Στις 8/8/21 βρισκόμουν στο Λιδωρίκι και οι φιλοξενούντες, με οδηγό την κα Γιάννα, θεώρησαν σωστό να με ξεναγήσουν στην περιοχή της Αρτοτίνας (γενέτειρας του Αθανασίου Μασαβέτα, τιμώμενου ως Αθανασίου Διάκου). Η θέα καταπληκτική, τουλάχιστον όση διακρινόταν μέσα στους καπνούς από τις πολυήμερες φωτιές δασών τόσο από τη Φωκίδα όσο και από την Εύβοια.

Στις 9/8/21, οδηγώντας στην περιοχή της Λαμίας, πέρασα πολλά χιλιόμετρα μέσα στους καπνούς (και στάχτες;) στις εκβολές του Σπερχειού και πνίγηκα μέσα στην απόκοσμη αίσθηση του καπνού με περιορισμένη ορατότητα. Καπνοί από τα καμένα δάση της Εύβοιας – μια ακόμα συγκλονιστική αχρείαστη εμπειρία.

Έχοντας αρκετές ώρες μόνος στο τιμόνι, είχα την ευκαιρία να κάνω πολλές σκέψεις, που αφού ξεκουράστηκα θα προσπαθήσω να τις καταγράψω. Κατ’ αρχάς με προβλημάτισε η λέξη «ειδικός» και θυμήθηκα αυτά που σκωπτικά λένε για τους «ειδικούς».

Στις 10/8/21 οι αγρότισσες συζήτησαν διαδικτυακά στον Κτηνοτροφικό Σύλλογο https://www.facebook.com/618390278198909/videos/1242360736226998, και στις 11/8/21 το θέμα στην τακτική δημόσια διαδικτυακή συζήτηση ήταν «Καμένη αγροτική επιχειρηματικότητα», στον Κτηνοτροφικό Σύλλογο Περιφέρειας Αττικής, στο https://www.facebook.com/618390278198909/videos/4386199854820845

Κάποτε (1975) «ειδικός» ήταν ο επιστήμονας. Ακολούθως ο «ειδικός» έρεπε να έχει και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών. Με έκπληξη καταγράφεται ακολούθως η «έκπτωση» να θεωρείται ως «ειδικός» κάθε δημοσιογράφος και όσοι επικαλούνται την ανοιχτή ιδιότητα του δημόσια γράφοντος. Και σήμερα φαίνεται ως «ειδικός» οποιοσδήποτε έχει πρόσβαση στο Facebook.

Μου δημιουργήθηκε η σκέψη ότι όσα συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα της διάσπασης της κοινωνίας (έλλειψη ομοψυχίας), κυρίως λόγω καταστροφής της εμπιστοσύνης (και για αυτό δούλεψαν φιλότιμα τόσο τα πολιτικά κόμματα, όσο και οι αντικοινωνικές ομάδες), αλλά και λόγω μιας ελιτίστικης συγκρότησης της κοινωνίας, με τις ελίτ να απομακρύνονται συνεχώς από την υπόλοιπη κοινωνία.

Για έναν απλό πολίτη η αίσθηση είναι ότι έχουν αποστασιοποιηθεί όλες οι μορφές εξουσίας και όλες οι πυραμιδικές υπερκατασκευές από αυτόν. Ή, ακριβέστερα, έχει απαξιωθεί ή γίνεται συστηματική προσπάθεια να μειωθεί δραματικά ο άνθρωπος. Παράλληλα μοιάζει να έχει υπερτιμηθεί, «θεοποιηθεί», το χρήμα και η δομή (συνήθως πυραμιδική υπερκατασκευή), ενώ το «εξάρτημα» της εξουσίας (στρατιωτικός, δημόσιος υπάλληλος, εργαζόμενος) προστατεύεται πλήρως έναντι του πολίτη όταν εκτελεί εντολές της εξουσίας.

Η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, η υπέρτατη έκφραση της αγοράς (τράπεζες, εταιρίες κ.λπ.) έχει δημιουργήσει την κατάσταση «σύστημα», το οποίο καλύπτει πλήρως όλους τους πιστούς υπηρέτες του «συστήματος», πάντα εις βάρος των αξιών του ανθρώπου, της επιβίωσης και της ηθικής του.

• Αν ηθική είναι οι κανόνες για την επιβίωση μιας κοινωνίας
• Αν κοινωνία είναι ένα σύνολο ανθρώπων που κατοικούν σε έναν τόπο
• Αν ως τόπος ορίζεται μια περιοχή με κοινά γεωγραφικά χαρακτηριστικά (κοιλάδα, βουνό, πεδιάδα, λεκάνη απορροής, λίμνη, νησί κ.λπ.), με κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά και με κοινή πίστη στο κοινό μέλλον
• Αν η «ανάπτυξη» δεν είναι όρος αποκλειστικά οικονομικός, αλλά περιλαμβάνει αλλαγές στην κοινωνία με στόχο την ευημερία των κατοίκων ενός τόπου-κοινότητας
• Αν η τοπική ανάπτυξη είναι «η σχεδιασμένη αλλαγή σε κοινοτικό επίπεδο που αποβλέπει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του τοπικού πληθυσμού και μπορεί να υποβοηθηθεί από έναν φορέα αλλαγής σε τρόπο ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή συμμετοχή των κατοίκων τόσο στον προσδιορισμό του περιεχομένου του τοπικού προγράμματος αλλαγής, όσο και στη διαδικασία υλοποίησής του» («Τοπική ανάπτυξη», σελ. 29, καθ. Γ. Δαουτόπουλος, 1986)
• Αν το περιβάλλον επιβιώνει μόνο όταν βρίσκεται σε κατάσταση ισορροπίας
• Αν η ανισορροπία σημαίνει «θάνατο» στο «όλο» (στο σύνολο)
• Αν το «όλο» είναι το σύνολο της Κοινωνίας των Πολιτών και των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών και όχι οι πυραμιδικές «υπερκατασκευές» μορφής Δήμων, Περιφερειών, υπουργείων, ομοσπονδιών, συνομοσπονδιών κ.λπ.
• Αν περιβάλλον είναι οτιδήποτε μας περιβάλλει, τόσο το φυσικό, όσο και το πολιτιστικό, το κοινωνικό, το τεχνολογικό, το οικονομικό κ.λπ.
• Αν το μέλλον της αγροτικής Ευρώπης μπορεί να διαμορφωθεί μόνο τοπικά
• Αν η «τοπιοποίηση» είναι το μέλλον μετά το ζενίθ της παγκοσμιοποίησης
• Αν η «οριζόντια ισχύς» πρόκειται να αντικαταστήσει τη μέχρι πρόσφατα «πυραμιδική ιεραρχία» (Rifking, τρίτη βιομηχανική επανάσταση)
• Αν η επιβίωση των κοινωνιών και των οικονομιών επιβάλλει την επάνοδο στην κυκλική οικονομία σε τοπικό επίπεδο έπειτα από μια αποτυχημένη προσήλωση στην παγκοσμιοποιημένη γραμμική κατανάλωση (καταστροφή)

Τότε είναι ξεκάθαρο ότι μόνο η τοπική οργάνωση των τοπικών κοινωνιών για τοπική παραγωγή, τοπική μεταποίηση, τοπική κατανάλωση, τοπική διοίκηση, τοπική εφοδιαστική αλυσίδα, τοπική προστασία, τοπική αξιοποίηση των τοπικών πλουτοπαραγωγικών πηγών και τοπικών πόρων με ενεργοποίηση όλης της τοπικής κοινωνίας μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες επιβίωσης των τοπικών κοινωνιών, των ανθρώπων του τόπου, των αυτοχθόνων φυλών ζώων, των ενδημικών (ντόπιων) αυτοφυών φυτών και των τοπίων.

Μια φωτιά ξεκινά από μια σπίθα. Για να σβήσει η φωτιά, την πρώτη στιγμή αρκεί μια σταγόνα, τη δεύτερη στιγμή απαιτείται ένας κουβάς, την τρίτη στιγμή «ο Θεός να βάλει το χέρι του».

Όλα πρέπει να γίνονται σε τοπικό επίπεδο, σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας. Όλες οι πυραμιδικές «υπερδομές» θα πρέπει να έχουν μόνο επιτελική αρμοδιότητα και συντονιστική-υποστηρικτική ευθύνη.

Και στις φωτιές φάνηκε ξεκάθαρα το παραπάνω. Όπου υπήρχαν τοπικές ομάδες πυρόσβεσης, τοπικές ομάδες εθελοντών, τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι, τοπικές ομάδες δράσης και κινητοποίησης, τοπικές ομάδες πρόνοιας, η αντίδραση και ενεργοποίηση της τοπικής κοινωνίας διευκόλυνε πάρα πολύ την επίλυση δύσκολων καταστάσεων.

Βέβαια το καλύτερο είναι να υπάρχει προετοιμασία και ομοψυχία της τοπικής κοινωνίας και του τόπου. Όλοι μαζί να δίνουν προτεραιότητα στη ζωή και ευημερία των ανθρώπων και να φροντίζουν όλοι μαζί για αυτά.

Οι συντονιστικές και επιτελικές υπερδομές προσφέρουν τις οδηγίες και ο κάθε τόπος με τους πολίτες του και τις οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών φροντίζει να κάνει το καλύτερο για τον τόπο του πολύ πριν χρειαστεί να έρθει αρωγός ο Δήμος, η Περιφέρεια, το κράτος και η Ε.Ε. Και φάνηκε ότι η οργάνωση των πολιτών και των οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών λείπει.

Την Παρασκευή 13 Αυγούστου 2021 στις 10 μ.μ. στην τακτική διαδικτυακή συζήτηση στο Facebook, στον Κτηνοτροφικό Σύλλογο Περιφέρειας Αττικής, το θέμα είναι «Οι φωτιές και η κτηνοτροφία».

Δημήτρης Μιχαηλίδης

Πηγή φώτο:

<a href='https://www.freepik.com/photos/tree'>Tree photo created by wirestock - www.freepik.com</a>

Share this post