Με τη λεγόμενη πανδημία του κορονοϊού η απόλυτη προτεραιότητα της κυβέρνησης φάνηκε ότι ήταν η εξασφάλιση της ζωής των ανθρώπων.

Μοιάζει ότι η δεύτερη προτεραιότητα θα είναι η επιβίωση (διατροφική και οικονομική) της κοινότητας. Η μετά κορονοϊό εποχή (aCera - after Coronavirus era) ξεκίνησε από τη Δευτέρα, 4/5/2020, ως μια δυνατότητα να πάρει μια ανάσα η οικονομία.

Αλλά η πραγματική νέα ευκαιρία για όλους μας είναι η διαμόρφωση συνθηκών για τη βιωσιμότητα των κοινωνιών με σεβασμό και συνεργασία στη συμβίωση.

Το πρώτο Σάββατο του Ιουλίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Συνεργατισμού. Φέτος, η Παγκόσμια Ημέρα Συνεργατισμού γιορτάζεται στις 4 Ιουλίου 2020.

Στις 7/7/2018, στη μοναδική πανελληνίως γιορτή για τον συνεργατισμό που οργάνωσε ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής (Βουστάσιο Κοντογιάννη, Μενίδι Αττικής) με πρόεδρό του τον κ. Γιάννη Κοντογιάννη, ο οποίος δήλωσε ότι: «Οι κτηνοτρόφοι Αττικής επιβίωσαν αειφόρα στην Αττική επί αιώνες μέχρι σήμερα, και επιθυμούν μέσα σε κλίμα συνεννόησης και συμβίωσης να συνδιαμορφώσουν μαζί με τους νεοαφιχθέντες συμπολίτες τα τελευταία 20-30 χρόνια ένα νέο “συμβόλαιο” που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις της ζωής, ώστε οι κατά τόπους κοινωνίες μας να γίνουν βιώσιμες, με όλους τους συμπολίτες μαζί και να επιβιώσουν με τα καλύτερα δυνατά κέρδη για όλους, με συνεργασία».

Στις 5/7/2019, στη μοναδική πανελληνίως γιορτή για τον συνεργατισμό που οργάνωσε ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής (Βουστάσιο Κοντογιάννη, Μενίδι Αττικής) με τη γραμματέα του κα Μάγδα Κοντογιάννη, ακούσαμε: «Η έλλειψη κοινωνικής συνοχής στο Μενίδι και ηθικής (όπου ηθική είναι οι κανόνες για την επιβίωση μιας κοινωνίας), η αχαλίνωτη κερδοσκοπία και η ανήθικη ψηφοθηρία, σε συνδυασμό με μια κακιά δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία και έναν “ωχαδερφισμό” των εκλεγμένων αρμοδίων, οδήγησαν στην εκποίηση της επί 60 χρόνια αξιοπρεπούς κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης, “κλέβοντας” την αξιοπρέπεια της εργασίας και απαξιώνοντας τον πολιτισμό και τον τρόπο ζωής από την ίδια και την οικογένειά της. Και κάπως έτσι συνεχίζουν κάποιοι, μέχρι και σήμερα, που δεν έχει εκδοθεί η απαραίτητη νομοθετική ρύθμιση για τις παλαιές κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις».

Πρόσφατα, έφτασε στα χέρια μου η ωραία προσπάθεια μεταποίησης ελληνικών αγροτικών προϊόντων σε τοπικές μικρές εγκαταστάσεις, αξιοποιώντας τον τοπικό πολιτισμό (συνταγές, γαστρονομία), δίνοντας εισόδημα σε μια τοπική επιχείρηση. Ο κ. Κώστας Μαντζουράνης, πρόεδρος της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης «Κυκεών» μού επισήμανε: «Όταν αγοράζεις από μια μικρή τοπική επιχείρηση δεν βοηθάς ένα υψηλόβαθμο στέλεχος πολυεθνικής να αποκτήσει και τρίτο εξοχικό σπίτι. Βοηθάς ένα κοριτσάκι να συνεχίσει το μπαλέτο, ένα αγόρι να πάρει αθλητικά, μια μητέρα να γεμίσει το οικογενειακό τραπέζι, έναν πατέρα να πληρώσει το δάνειό του, έναν φοιτητή να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Υποστηρίξτε τη μικρή τοπική επιχείρηση. Είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας μας».

Στη μετά κορονοϊό εποχή (aCera -after Coronavirus era) εκτιμάται ότι η κοινωνική οικονομία (συνεταιρισμοί, ιδρύματα, ηθικές τράπεζες, αλληλόχρεα κεφάλαια κ.ά.) θα παίξει σημαντικότερο ρόλο στη βιωσιμότητα των κοινωνιών.

Ήδη ο Ευρωπαίος Επίτροπος Απασχόλησης και Κοινωνικών Δικαιωμάτων, Ν. Schmitt, η πιο υπεύθυνη φωνή για τη στρατηγική στη μετά κορονοϊό εποχή, με επιστολή του προς τους υπουργούς εργασίας/απασχόλησης των κρατών μελών, στις 24//4/2020, ζητά να διασφαλιστεί ότι οι επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας και οι οργανισμοί (για την Ελλάδα: συνεταιρισμοί, κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, η μία ηθική τράπεζα και τα δύο (2) αλληλόχρεα ασφαλιστικά κεφάλαια) θα είναι καλά εξοπλισμένοι και υποστηριζόμενοι, ώστε να μπορούν να παίξουν τον κρίσιμο ρόλο τους στη διαχείριση και την υπέρβαση της κρίσης της πανδημίας του κορονοϊού. Η κοινωνική οικονομία συνεισφέρει σήμερα με 13.600.000 αμειβόμενες θέσεις εργασίας στην Ε.Ε. και έχει ρόλο – κλειδί στην οικονομία αλλά και στην αντιμετώπιση της κρίσης του κορονοϊού.

Η συνήθης εφοδιαστική αλυσίδα του αγροδιατροφικού τομέα πολλαπλασιάζει την αρχική τιμή παραγωγού πέντε έως οκτώ φορές για να την κάνει τιμή καταναλωτή στο ράφι. Πρόκειται για το κόστος τυποποίησης των εμπορεύσιμων προϊόντων, τη συσκευασία, τα ψυγεία συντήρησης, τη μεταφορά, τη μεταποίηση, την αποθήκευση ετοίμων προϊόντων, τη διανομή και την τοποθέτηση στα σουπερμάρκετ, με πρόβλεψη των απαραίτητων φθορών και απωλειών.

Η αγροτική κοινωνία, αν μπορέσει να ορθοποδήσει, θα ορθοποδήσει αποτελεσματικότερα μόνο με αξιοποίηση της κοινωνικής οικονομίας. Μόνο τότε η εργασία του αγρότη θα περιβληθεί με την πρέπουσα αξιοπρέπεια, αλλά και ο τρόπος ζωής του με σεβασμό στις πολιτιστικές αξίες του αγροτικού κόσμου.

Η σημερινή συγκυρία επιβάλλει την ενίσχυση των επενδύσεων στην αποθήκευση, μεταποίηση και συσκευασία των αγροτικών προϊόντων, ώστε να καλύπτουν επαρκώς την τοπική αγορά, όπως έχει ήδη προβλεφθεί με τον νόμο 4235/2014 για την οικοτεχνία.

Δυστυχώς, το λεγόμενο «τέρας της γραφειοκρατίας» ή η ανάγκη συντήρησης των συντεχνιών των δημοσίων υπαλλήλων έχει επιβάλει τόσες πολλές προδιαγραφές και διαδικασίες, πάντα για το «καλό» και τη λεγόμενη «δημόσια υγεία», ώστε οι αγρότες (πραγματικοί παραγωγοί τοπικού πλούτου) να αδυνατούν να προσεγγίσουν αυτές τις αδειοδοτήσεις.

Συνήθως από αυτές τις αδειοδοτήσεις βιοπορίζονται -ενώ δεν θα έπρεπε- οι τοπογράφοι, οι συμβολαιογράφοι, οι δικηγόροι, οι πολιτικοί μηχανικοί, οι χημικοί, οι γεωπόνοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ποικιλώνυμες επιτροπές και βέβαια συντηρείται το πελατειακό κράτος των εκλεγόμενων πολιτικών. Οι μόνοι που δεν εξυπηρετούνται είναι οι αγρότες, η τοπική οικονομία, οι πολίτες και η διατροφική ασφάλεια και βιωσιμότητα των αγροτικών εκμεταλλεύσεων, όπως ούτε και οι τοπικές κοινωνίες.

Αντί να δίνονται επιδοτήσεις, «δώρα» ή «επιστρεπτέες προκαταβολές», ίσως να έπρεπε να διαχειριστούμε τη μετά κορονοϊό εποχή αποτελεσματικότερα με δωρεάν διάθεση των ίδιων χρημάτων μόνο για επενδύσεις σε τοπικές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις του αγροδιατροφικού τομέα, κυρίως σε παραγωγούς για εκσυγχρονισμό εκμεταλλεύσεων και σε συλλογικές μεταποιητικές δομές, με προμηθευτές μόνο τοπικές επιχειρήσεις και τοπικούς κατασκευαστές.

Και φέτος, στις 4 Ιουλίου 2020, στην Παγκόσμια Ημέρα Συνεργατισμού, θα μπορούμε να γιορτάσουμε πραγματικά τη μετά κορονοϊό εποχή (aCera).

Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, «Αγρονέα»

Share this post