Διαβάσαμε σε δελτίο Τύπου του παραρτήματος Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας του ΓΕΩΤΕΕ στις 31/7/2018: «Το ΓΕΩΤΕΕ εκφράζει τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες των θυμάτων και την αμέριστη συμπαράστασή του στους δεκάδες τραυματίες και στους χιλιάδες πληγέντες που έχασαν τις περιουσίες τους στις πρόσφατες φονικές πυρκαγιές της Αττικής. Οι εκδηλώσεις δασικών πυρκαγιών στα πυριγενή μεσογειακά οικοσυστήματα της χώρας μας είναι αναπόφευκτες και θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι αυτές θα συμβαίνουν και να σχεδιάσουμε και να εφαρμόσουμε ένα ολοκληρωμένο σύστημα προστασίας από τις δασικές πυρκαγιές, ικανό να προστατεύσει τους πολίτες, τις δραστηριότητες, αστικές, γεωργικές, κτηνοτροφικές, που βρίσκονται σε γειτνίαση με τα δάση, καθώς και τα δάση και τις δασικές εκτάσεις της χώρας. Στο σύστημα θα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων:
- Διαχείριση των δασών που θα αποτρέπει τη συσσώρευση μεγάλων ποσοτήτων βιομάζας και θα κρατά σε σταθερά επίπεδα την καύσιμη ύλη (σ.σ. η βόσκηση με οδηγίες των επιστημόνων, όπως πάντα, θα συμβάλει πάρα πολύ, όπως γινόταν διαχρονικά με τα παραδοσιακά τσελιγκάτα-ιδιότυπους κτηνοτροφικούς συνεργατισμούς διαχείρισης).
- Αξιοποίηση του αγροτικού χώρου ως χώρου παραγωγής, αλλά και ασφάλειας από τις δασικές πυρκαγιές» (σ.σ. η θνησιγενής επιλογή του δόγματος ανάπτυξης στην τσιμεντοποίηση και στις υπηρεσίες τουρισμού με ταυτόχρονη απαξίωση της παραγωγής τόσο ως αναπτυξιακό δόγμα όσο και ως στάση ζωής είναι ολέθρια για την πατρίδα και τις τοπικές κοινωνίες, αλλά τα λεφτά του «λαδώματος» είναι πάρα πολλά και η δόξα της ψηφοθηρίας των εκλεγομένων υπερβολικά μεγάλη και διαβρωτική).
Στο texnologosgeoponos.gr (29/7/2018) και στο agrotypos.gr εντοπίσαμε ανταπόκριση της γερμανικής εφημερίδας «Sueddeutsche Zeitung», την οποία έφερε στην Ελλάδα το ΑΠΕ-ΜΠΕ, όπου ο Γερμανός ειδικός γεωχημείας και μελέτης των δασών Γιόχαν Γκόλνταμερ του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ Γερμανίας δηλώνει: «Το βασικό πρόβλημα είναι κοινό σε όλες τις μεσογειακές χώρες. Στις πρώην αγροτικές περιοχές γύρω από την Αθήνα η καλλιεργήσιμη γη δεν αξιοποιείται τόσο εντατικά όσο παλαιότερα. Αντί αυτού γύρω από τις μεγάλες πόλεις έχουν αναπτυχθεί αστικές δομές με ακαλλιέργητα χωράφια και κήπους. Αυτό κάνει την κατάσταση τόσο επικίνδυνη. Στο παρελθόν τα αιγοπρόβατα τρέφονταν από το γρασίδι και τους χαμηλούς θάμνους στις περιοχές αυτές και έτσι το τοπίο φαινόταν μεν γυμνό, αλλά δεν ξεσπούσαν μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές. Σήμερα οι άνθρωποι δεν εκμεταλλεύονται τη γη αυτή, υπάρχουν περισσότερα εξοχικά, κήποι και δέντρα. Έτσι τα προάστια πόλεων είναι συνήθως πιο ευάλωτα σε πυρκαγιές. Εκεί οι φωτιές γίνονται ανεξέλεγκτες».
Ιδιαίτερα αν οι εκλεγόμενοι τοπικοί άρχοντες «συστηματικά» δημιουργούν προβλήματα στην παραγωγική επαγγελματική κτηνοτροφία, ίσως γιατί μυρίζει. Δεν συνειδητοποιούν ότι, αν τους αρέσει και θέλουν γάλα για να πιούν, για κάθε λίτρο θρεπτικό γάλα «συμπαράγονται» τρία λίτρα κοπριά και θέλουν τα προβλήματά τους να τα στέλνουν αλλού. Αν θέλουν γάλα, η κοπριά τους ανήκει!
Έτσι οι εκλεγέντες τοπικοί άρχοντες ως «εξουσία» με τους υπαλλήλους της τοπικής αυτοδιοίκησης και της περιφερειακής διοίκησης και χωρίς επίσημη άρνηση τελικά με μεθόδους και τεχνικές (επιτροπές, πάρα πολλά δικαιολογητικά, περίεργες ερμηνείες νόμων, αιτήματα διευκρινιστικά, μακροχρόνιες διαδικασίες) ουσιαστικά δημιουργούν καταστάσεις ισοδύναμες με άρνηση υπηρεσίας παροχής άδειας λειτουργίας παραγωγικής κτηνοτροφικής μονάδας. Οι επίδοξοι κτηνοτρόφοι επιχειρηματίες, παραγωγοί πραγματικού πλούτου, εγκαταλείπουν τον «αγώνα» με τη γραφειοκρατία ή διολισθαίνουν στο «λάδωμα» ή φεύγουν «μακριά» με δυσμενέστατα αποτελέσματα σε όλη την κοινωνία και την εθνική οικονομία.
Σε καταγγελίες-σοκ προχώρησε η πρώην ειδική γραμματέας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος Μαργαρίτα Καραβασίλη στον Real FM δηλώνοντας: «Δυστυχώς το κράτος είναι λαδωμένο, όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες δυστυχώς. Εγώ το 1992, εάν είχα υποχωρήσει και είχα βάλει τη γραμμή λίγο πιο κει για να εντάξω κάποια φιλέτα, θα ήμουν τώρα με περιουσία. “Θα πάρεις οικόπεδο και θα μοσχοπουλήσεις, βάλε τη γραμμή πιο κει”: αυτές ήταν οι πιέσεις».
Και κάπως έτσι αποβλήθηκαν οι κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις από την ύπαιθρο της Αττικής, διαταράχτηκε η ισορροπία, και η ύπαιθρος της Αττικής είναι πλέον ανάπηρη, χωρίς την παραδοσιακή κτηνοτροφία, που κράτησε βιώσιμη, αειφόρα την ύπαιθρο της Αττικής. Η Αττική οδηγείται σε μια μορφή ΑΜΕΑ.
«Ποτέ δεν υπήρξε πολιτική βούληση. Ποτέ δεν θα υπάρξει όσο το σύστημα στηρίζεται στην ψηφοθηρία», τόνισε αρχιτέκτονας πολεοδόμος αναφερόμενη στην εκπόνηση του γενικού πολεοδομικού σχεδίου του δήμου Νέας Μάκρης, στον οποίο ανήκει διοικητικά και η πληγείσα περιοχή στο Μάτι (25/7/2018, σ.σ. μήπως υπάρχει πολιτική βούληση να κυνηγηθούν οι κτηνοτρόφοι και να απομακρυνθούν από τις πατρογονικές εστίες τους ή, ακόμα χειρότερα, μήπως υπάρχει πολιτική βούληση να επιβληθεί στους κτηνοτρόφους ένας άλλος τρόπος ζωής και να εξαφανίσουν την πολιτιστική κληρονομιά τους;).
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος (https://analyst.gr/2018/07/25/i-simasia-tou-agrotikou-kladou/) στις 25/7/2018 έγραψε μεταξύ άλλων: «Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο πρωτογενής τομέας στην Ελλάδα ευρίσκεται σε συνεχή υποχώρηση (σ.σ. κυνήγι, θα έλεγα εγώ) παρά το ότι αποτελεί έναν από τους τρεις σημαντικότερους πυλώνες της οικονομίας μας. Ο πρωτογενής τομέας θα μπορούσε να προσφέρει πάρα πολλά στις εξαγωγές και στην απασχόληση εάν ολοκληρωνόταν από τη μεταποίηση, αφού η χώρα μας διαθέτει σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.
»Ιστορικά τώρα στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν λήφθηκαν τα πρώτα τελωνειακά μέτρα προστασίας της γεωργίας στην Ευρώπη, πρώτη προτεραιότητα αποτέλεσε η απασχόληση – επειδή τότε το 25-50% του εργαζόμενου πληθυσμού, ανάλογα με τη χώρα, δραστηριοποιούνταν στη γεωργία, οπότε η ψήφος του είχε μεγάλη βαρύτητα. Ως εκ τούτου η πολιτική δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να επιτρέψει την κατάρρευση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων (σ.σ. ενώ σήμερα οι πολιτικοί επενδύουν στην κορεσμένη τσιμεντοποίηση, στην επέκταση των ρυμοτομικών, καταπατώντας κάθε «ελεύθερο» χώρο, συνήθως πρώην βοσκότοπους, και στις επίφοβες υπηρεσίες τουρισμού).
»Περαιτέρω, μετά την καταστροφή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, επικράτησε το επιχείρημα της αυτάρκειας – για λόγους εθνικής ασφάλειας και άμυνας. Έτσι δόθηκε μεγαλύτερη σημασία στη γεωργία, όχι μόνο πια όσον αφορά την απασχόληση – μία τάση που ενδυναμώθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που θεωρήθηκε βασικό στοιχείο της άμυνας της εκάστοτε χώρας.
»Σε κάθε περίπτωση, η στήριξη, καθώς επίσης η προστασία του αγροτικού κλάδου, αποτελεί παντού στην Ευρώπη θεμελιώδες στοιχείο της οικονομικής πολιτικής – ενώ όλες οι χώρες επιδοτούν άμεσα ή έμμεσα τον πρωτογενή τομέα, γνωρίζοντας πόσο σημαντική είναι η εγχώρια παραγωγή τροφίμων από πολλές διαφορετικές πλευρές.
»Η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί όλα τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματά της και κυρίως τους κλάδους που μπορούν πολύ γρήγορα να δημιουργήσουν πολλές θέσεις εργασίας. Ο πρωτογενής τομέας δεν είναι κυκλικός (κάθε 7-10 έτη) ούτε μεγάλης εντάσεως κεφαλαίου (σ.σ. και γρήγορος, σε έναν χρόνο παράγει πραγματικό πλούτο με σχεδόν μηδενική επένδυση εκεί που κάθε άλλη επένδυση απαιτεί πάρα πολλά λεφτά και θέλει πολλά χρόνια για να αποδώσει), αποτελεί ουσιαστικά μία από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες μας.
»Εκτός από τα βασικά προβλήματα που απασχολούν την Ελλάδα (χρέος, πρωτογενή πλεονάσματα, τεσσαρακονταετές μνημόνιο), σε συνδυασμό με το πολιτικό προσωπικό της (διαφθορά, ανικανότητα, ασυνεννοησία, δουλικότητα, πελατειακό-κομματικό κράτος κ.λπ.), πρέπει παράλληλα να δοθεί μεγάλη σημασία στην ανασυγκρότηση της οικονομίας της αν θέλει να έχει μέλλον.
»Ο πρωτογενής τομέας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, δασοκομία) μαζί με τη μεταποίηση πρέπει να είναι στις πρώτες προτεραιότητες της Ελλάδα, ειδικά όταν το μέλλον του τουρισμού δεν προβλέπεται ρόδινο για τα επόμενα χρόνια – λόγω της ενδεχόμενης νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης, του νομισματικού/τιμολογιακού ανταγωνισμού των γειτονικών χωρών μας, των δικών μας λαθών κ.ο.κ.».
Για να μην «κάψουν» ανεπιστρεπτί οι φωτιές στην ύπαιθρο της Αττικής το μέλλον μας, πρέπει οι «πεφωτισμένοι» εκλεγμένοι (κυρίως οι τοπικοί) να εξισορροπήσουν την κατάσταση στο «μέτωπο» της επίθεσης των αστών στον αγροτικό χώρο. Αλλιώς κινδυνεύει η «κατάσταση Μάτι» να γίνει το μέλλον μας. Μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα στο «μάτι» του κυκλώνα της Ανατολικής Αττικής, η κτηνοτροφία βρίσκεται υπό συνεχή ιδιότυπο διωγμό με επεκτάσεις οικισμών, με ρυμοτομήσεις, με απομάκρυνση κτηνοτρόφων, με άρνηση εφαρμογής των νόμων του κράτους, με μη καθορισμό χρήσεων γης, όχι απευθείας και εμφανώς, αλλά μέσω κωλυσιεργιών, μακροχρόνιων διαδικασιών, ποικιλώνυμων εναλλασσόμενων διορισμών επιτροπών για να χαθεί η ατομική ευθύνη των δημόσιων υπαλλήλων κ.λπ.
Με σύνθημα «Βιώσιμες κοινωνίες με συνεργασία» ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής ξεκίνησε εκστρατεία συγκέντρωσης υπογραφών συμπολιτών από την 1η Ιουνίου (Παγκόσμια Ημέρα Γάλακτος) διακηρύσσοντας «Σώστε το γάλα μας» και προτίθεται να την ολοκληρώσει στις 15 Οκτωβρίου (Παγκόσμια Ημέρα Αγρότισσας). Ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής επιθυμεί να εκφραστεί η αλληλεγγύη όλων των συμπολιτών για βιώσιμες κοινωνίες με συνεργασία τώρα, πριν «καούν» οι ζωές, οι εκμεταλλεύσεις και οι κοινωνίες μας, και διατυπώνει την προσδοκία να μη βρεθούμε στη δύσκολη θέση να εκφράσουμε τα συλλυπητήριά μας για την ισορροπία του περιβάλλοντός μας (φυσικού, κοινωνικού, οικονομικού, πολιτιστικού, τεχνολογικού).
Δημήτρης Μιχαηλίδης,
Δημόσια γράφων-«ΑγροΝέα»
Share this post
