηρεί την πτέρυγα πάνω από το κεφάλι του όσο πιο σταθερή και για όσο περισσότερη ώρα είναι δυνατόν.
Παράλληλα θα διδαχθεί θεωρητικά τον τρόπο που πρέπει να απογειώνεται και να προσγειώνεται, τι να κάνει, αλλά και τι να αποφεύγει, αλλά και τον τρόπο που λειτουργεί και πετά το αλεξίπτωτο πλαγιάς, τις δυνάμεις που ασκούνται σε αυτό, αλλά και τον λόγο που κερδίζει τη βαρύτητα και δεν πέφτει, ώστε να αποφεύγει οτιδήποτε εμποδίζει τη δυνατότητα αυτή.
Επίσης θα λάβει θεωρητικά μαθήματα για τη μετεωρολογία, την προτεραιότητα στον αέρα, την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων, τις βασικές αρχές της αεροδυναμικής κ.λπ.
Ο εκπαιδευόμενος πρέπει να καταλάβει ότι όσο περισσότερο ασχολείται με τις επίγειες ασκήσεις, τόσο περισσότερο και ευκολότερα παίρνει μηνύματα για το τι γίνεται στην πτέρυγα πάνω από το κεφάλι του όταν πετάει, αφού η όποια κλίση και τάση της πτέρυγας θα του γίνεται γρηγορότερα και καλύτερα αντιληπτή.
Πολύ χαμηλές πτήσεις
Μετά τις επίγειες ασκήσεις τού δίνεται πλέον η δυνατότητα να απογειωθεί και να βρεθεί στον αέρα από μία μικρής κλίσης πλαγιά (1 έως 5 μέτρα ύψος από το έδαφος). Σε αυτό το περιβάλλον θα μάθει να απογειώνεται και να προσγειώνεται με ασφάλεια, αφού η διαδικασία της απογείωσης είναι ίδια ανεξάρτητα από το ύψος που απογειωνόμαστε και φυσικά ακολουθεί την ίδια διαδικασία για την προσγείωση όταν φτάσει γύρω στο 1,5 μέτρο από το έδαφος ανεξάρτητα από το πόσο ψηλά έχει ξεκινήσει. Η εκπαίδευση αυτή θα διαρκέσει 1-2 μέρες.
Πτήσεις από ψηλά
Τέλος, μόλις αποκτήσει την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για τη δυνατότητά του να απογειώνεται και να προσγειώνεται και αφού ο εκπαιδευτής κρίνει ότι πρέπει, δοκιμάζει να απογειωθεί από ψηλότερα σημεία. Εκεί, κάνοντας όσα έχει μάθει και με τη βοήθεια των συμβουλών του εκπαιδευτή μέσω ασυρμάτου, απογειώνεται και προσγειώνεται καθοδηγούμενος και εφαρμόζοντας όσα διδάχτηκε στην εκπαίδευση από πολύ χαμηλό ύψος. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβάνεται όσες φορές χρειαστεί και με διαφορετικές εντάσεις ανέμου, ώστε να αποκτήσει την εμπειρία που θα του επιτρέψει να μπορεί να την επαναλάβει αυτόνομα. Για τον στόχο αυτό τις τελευταίες φορές ο εκπαιδευτής αφήνει τον μαθητή να λειτουργήσει σαν να είναι εντελώς μόνος. Για την ολοκλήρωση αυτής της εκπαίδευσης θα χρειαστούν 3-5 μέρες και 15 περίπου απογειώσεις.
Δυναμική πτήση, θερμικάρισμα ή δεύτερη σχολή
Στη δεύτερη σχολή ο πιλότος, που ξέρει πια πώς να απογειώνεται και να προσγειώνεται με ασφάλεια σε διαφορετικές ταχύτητες ανέμου μέτριας έντασης, θα μάθει να διατηρείται στο ύψος της απογείωσης, αλλά και πολύ ψηλότερα. Για να το πετύχει, θα κάνει χρήση ανοδικών ρευμάτων αέρα που δημιουργούνται είτε από τον ήλιο και ονομάζονται «θερμικά» είτε από τις θαλάσσιες και επίγειες αύρες και ονομάζονται «δυναμικά». Με τον τρόπο αυτό θα μπορεί να μιμηθεί πλέον τα πουλιά, που χρησιμοποιούν τα ανοδικά ρεύματα για να πάνε ψηλά και τα βλέπουμε με τεντωμένα τα φτερά τους να πετούν κυκλικά στον ουρανό, κερδίζοντας ύψος, ή να περνάνε μπροστά από λόφους ή και σπίτια στην παραλία, καταφέρνοντας να διατηρούνται πολλή ώρα χωρίς να κουνάνε το φτερά τους. Με τις τεχνικές αυτές ο πιλότος θα κατορθώνει να πηγαίνει μέχρι τα σύννεφα, να βλέπει τον κόσμο από ψηλά και να νιώθει σαν πουλί. Η εκπαίδευση της δεύτερης σχολής θα διαρκέσει μία βδομάδα.
SIV, σχολή ενεργητικής ασφάλειας και πτήσης
Με τη σχολή των SIV, που είναι προσομοίωση των προβλημάτων που μπορεί να προκληθούν στην πτέρυγα, ο πιλότος προκαλεί υπό την επίβλεψη του εκπαιδευτή ελεγχόμενα προβλήματα στην πτέρυγά του πάνω από νερό και βλέπει πώς αντιδρά αυτή, αλλά και πώς πρέπει να αντιδράσει ο ίδιος σε ένα παρόμοιο πρόβλημα. Έτσι συνειδητοποιεί πρώτα απ’ όλα ότι το αλεξίπτωτο μπορεί να κλείνει χωρίς αυτό να σημαίνει κίνδυνο, αφού επανέρχεται από μόνο του, αλλά επίσης μαθαίνει ότι ακόμη και πολύ μεγάλα κλεισίματα, που αγγίζουν το 75% ή και το 100%, επιδέχονται διαχείρισης, απαιτώντας τις σωστές αντιδράσεις από τον ίδιο. Εξάλλου ένας από τους σκοπούς των SIV είναι ακριβώς αυτός, να μάθει ο πιλότος τι ακριβώς απαιτείται για να αντιδράσει σωστά, δηλαδή σε σωστό χρόνο και με σωστό τρόπο. Έτσι ο πιλότος απαλλάσσεται κατά μεγάλο μέρος από τις φοβίες που μπορεί να έχει ως προς το τι μπορεί να συμβεί αν κλείσει η πτέρυγά του και απολαμβάνει έτσι με πολύ λιγότερο άγχος και φοβία την πτήση του.
Καλό είναι να γίνεται αυτή η σχολή όσο πιο νωρίς, γιατί ελαττώνει τις φοβίες και απελευθερώνει το μυαλό του και μεγιστοποιεί τη χαρά της πτήσης, αφού ο πιλότος πετάει με λιγότερο αδικαιολόγητο άγχος, αλλά πετάει και με μεγαλύτερη ασφάλεια, γνωρίζοντας το πώς και πότε να αντιδράσει σε ένα κλείσιμο. Τελικά με αυτό τον τρόπο γίνεται και καλύτερος πιλότος. Όμως στα SIV μαθαίνει κάποιος και πολλά άλλα, που σχετίζονται με την ενεργητική ασφάλεια. Έτσι μαθαίνονται τρόποι ταχύτερης καθόδου από τον φυσιολογικό, που, εκτός της χρησιμότητάς τους και της ασφάλειας που προσφέρουν σε περιπτώσεις ανεπιθύμητης ανόδου, αποτελούν και ένα μέσο διασκέδασης, όπως είναι το σπιράλ, που θυμίζει την μπαλαρίνα του λούνα παρκ.
Τέλος, η άσκηση που μας μαθαίνει όσο τίποτε άλλο να παίρνουμε τα μηνύματα από την πτέρυγά μας και οδηγεί τον πιλότο στο να αποκτήσει τη μέγιστη ενεργητική ασφάλεια λέγεται «wing over». Με αυτή την άσκηση ο πιλότος βάζει την πτέρυγα σε αιώρηση παρόμοια της κούνιας, μόνο που η κίνηση είναι στο πλάι και όχι μπροστά – πίσω, όπως στην κούνια. Η άσκηση αυτή απαιτεί ο πιλότος να ασκεί πίεση στην πτέρυγά του για να τη διατηρεί ανοικτή όταν η αιώρηση γίνεται πολύ μεγάλη, αγγίζοντας και ξεπερνώντας τις 90 μοίρες κλίσης. Ο χρόνος, η κατάλληλη στιγμή και το ποσό της πίεσης που ασκεί με τα φρένα του για να παραμένει η πτέρυγα ανοικτή είναι που μαθαίνει ο μαθητής και έτσι αντίστοιχα τα εφαρμόζει στην πτήση του όταν υπάρχουν αναταράξεις για να διατηρεί την πτέρυγα ανοικτή και να προλαβαίνει τυχόν κλεισίματα ή να ελαχιστοποιεί τις επιπτώσεις τους. Η εμπέδωση του wing over συντελεί στο να μπορεί ο πιλότος να περνά σε μεγαλύτερης κατηγορίας πτέρυγες με καλύτερες επιδόσεις, όπου η παθητική ασφάλεια μειώνεται και αντικαθίσταται από την ενεργητική.
Γιάννης Ξηρός,
Εκπαιδευτής αλεξιπτώτου πλαγιάς
www.paraglidingfun.gr
Share this post
