Την Πέμπτη 8/2/2018 στο ξενοδοχείο Divani Apollon Palace, Βουλιαγμένη, Αθήνα, είχα την ευκαιρία να απολαύσω τον Daniel Franklin (executive editor, «The Economist») να περιγράφει τον «κόσμο το 2018», οπότε προβλέπεται να αποσυρθούν δώδεκα ηγέτες σε όλο τον κόσμο, θα γιορταστούν έντεκα επέτειοι-σταθμοί, οι πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες οικονομίες θα είναι δέκα, θα υπάρξουν οκτώ εκλογικές διαδικασίες και πολλά ακόμα σημαντικά θέματα θα εξελιχθούν και πρέπει να τα έχουμε υπόψη μας καθώς σχεδιάζουμε το 2018. Όσοι παρέστησαν είχαν την ευκαιρία να παραλάβουν ένα μόλις τυπωμένο αντίτυπο της έκδοσης «The World in 2018 - Ο Κόσμος το 2018» της ετήσιας ειδικής έκδοσης του «Economist» για την Ελλάδα και την Κύπρο στα ελληνικά.

Στην κατάμεστη αίθουσα ο κ. Πιερ Μοσκοβισί, επίτροπος οικονομικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταξύ των πάντα πολύ σημαντικών επισημάνσεών του είπε: «Τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα θα γίνει ένα κανονικό μέλος της Ευρωζώνης με πλήρη δικαιώματα και, φυσικά, καθήκοντα, με σεβασμό στις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί». Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει κανένας χώρος για εφησυχασμό. «Το 80%-90% της διαδρομής έχει ήδη διανυθεί, όμως η χώρα πρέπει μέχρι το τέλος να συνεχίσει να παραδίδει μεταρρυθμίσεις. Η ευρωπαϊκή οικονομία έχει επιστρέψει και η Ελλάδα επίσης ανακάμπτει». Επιπλέον, μίλησε για την ανάγκη περαιτέρω μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, και μετά το brexit, το οποίο χαρακτήρισε παράθυρο ευκαιρίας, «θα πρέπει να ενδυναμώσουμε την Ε.Ε.».

«Αυτή η Ευρώπη δεν είναι μία Ευρώπη των ίσων» είπε η κα Έφη Aχτσιόγλου, υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία διαπίστωσε ενίσχυση των φυγόκεντρων πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Ευρώπης, διαρκώς αναπτυσσόμενη εθνικιστική αναδίπλωση και απαξίωση των ευρωπαϊκών θεσμών. Σύμφωνα με την κα Ε. Αχτσιόγλου «η κρίση διόγκωσε περαιτέρω το ήδη υπάρχον δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η de facto παραχώρηση εξουσιών λήψης κορυφαίων πολιτικών αποφάσεων σε τεχνοκράτες ή σε μη εκλεγμένα σώματα δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ούτε στο ελάχιστο λόγω εκτάκτων συνθηκών στην οικονομία». Η ίδια μίλησε για την ανάγκη δημοκρατικού ελέγχου, διαφάνειας στις αποφάσεις και στις διαδικασίες, καθώς και της ευρύτερης δυνατής κοινωνικής συμμετοχής και δημόσιας λογοδοσίας. «Διότι διαφορετικά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της γενικευμένης αμφισβήτησης του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, εφόσον αυτό δομείται ερήμην των πολιτών».

Ο κ. Ενρίκο Λέτα, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, εκτίμησε ότι το 2018 προσφέρει μάλλον το τελευταίο παράθυρο ευκαιρίας για τομές στην Ε.Ε., καθώς ο χρόνος πιέζει, και το 2019 οι ευρωεκλογές και η αλλαγή «φρουράς» σε όλους τους βασικούς ευρωπαϊκούς θεσμούς θα δυσχεράνουν τη λήψη σημαντικών αποφάσεων.

Η πάρα πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση του «Economist» στο Divani Apollon έγινε ακόμα πιο ενδιαφέρουσα με τη διανομή της ελληνικής έκδοσης «Ο Κόσμος το 2018», που παρέλαβα από την εξαίρετη επαγγελματία κα Μαριέττα Ανδόνικου (210.94.08.750, εσωτ.: 103, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., υπεύθυνη εξυπηρέτησης δημοσιογράφων).

Στη 210 περίπου σελίδων έκδοση βρίσκει κάποιος που πραγματικά ενδιαφέρεται για τον κόσμο το 2018 πολλά άρθρα, χωρισμένα σε μεγάλες ενότητες, όπως: «Ηγέτες», «Ημερολόγιο 2018», «Ευρώπη», «Αγγλία», «Ηνωμένες Πολιτείες», «Υπόλοιπο Αμερικής», «Ασία», «Κίνα», «Μέση Ανατολή», «Αφρική», «Διεθνή», «Ευτυχία 2018», «Ο Κόσμος με Αριθμούς», «Επιχειρήσεις», «Οικονομία», «Επιστήμη & Τεχνολογία», «Πολιτισμός», «Εις Μνήμην», «Ελλάδα» και «Κύπρος».

Και μόνο τον κατάλογο των περιεχομένων να διαβάσει κάποιος θα προσανατολιστεί επαρκώς. Ανάμεσα στους τίτλους των άρθρων επισημάναμε:

Από τους «Ηγέτες»

• Κυβερνήσεις και αγορές: Η ταλάντωση του εκκρεμούς
• Αντιμετωπίζοντας τη Βόρεια Κορέα: Το τέλος της ασάφειας
• Αποχωρώντας αξιοπρεπώς. Πότε να φύγεις
• Μία καλούτσικη παγκόσμια οικονομία: Ας τη χαρούμε όσο κρατήσει
• Το στοίχημα της Κίνας: Νο.1 παγκοσμίως
• Οι δυνατότητες των drones: Σκέψεις σε καθαρό ουρανό
• Καιρός να μιλήσουμε για γεωμηχανική: Ηλιόλουστη πολιτική
• Εξαλείφοντας τις ηλικιακές διακρίσεις: Γηραιότεροι, σοφότεροι

Από το «Ημερολόγιο»

• Επιλεγμένα γεγονότα του 2018 από όλο τον κόσμο

Από την «Ευρώπη»

• Παγκόσμιο κύπελλο στη Ρωσία, πολιτικό ποδόσφαιρο
• Βλαντίμιρ IV: Η τελευταία θητεία του Πούτιν
• Μία νΕ.Ε.α αρχή: Μία αίσθηση δυνατότητας πλανάται στον αέρα
• Η ένταση στην Ισπανία: Η σκιά της Καταλονίας
• Ο άνθρωπος της Γαλλίας με σχέδιο: Το όραμα του Μακρόν
• Άγκελα και μετά: Η Γερμανία κοιτά πέρα από τη Μέρκελ
• Εκλογές στην Ιταλία: Παγιδευμένοι;
• Τα Starbuks στο Μιλάνο: Εlatte στο πάρτι
• Ο Alexei Navalny: Για την υποκρισία του Πούτιν

Από την «Αγγλία»

• Πολιτική δύο ταχυτήτων: Η προσοχή στο αργό τέμπο
• Το έτος της Brεκτίμησης: Πολλές επιλογές, λίγος χρόνος
• Η αεροπορική βιομηχανία: Ψηλά στον αέρα
• Uncool Britannia: Η χαμένη λάμψη
• Ο οικονομικός αντίκτυπος του brexit: Αποφυγή της πτώσης;
• Η Ruth Davidson για τον καπιταλισμό

Από τις «Ηνωμένες Πολιτείες»

• Εκλογικά προεόρτια: Η παράσταση συνεχίζεται
• House of cards: Οι πιθανότητες στις ενδιάμεσες εκλογές
• Το βλέμμα στους δημοκρατικούς: Οι αντιΤραμπ για το 2020
• Η τρύπα στην οικονομία: Δουλειές για τα αγόρια
• Ο εφιάλτης του Martin Luther King
• Το Κογκρέσο και οι ονειροπόλοι: Μία δουλειά που πρέπει να γίνει
• Ο John McKain για την προστασία της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης

Από το «Υπόλοιπο Αμερικής»

• Εκλογές στη Λατινική Αμερική: Μία καθαρή τομή
• Ένας νέος άγιος: Αve, Romero
• Η μετά Castro Κούβα: Viva la evolucion
• Τα σύμβολα του Καναδά
• Η Chrystia Freeland για την καταπολέμηση του εθνικισμού

Από την «Ασία»

• Ριψοκίνδυνο πυρηνικό παιχνίδι: Ατενίζοντας την άβυσσο
• Εκλογές σε Καμπότζη και Ταϊλάνδη: Κράτη καταστολής
• Αποχαιρετώντας τον αυτοκράτορα: Γη του ανατέλλοντος υιού
• Το επελαύνον άρμα του Modi: τι μπορεί να το σταματήσει
• Μέρες σκοτεινού καλοκαιριού στην Αυστραλία
• Περισσότερα για τους Maori: Παλεύοντας με ιστορικά λάθη
• Η Yuriko Koike για τις mega πόλεις

Από την «Κίνα»

• Οι μεταρρυθμίσεις του Χι: Το κόμμα είμαι εγώ
• Μακάο και Χονγκ Κονγκ: Γεφυρώνοντας το χάσμα
• Το σχήμα της οικονομίας: Τύπου «L»
• Νούμερο ένα στην κληρονομιά: Πόλεμοι πολιτισμού
• Ένας ψηφιακός δρόμος του μεταξιού: Το BeiDou γίνεται παγκόσμιο
• Ελευθερία λόγου στην Ταϊβάν: Ο βιβλιοπώλης της Ταϊπέι
• Κλιματική αφύπνιση: Η πραγματικότητα δαγκώνει
• Η Carrie Lam για τα καλύτερα του Χονγκ Κονγκ

Από τη «Μέση Ανατολή»

• Μετά την πτώση του χαλιφάτου: Η ζωή μετά το ισλαμικό κράτος
• Το Ιράν αντιδρά στον Τραμπ: Η καρδιά της συμφωνίας
• Η Σαουδική Αραβία χαλαρώνει: Ο σεΐχης ροκάρει
• Ο νέος φιλελευθερισμός: Ανατρέποντας τη θρησκεία
• Ο Binyamin Netanyahu για τα έπαθλα της καινοτομίας

Από την «Αφρική»

• Τα δεινά της Νότιας Αφρικής: Η οικονομική ελευθερία σε κίνδυνο
• Το μήνυμα ενός νέου στον Zuma: Ραπ για το κατεστημένο
• Το πρόβλημα του Κονγκό: Μία πυριτιδαποθήκη
• Η Stella Nyanzi για την αφρικανική δημοκρατία

Από τα «Διεθνή»

• Παγκόσμιες συμφωνίες για τους μετανάστες: Εν κινήσει
• Περισσότερη βοήθεια: Και περισσότερη ηγεσία
• Από το Παρίσι στο Κατοβίτσε: Καλή COP; Κακή COP;
• Εξορύξεις στον ωκεανό: Το απέραντο γαλάζιο
• Εμποδίζοντας μία πανδημία: Την αρπάξαμε
• Ο οδηγός των καλών εκλογών: Τρεις τάσεις προς παρακολούθηση
• Η Μαίρη Πόπινς επιστρέφει: Αδελφή σουφραζέτα
• Κύμα κυβερνοεγκλήματος: Χακάροντας σε φυσικό επίπεδο
• Μείωση γονιμότητας: Bye-bye, baby

Αναζητήστε το «Ο Κόσμος το 2018», αξίζει.

Στο πεντάωρο που είχα τη χαρά να σκεφθώ μέσα σε πολύ κόσμο θα μπορούσα να πω ότι βρέθηκα μέσα σε έναν άλλο κόσμο, έναν διαφορετικό κόσμο. Έναν κόσμο με δικό του κώδικα ντυσίματος, με δικό του κώδικα συμπεριφοράς, διαφορετικό από τους άλλους, τους απλούς ανθρώπους. Είχανε την εντύπωση (ή ίσως και τη βεβαιότητα) ότι αυτοί εκεί, οι συνδαιτυμόνες στο Divani Apollon, ρυθμίζανε τις τύχες του κόσμου, τις τύχες των ανθρώπων.

Αισθάνθηκα να με «πλακώνει» μία αίσθηση ότι βρισκόμουν σε έναν απόκοσμο (απάνθρωπο;) χώρο, όπου «παίζονται» οι τύχες των ανθρώπων μεταξύ σολομού και φιλέτου ψημένου σε κενό αέρος. Και μου ήρθαν στο μυαλό πολλά από όσα γράφει ο καθηγητής Γεώργιος Δαουτόπουλος για την αγροτική κοινωνία και την αστική κοινωνία (όπου υπάρχει αστική κοινωνία) ή απλά τους αστούς. Και μου ήρθαν στο μυαλό πολλά για την παγκοσμιοποίηση και την τοπικοποίηση.

Ήμουν σε έναν χώρο όπου οι συμμετέχοντες το έπαιζαν παγκοσμιοποιητές, αποστασιοποιημένοι από τους ανθρώπους και τους πολίτες, ασχολούμενοι μόνο με τους αριθμούς και τον δικό τους μικρόκοσμο. Ήμουν στη σκιά του 1% των διαχειριστών του παγκόσμιου πλούτου και κατόχων (η υπηρετών τους) του 50% του παγκόσμιου πλούτου. Ήμουν κοντά σε εκείνους που είναι ένα «κενό» και προσπαθούν να αντλήσουν εξουσία από το 1% για να αισθανθούν ότι έχουν κάτι μέσα τους για να γεμίσει το «κενό» τους ως ανθρώπων.

Και με έκανε να μην αισθάνομαι άνετα. Ακόμα μου έκανε εντύπωση η μεγάλη παρουσία ενστόλων (στρατιωτικών και σωμάτων ασφαλείας) σε μία εκδήλωση με υψηλό κόστος συμμετοχής (μερικά κατοστάρικα ευρώ η συμμετοχή για κάθε έναν) και σε ένα θέμα που δεν θα έλεγα ότι μπορεί να είναι από τις πρώτες προτεραιότητες ενός στρατιωτικού στελέχους των ενόπλων δυνάμεων. Αλλά θα επανέλθω.

Δημήτρης Μιχαηλίδης,
Δημοσιογράφος στα «ΑγροΝέα»

Share this post