H φύση από μόνη της –κατά την άποψή μου–, ως ένας απόλυτα έμπειρος και μεγαλοπρεπής δάσκαλος που είναι, μας διδάσκει τα πάντα για κάθε χρώμα και σχήμα που υπάρχει. Η νομοτέλεια από την οποία διέπεται αποτελεί  πρότυπο απαράμιλλης σύνθεσης, προσομοιάζει σε μια τέλεια αφηρημένη γιορτή, που διατηρεί ταυτόχρονα την αρμονία και την ομορφιά της.

Ένα τοπίο μπορεί να δημιουργήσει μια τέλεια και παράδοξα αρμονική αφηρημένη σύνθεση με όλα αυτά τα σχήματα και τα χρώματα που προβάλλουν ανοργάνωτα το ένα μέσα στο άλλο. Κι όμως, όλοι υποκλινόμαστε στο μεγαλείο αυτό. Στην πραγματικότητα όλοι εκστασιαζόμαστε στη θέα της και επιθυμούμε είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα να βρεθούμε κοντά αλλά και μέσα στην αγκαλιά αυτής της πολύ αφηρημένης σύνθεσης.

Η τέχνη δεν είναι κάτι το χειροπιαστό που υπόκειται σε νόμους. Δεν είναι αντικείμενο με διαστάσεις και κανόνες. Ούτε είναι «κάτι» που μοιάζει με «κάτι», δεν μπαίνει σε καλούπια. Σε αναλύει, αλλά δεν αναλύεται. Φέρνει στην επιφάνεια τα αγνά συναισθήματα, τις μύχιες σκέψεις ή τα κατώτερα ένστικτά σου, που προσπαθείς τόσο καλά να κρύψεις μέσα σου.

Είναι μια θεότητα αέναη, που σπάει το χρονικό και το τοπικό πλαίσιο. Είναι ατέρμων δημιουργός και αναγεννιέται μόνιμα. Δεν έχει τέλος ούτε αρχή. Δεν κρίνει και δεν κρίνεται, αγαπά και αγαπιέται. Σε οδηγεί και δεν οδηγείται. Σε «διαβάζει», και μόνο αν θέλει εκείνη σε αφήνει να τη διαβάσεις.

Η τέχνη είναι έρωτας, είναι πάθος και ο έρωτας, φυσικά, είναι αιώνιος. Ποτέ δεν σβήνει. Δεν έχει τέλος. Και αν ερωτευτείς την τέχνη και σε ερωτευτεί, δεν θα σβήσει ποτέ αυτός ο έρωτας. Γιατί είναι μια ερωμένη που θα σε θέλξει και εν τέλει θα τη λατρέψεις. Κι αν δεν τη λατρέψεις, σημαίνει ότι δεν την ερωτεύτηκες πραγματικά.

Η τέχνη δεν γνωρίζει τη λέξη «γιατί». Μπορεί να υπάρχει κίνητρο, ίσως και όχι. Κανείς δεν ξέρει το γιατί, ούτε κι ο ίδιος ο δημιουργός της πολλές φορές. Και τα αυθεντικά της παιδιά-δημιουργοί εκφράζουν ό,τι τους οδηγεί εκείνη να εκφράσουν.

Δεν υπάρχει καλό ή κακό έργο, δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, δεν υπάρχει όμορφο ή άσχημο, άσπρο ή μαύρο. Ένα έργο τέχνης ανήκει και αντικατοπτρίζει κάθε εποχή υπό διαφορετική οπτική γωνία. Υπάρχει και δεν υπάρχει. Ένα έργο τέχνης είναι φαντασία και πραγματικότητα.

Η τέχνη λόγω της ενέργειάς της ασκεί καταλυτική επιρροή στον εσωτερικό κόσμο μας.  Τα φυσικά μάτια δεν μπορούν να την αναλύσουν, μόνο τα μάτια της ψυχής. Είναι έκφραση που κεντρίζει. Είναι ερέθισμα. Ανάλογα με τις πεποιθήσεις και την ψυχοσύνθεσή μας λοιπόν, άλλος το έργο τέχνης το βλέπει όμορφο και άλλος αποκρουστικό. Όλα είναι δεκτά και όλα είναι σωστά. Στην τέχνη δεν υπάρχει παρεξήγηση, προκατάληψη, έχθρα ή φιλία, πόλεμος ή ειρήνη. Η τέχνη δεν σε κρίνει ούτε και κρίνεται.

Τα πάντα είναι τέχνη. Όλα μετουσιώνονται σε τέχνη. Από τον μικρόκοσμο μέσα μας μέχρι το χαώδες Σύμπαν.

Ιωακείμ Καραμανέας,
Diploma in Health Studies, Certification in Human Health, Certification in Diet & Nutrition/Healthy Living, Certification in Physical Education, Fitness Training Principles & Methods, specialization in work-out & training apps

Share this post