Με τα μάτια στραμμένα στις ελληνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, αν και πολλοί αλληθωρίζουν προς τις καταγάλανες παραλίες της Ελλάδας, μας έρχονται όλο και πιο έντονα τα λεγόμενα του τότε καθηγητή Δεληβάνη (Νομική Σχολή, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Έλεγε ότι πολιτική είναι είτε ο αγώνας για την κατάκτηση της εξουσίας είτε κάθε στάση ή πράξη που επηρεάζει τους πολίτες – πολίτες με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης, με βάση την οποία πολίτης είναι ο συμμετέχων ενεργά κάτοικος, απ’ όπου παράγεται η λέξη «πόλις», η λέξη «πολιτισμός» και η λέξη «πολιτική», σε αντιδιαστολή με τον ιδιώτη, η έννοια του οποίου παρέμεινε αναλλοίωτη μόνο στην αγγλική γλώσσα (idiot).
Τα πάντα προέρχονται –ή πρέπει να προέρχονται– από τον άνθρωπο, από τον πολίτη. Απλώς, όταν υπάρχει μια οργάνωση, ένα σύστημα, μια δομή, ο κάθε πολίτης μπορεί να προσφέρει απειροελάχιστη από την ισχύ του και το οργανωμένο κόμμα φαίνεται τεράστιο και δυνατό.
Όταν δεν υπάρχει οργάνωση / δομή, τότε δεν υπάρχει στην ουσία κόμμα, αλλά ένας ελκυστικός ίσως τίτλος χωρίς ουσία, χωρίς δυνατότητα συμμετοχής, χωρίς συλλογικές αποφάσεις και χωρίς διαδικασίες ελέγχου και απόδοσης ευθυνών. Εκεί κάποιος υπεξαιρεί τη συνάθροιση και παρουσιάζεται ως «αρχηγός», ως «πρόεδρος», ως επικεφαλής, χωρίς να είναι τίποτε απ’ αυτά, αφού δεν υπάρχουν αποδεικτικές διαδικασίες. Θα μπορούσε να είναι μια συνάθροιση ανθρώπων, μια διαμαρτυρία, ένα καφενείο, όπου ο έχων ισχυρή φωνή ή ένα εργαλείο (μεγάφωνο, τρακτέρ, φώτα, εμφάνιση) μπορεί να επιβάλει την άποψή του.
Ίσως κάποια κόμματα προέρχονται από κινήματα, αφού κατάφεραν σιγά σιγά, βήμα βήμα, να αποκτήσουν οργάνωση / δομή με την τήρηση πρακτικών και απολογιστικές διαδικασίες ώστε όλοι να μπορούν να συμμετέχουν και να συνυπογράφουν τα διακηρυσσόμενα.
Ίσως κάποια άλλα κόμματα δημιουργήθηκαν πιθανόν με «χορηγίες» ή «χορηγό» και απέκτησαν οργάνωση, στα οποία οι πολίτες συμμετέχουν κανονικά, αλλά υπάρχουν κάποιες «υποθήκες» προς τους «χορηγούς» (Σόρος, Ροκφέλερ, ιδρύματα).
Ίσως, πάλι, κάποια άλλα κόμματα ξεκίνησαν από κίνηση πολιτών, από μια πίεση, μια αγανάκτηση, μια διαμαρτυρία, αλλά δεν απέκτησαν ποτέ δομή, ώστε να επιτρέψουν τη συμμετοχή των πολιτών και τον έλεγχο από αυτούς, καθώς και τη συλλογική λήψη των αποφάσεων. Έτσι, καταντούν φούσκα που μπορεί να ξεγελάσει και άλλους πολίτες. Είναι προεδρικά. Δεν λειτουργεί συλλογική γραμματεία, δεν τηρούνται πρακτικά και δεν ακολουθούνται διαδικασίες απολογισμού και έγκρισης πεπραγμένων.
Ο «πρόεδρος», όσο φωτισμένος και να είναι, λέει ό,τι θέλει, ό,τι πιστεύει ή ό,τι «συμφέρει» τον ίδιο και όχι ό,τι αποφασίζουν τα όργανα. Πρόκειται για μια γελοιογραφία κόμματος που προσβάλλει όσους το εμπιστεύονται, άλλα προσβάλλει –αν δεν θεωρούνται συνένοχοι– και όσους συμμετέχουν.
Πάντα βέβαια υπάρχει η περίπτωση με τον ενθουσιασμό της προσφοράς ή την οργή της διαμαρτυρίας να συμμετάσχει κάποιος και, όταν διαψευστούν οι βασικές προϋποθέσεις σωστής και λειτουργικής συμμετοχής του ή οι προσδοκίες του, αξιοπρεπώς και σιωπηλά να αποχωρήσει.
Θα μπορούσε να είναι ακόμα και προσβλητική η έγκληση ενός πολίτη για την αλλαγή της άποψής του ή για την ελεύθερη επιλογή του από κάποιον αν είναι και ο εγκαλών νοήμων. Μόνο δύο είδη ανθρώπων δεν αλλάζουν ποτέ τη γνώμη τους, οι τρελοί και οι νεκροί. Όλοι οι άλλοι συνάνθρωποί μας υπό το πρίσμα νέων πληροφοριών και καταστάσεων ή της αλλαγής πρόσκαιρων στόχων, ακόμα και για ίδια φαινομενικώς θέματα, μπορούν να πάρουν διαφορετικές αποφάσεις και να ενεργήσουν διαφορετικά.
Αυτές και πολλές ακόμα σκέψεις, που δεν επιτρέπει ο μικρός χώρος ενός κειμένου, ήρθαν στο μυαλό μας καθώς παρακολουθούσαμε την παρουσίαση των υποψήφιων βουλευτών της ανατολικής Αττικής από την Τοπική Οργάνωση της Νέας Δημοκρατίας στα μέλη, στους φίλους και σε ενδιαφερόμενους πολίτες στο Πνευματικό Κέντρο Θρακομακεδόνων στις Αχαρνές. Οι κυρίες Σεβαστή Μπουραΐμη-Παρασκευοπούλου, Φρόσω Σακαλίδου, Μαίρη Κοκολάκη και Λίνα Παρασκευοπούλου (περιβαλλοντική ψυχολόγος) έκαναν εξαιρετική δουλειά για να ακουστούν οι 10 υποψήφιοι βουλευτές της ανατολικής Αττικής.
Ωστόσο τις εντυπώσεις μαζί με το ολόψυχο χειροκρότημα έκλεψε η κα Μάγδα Κοντογιάννη, κτηνοτρόφος, με τον καθαρό και απλό λόγο της. Η κα Κοντογιάννη (6932 094231), με βλάχικες (Βαρδούσια) και αρβανίτικες (Χασιά) καταβολές, είναι τέταρτης γενιάς κτηνοτρόφος στην τοποθεσία Βουστάσιο Κοντογιάννη (Πλήθωνος Γεμιστού 14, 136 78 Αχαρνές) στη Λαθέα του Μενιδίου.
Ζώντας την καθημερινή διαδικασία παραγωγής πραγματικού πρωτογενούς πλούτου, εξειδικεύτηκε σε όλους τους τομείς του κτηνοτροφικού επαγγέλματος και βοηθά συμπολίτες της στην παρασκευή δικής τους τροφής και την οργάνωση συλλογικών κοινωνικών δομών.
Γεννημένη και μεγαλωμένη μέσα στην κτηνοτροφία στον ίδιο τόπο, στο Μενίδι, ζει την υπαρξιακή αγωνία και την πολιτιστική καταπίεση του αγροτικού κόσμου, που έτυχε να βρίσκεται δίπλα σε μεγαλουπόλεις που γιγαντώνονται ταχύτατα.
Πιστεύοντας στην ανάγκη εξεύρεσης συμβιωτικών λύσεων στην περιαστική περιοχή, ώστε οι τοπικές κοινωνίες να καταστούν βιώσιμες, αειφόρες, με συλλογική δράση και συνεργασία, δραστηριοποιείται ως γραμματέας του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Περιφέρειας Αττικής «Άγιος Γεώργιος» από το 2013.
Μόνο τα τελευταία 3 χρόνια οι κτηνοτρόφοι της Αττικής υλοποίησαν 356 εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων ομιλίες, ημερίδες, συνέδρια, τυροκομήσεις, μαγειρέματα, τηλεοπτικές εκπομπές, ενημερώσεις πολιτών και μαθητών, επισκέψεις μελέτης, εκθέσεις φωτογραφίας. Άλλα αξιοσημείωτα είναι η συμμετοχή στην Ομάδα Τοπικής Δράσης «ΑΡΑΤΤΙΚΑ», η υπογραφή συμφώνου συνεργασίας με τη Λέσχη Αρχιμαγείρων Αττικής και η πρόσφατη τιμητική διάκριση της κας Κοντογιάννη ως καλύτερης επιχειρηματία στον αγροδιατροφικό τομέα στα βραβεία «Aurum of Honor» του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αδελφοτήτων Γαστρονομίας & Οινολογίας (CEUCO).
Όσοι βρεθήκαμε στην παρουσίαση των 10 υποψήφιων βουλευτών της ανατολικής Αττικής συνειδητοποιήσαμε ότι είναι πολύ σημαντικό να προωθηθεί η παραγωγή πραγματικού πλούτου και να συμμετέχουν οι φροντιστές του περιβάλλοντος στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Δημήτρης Μιχαηλίδης
Δημοσιογράφος, «Αγρονέα»
Share this post
