Ιερή απάτη
Ονομάζεται Αθανασία Κρικέτου είναι 90 ετών και κατοικεί μόνιμα στο Αιγάλεω. Κι αν όλα τα παραπάνω δεν μας παραπέμπουν σε τίποτα άλλο παρά σε μια ηλικιωμένη κυρία, μάλλον πρέπει να δώσουμε την επαγγελματική επωνυμία αυτής, που δεν είναι άλλη από την αγία Αθανασία από το Αιγάλεω.
Αυτοδίδακτη αγία
Η Αθανασία γεννήθηκε το έτος 1928 στο χωριό Μανωλάδα της Αμαλιάδας και ήταν ένα από τα παιδιά της πολύτεκνης και φτωχής οικογένειας Σάμαρη. Η οποία δεν κατάφερε να φοιτήσει ούτε στο δημοτικό. Ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία να εργάζεται σε βοσκοτόπια ώστε να συμβάλλει στην επιβίωση της οικογένειας, ενώ λίγο αργότερα έφυγε από τη Μανωλάδα για να εγκατασταθεί στην πόλη της Αμαλιάδας, ώστε να δουλέψει στο καφενείο του θείου της Γιώργου Κίντου. Για την Αθανασία η εργασία στο καφενείο και οι ώρες που σπαταλούσε έμοιαζαν εξαντλητικές.
Παρότι αγράμματη, η μηχανορραφία φάνηκε πως κυλούσε στο αίμα της από την ηλικία των 17 ετών. Πριν ακόμη μεταβεί στην Αμαλιάδα, κι όταν ακόμη φρόντιζε τα αιγοπρόβατα, ένα μεσημέρι η Αθανασία, επιστρέφοντας από την εργασία της, ισχυρίστηκε πως ήρθε ως όραμα η Παναγία εμπρός της. Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Ο ασκός του Αιόλου είχε ήδη ανοίξει. Ενώ τα οράματα πολλαπλασιάζονταν, η οραματίστρια Αθανασία άρχισε να εξελίσσει το θαύμα εκμεταλλευόμενη μια πάθηση του δέρματος που είχε, που ακούει στον όρο «δερμογραφισμός». Η συγκεκριμένη δερματοπάθεια καθοριστικό ρόλο διαδραμάτισε στο δολοπλόκο σχέδιο της Αθανασίας.
Η επιστήμη αφαιρεί το φωτοστέφανο
Σύμφωνα με τους τους επιστήμονες ο δερμογραφισμός αποτελεί μια μορφή της φυσικής κνίδωσης και εμφανίζεται όταν ασκηθεί πίεση ή τριβή πάνω στο δέρμα. Τα μηνύματα της Παναγίας άρχισαν να σκιαγραφούνται στο σώμα της Αθανασίας, δημιουργώντας ολοένα και μεγαλύτερο θόρυβο γύρω από το όνομά της και με πιστούς εκθαμβωμένους από το άγιο θαύμα. Το παράδοξο στο ερασιτεχνικό παρ’ όλα αυτά κόλπο της Αθανασίας είναι η ανορθογραφία των μηνυμάτων, γεγονός για το οποίο δέχθηκε επικρίσεις από δύσπιστους. Ωστόσο στάθηκε ετοιμόλογη απαντώντας πως κι η Θεομήτωρ είναι αγράμματη.
Μολονότι ακόμα και η ίδια της η οικογένεια αμφισβητούσε το θαύμα, καθώς γνώριζε για τη δερματοπάθεια, από την οποία έπασχαν κι άλλα μένη της οικογένειας, αυτό δεν εμπόδισε τους πιστούς να αρχίσουν να συρρέουν στην Αμαλιάδα, θέλοντας να τη συναντήσουν από κοντά και να την αγγίξουν.
Δεξιά και εκκλησία στο πλευρό μιας αγίας… από τη Μανωλάδα
Δεν άργησε η στιγμή της επίσκεψης της τοπικής θρησκευτικής αρχής, του μητροπολίτου Ηλείας Γερμανού. Ύστερα από τη δεκάλεπτη συνάντηση του κληρικού με την Αθανασία η αναγνώριση του θαύματος από την εκκλησιαστική αρχή εδόθη. Συγκινημένος ο μητροπολίτης νομιμοποιεί έναντι των πιστών τους ισχυρισμούς της αγύρτισσας Αθανασίας. Ο κύβος ερρίφθη και κάθε αμφιβολία μοιάζει να έχει σβήσει στα μάτια των πιστών, που την ακολουθούν αποσβολωμένοι ως αγία.
Δεν αργεί η στιγμή που η Αθανασία κάνει την επόμενη κίνηση ματ. Η Αθανασία πεθαίνει. Κόσμος ευσεβών συρρέει στην οικία της, με την ίδια να κείτεται στο φέρετρο. Άλλο ένα θαύμα ήταν προ των πυλών. Η Αθανασία ανασταίνεται και καθηλώνει το κοινό της. Την ανάστασή της ακολουθεί η περιγραφή της εμπειρίας της ως αποθανούσας. Αυτή τη φορά η οραματίστρια αναφέρει πως βρέθηκε στα μαρτυρικά Καλάβρυτα μαζί με την Παναγία καθώς εξελίσσονταν μπροστά τους σφαγές ανταρτών και με την Παναγία να της απευθύνεται λέγοντάς της: «Βλέπεις, παιδί μου; Αυτά παθαίνουν όσοι δεν πιστεύουν».
Με το θαύμα αυτό η Αθανασία χτύπησε φιλικά και πρόδηλα την πλάτη στη δεξιά, καθώς κατ’ αυτό τον τρόπο έλαβε σαφή θέση υπέρ του Εθνικού Στρατού σε μία από τις πλέον ταραχώδεις περιόδους στην ελληνική ιστορία, τον Εμφύλιο Πόλεμο, αρχίζοντας να ανοίγει τον δρόμο της άσκησης πολιτικής επιρροής στο «ποίμνιό» της. Παράλληλα αρχίζει και δημιουργεί στενές σχέσεις με πρόσωπα της δεξιάς και στη συνέχεια με στελέχη της χούντας. Οι σχέσεις αυτές και η νομιμοποίηση που της παρείχαν της φάνηκαν εξαιρετικά χρήσιμες στις περιπέτειες με τη δικαιοσύνη που ακολούθησαν.
Άγιο… επιχειρηματικό πνεύμα
Ο Εμφύλιος Πόλεμος τελειώνει κι η Αθανασία μετακομίζει μόνιμα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Αιγάλεω με τον πλέον σύζυγό της Σπύρο Κρικέτο. Ο κόσμος που την ακολουθεί πολλαπλασιάζεται και εμφανίζεται αφοσιωμένος στην ύπαρξη και στην αγιότητά της.
Ωστόσο, όταν υπάρχει δράση, υπάρχει κι αντίδραση. Ως εκ τούτου δεν άργησαν και οι πρώτες μηνύσεις, που αμφισβητούσαν τις εικασίες περί αγιοσύνης της. Η πρώτη δίκη της εκδικάζεται το 1959, όπου κι αθωώνεται, με πλήθος πιστών να πραγματοποιούν παράσταση διαμαρτυρίας προς υπεράσπισή της.
Τρία χρόνια αργότερα, στο φόντο της αμφισβήτησης απέναντι στους ισχυρισμούς της, δύο ιατροδικαστές εξετάζουν την Αθανασία και αποφαίνονται πως επρόκειτο για ψυχονευρωτικό άτομο με έντονο δερμογραφισμό και θρησκευτικό παραλήρημα.
Ούτε οι νεότερες επιστημονικές διαβεβαιώσεις επιστημόνων δεν κατάφεραν να κατευνάσουν το αίσθημα λατρείας των ακολούθων της, που, εκπορευόμενοι από την ανάγκη πίστης σε κάτι ανώτερο, στο πρόσωπο του οποίου ζωγραφιζόταν η ελπίδα, δεν δίστασαν να αρχίσουν να κάνουν δωρεές στην Αθανασία από σπίτια έως και κτήματα. Ακόμη, η Αθανασία βρήκε στους πιστούς της ακολούθους εθελοντικά εργατικά χέρια, που καλλιεργούσαν τα χωράφια που της δώριζαν, πουλούσαν τα προϊόντα που παρήγαγαν εκ μέρους της και φρόντιζαν τα αιγοπρόβατά της, ενώ δεν δίστασε η ίδια να ζητά κι άλλες δωρεές για βρει το αθάνατο νερό!
Η μεγαλύτερη επιχειρηματική κίνηση της αγίας από το Αιγάλεω ήταν ένα μοναστηριακό οίκημα στη Μάνδρα Αττικής. Το μοναστήρι επρόκειτο να διατελέσει χρέη γηροκομείου με 300 κλίνες . Η οραματίστρια και επισήμως επιχειρηματίας φιλοξενεί ηλικιωμένους στο μοναστήρι με αντάλλαγμα τη σύνταξή τους ή άλλα περιουσιακά τους στοιχεία.
Η λειτουργία του μοναστηριού ως γηροκομείου πυροδοτεί εκ νέου δικαστικές διαμάχες για την Αθανασία. Ο λόγος αυτή τη φορά είναι σωρεία καταγγελιών για εξαπάτηση και κακομεταχείριση των ηλικιωμένων. Κι ενώ η Αθανασία πλέον κυκλοφορούσε με πανάκριβα αυτοκίνητα, σοφέρ και σωματοφύλακες, οι καταγγελίες για χορήγηση υπνωτικών και ψυχοφαρμάκων σε αρρώστους και υπερήλικες έδιναν και έπαιρναν. Για άλλη μια φορά σε μια σειρά δικών η Αθανασία αθωώνεται με την υποστήριξη πάντα των θερμών οπαδών της.
Μία αγία με θνητό τέλος
Αρκετές δεκαετίες μετά η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας ζει ακόμη στην περιοχή του Αιγάλεω, αλλά καθηλωμένη πλέον σε αναπηρικό καροτσάκι εξαιτίας πολλών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Εν έτει 2018 οι παλιοί θυμούνται κάπως θολά, οι νεότεροι απλώς μαθαίνουν για τη μεγάλη αγυρτεία της Αθανασίας Κρικέτου με μια ιστορία που έχει πάρει τον δρόμο της λήθης. Η πραγματικότητα δεν παύει όμως να μας χτυπά τη πόρτα, υπενθυμίζοντάς μας πως οι άνθρωποι με φόβο και ελπίδα δεν επιτρέπουν στους εαυτούς τους να δουν με καθαρότητα την αλήθεια που εκτυλίσσεται μπροστά τους. Αντιθέτως επιλέγουν να δωρίζουν, πέρα από τα υπάρχοντά τους, το ίδιο τους το «είναι» σε «σωτήρες», που εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη αδυναμία για έναν παράδεισο, που δεν βρήκαν στη γη, αλλά ψάχνουν στον ουρανό.
Share this post
