Πραγματοποιήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2019 η Γενική Συνέλευση του Οικοδομικού Συνεταιρισμού «Π. Μελάς», δηλαδή των πολεμιστών του νόμου 751 ή των κληρονόμων τους.
Έλληνες πολίτες με βάση την απόφαση της Πολιτείας Ε47820/14-12-1957 δημιούργησαν τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό «Π. Μελάς» με αποκλειστικό σκοπό την εξασφάλιση για τα μέλη του κύριας κατοικίας στα διοικητικά όρια του νομού Θεσσαλονίκης, στην περιοχή της κοινότητας Πανόραμα, και την εν γένει ανάπλαση της περιοχής.
Από το 1957 τα 135 μέλη του οικοδομικού συνεταιρισμού προσπαθούν να τακτοποιήσουν τα περίπου 1.000 στρέμματα που παραχωρήθηκαν το 1957 από την Πολιτεία για να αποκτήσουν κατοικία. Μάλιστα, όπως προβλεπόταν το 1957, ο παραπάνω σκοπός μπορεί να πραγματοποιηθεί ή με την παραγωγή κατοικίας από ενιαίο κατασκευαστικό φορέα ή με τη διανομή αυτοτελών οικοπέδων για την ανέγερση κατοικιών από τα μέλη ή με απευθείας αγορά έτοιμων κατοικιών ή με τον συνδυασμό κατά οποιονδήποτε τρόπο των τριών περιπτώσεων. Και, με ποινή διάλυσης του οικοδομικού συνεταιρισμού, έγραψαν ότι «απαγορεύεται η μεταβολή του σκοπού και της κατηγορίας του συνεταιρισμού».
Οι εύπιστοι πολεμιστές, που πρόσφεραν τον εαυτό τους για την πατρίδα, διότι πίστευαν στην Ελλάδα, δεν μπορούσαν να φανταστούν την πάνω από 60 χρόνια ταλαιπωρία τους και τα απίθανα έξοδα στα οποία υπεβλήθησαν από την Πολιτεία και τους λεγόμενους υπαλλήλους της.
Από όσα ακούστηκαν στη γενική συνέλευση στις 15/12/2019 με πάρα πολλή αγανάκτηση επισημαίνονται:
Η Πολιτεία δεν συμπεριφέρθηκε ισότιμα σε όλους τους δικαιούχους του νόμου 751, στους οποίους έδινε σε αναγνώριση της προσφοράς τους στην πατρίδα ένα οικόπεδο για τη στέγασή τους εκεί όπου δημιουργήθηκε ο συνοικισμός του Ν. 751 στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης.
Η Πολιτεία παραχώρησε έναν χώρο 1.450 στρεμμάτων σε χορτολιβαδική έκταση για τους περίπου 500 δικαιούχους. Ακολούθως οι εκλεγμένοι και οι υπάλληλοι του κράτους, χωρίς να χάνει το κράτος την ευθύνη, έκαναν με φροντίδα του κράτους κατάτμηση και ρυμοτομία του χώρου και με μια περίεργη κίνηση έδωσαν μόνο στους πρώτους 250 οικόπεδα στην έκταση αυτή, μοίρασαν το υπόλοιπο σε 200 Δραμινούς με μια περίεργη σφήνα και ξόδεψαν την αρχική έκταση. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κατανοητό πώς επιλέχθηκαν οι πρώτοι 250 πολεμιστές για τακτοποίηση και με ποιο κριτήριο έμειναν οι υπόλοιποι 250 πολεμιστές απέξω.
Ακολούθως, το 1957, προσδιόρισαν άλλη μια έκταση, 1.000 περίπου στρεμμάτων, στην οποία όμως δεν τήρησαν τις ίδιες διαδικασίες και υπέβαλαν τους υπόλοιπους δικαιούχους σε έξοδα τοπογράφησης και ρυμοτόμησης, σε επαχθέστερους όρους και άλλες απαράδεκτες διαδικαστικές απαιτήσεις, μη ισότιμες με τη φροντίδα που έδειξε το κράτος στους πρώτους 250 δικαιούχους του Ν. 751.
Η ρυμοτόμηση, που έγινε με έξοδα των μελών του καινούργιου Οικοδομικού Συνεταιρισμού «Π. Μελάς» (135 μέλη) και του Οικοδομικού Συνεταιρισμού «Νέο Πανόραμα» (113 μέλη), δεν προχώρησε γρήγορα, διότι οι υπάλληλοι του κράτους δημιούργησαν αλλεπάλληλες εμπλοκές, με δυσμενές αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση της ρυμοτόμησης, η οποία έγινε με εντολή και παρακολούθηση του αρμόδιου υπουργείου. Αυτό ήταν το κομβικό σημείο από το οποίο αρχίζει η ταλαιπωρία των μελών και η υποτιμητική συμπεριφορά της Πολιτείας προς τους πολεμιστές.
Αλλά κάποιος υπάλληλος του Δημοσίου εισηγείται και κάποιος τοπικός νομάρχης υπογράφει απόφαση και η παραχωρηθείσα έκταση των 1.000 περίπου στρεμμάτων χαρακτηρίζεται αναδασωτέα αυθαίρετα, χωρίς ποτέ να προϋπήρξε δάσος, αφού ήδη από το 1957, όταν παραχωρήθηκε για οικιστικούς λόγους στους πολεμιστές, χαρακτηριζόταν χορτολιβαδική.
Μόλις το 1983, 26 χρόνια μετά, η Πολιτεία εγγράφει την περιοχή στο Κτηματολόγιο με δικαιούχους τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό «Π. Μελάς» και τον Οικοδομικό Συνεταιρισμό «Νέο Πανόραμα» και αποδέχεται ότι η περιοχή δεν είναι αναδασωτέα. Αλλά η ταλαιπωρία συνεχίζεται και μοιάζει πλέον με συντονισμένο εμπαιγμό. Σαν κάποιος ή κάποιοι να θέλουν να οικειοποιηθούν την έκταση, η οποία άρχισε να αποκτά οικοδομική αξία.
Ψάχνοντας ανάμεσα σε χαρτιά πολεμιστών-συνεταιριστών που πέθαναν περιμένοντας την εκπλήρωση της υπόσχεσης της Πολιτείας και αντίγραφα εγγράφων δεξιά κι αριστερά –και ποιος θα είχε ντοκουμέντα συλλογικής δομής για 60 και πλέον χρόνια–, βρέθηκε ότι το 1988, με πολλά έξοδα του Οικοδομικού Συνεταιρισμού «Π. Μελάς» για τοπογραφικά και ρυμοτόμηση, το Κεντρικό Συμβούλιο Χωροταξίας ενέκρινε ομόφωνα την πολεοδόμηση και τους όρους δόμησης και κανονικά θα έπρεπε υπηρεσιακά να εκδοθεί ΦΕΚ, το οποίο όμως δεν εκδόθηκε ποτέ. Γιατί;
Σε ένα κράτος που, έπειτα από μια δραματική συρρίκνωση του ΑΕΠ του κατά 25% μέσα σε μερικά χρόνια, προσπαθεί να ανασυνταχθεί, η Πολιτεία φαίνεται να αντιμετωπίζει τους πολίτες της με μια περίεργης μορφής «στοργή». Άλλους τους τα χαρίζει όλα (πρώτοι 250 πολεμιστές). Άλλους τους δίνει κι από αυτά που δεν είχε προβλέψει (Δραμινοί). Άλλους τους στερεί αυθαίρετα παραχωρηθείσα έκταση (τους δεύτερους 250 πολεμιστές). Άλλους τους ταλαιπωρεί συνεχώς επί 60 και πλέον χρόνια. Άλλους τους βάζει να πληρώνουν, συμπεριφερόμενη άνισα. δεν δείχνει ισότιμη συμπεριφορά προς όσους επέλεξαν να κινηθούν μέσω συνεταιρισμού.
Ίσως το κράτος να θέλει να έχει όλους υποταγμένους σε ένα κρατικίστικο μοντέλο κεντρικής εξουσίας όπου όλοι θα υπηρετούν το κέντρο. Και όσοι προσπαθούν να σταθούν μόνοι τους, να στηριχθούν με συνεταιρισμούς, τους συντρίβει, εκτός εάν γίνονται «δούλοι» των υπαλλήλων.
Έτσι ή αλλιώς, η ελληνική Πολιτεία δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να αποδώσει ίσα και αξιοπρεπώς την προσδοκώμενη τιμή στους πολεμιστές της. Βέβαια οι λεγόμενοι «δοσίλογοι» με νόμο του ελληνικού κράτους δεν έδωσαν ποτέ λόγο. Και όσοι δεν πολέμησαν κατάφεραν να γίνονται ρυθμιστές της ζωής μας. Πάντως οι πολεμιστές του Ν. 751 ακόμη περιμένουν δικαίωση.
Δημήτρης Μιχαηλίδης
Δημοσιογράφος, «Αγρονέα»
Share this post
