Ανταπόκριση 8 Ιουλίου 2023

Στις 6/7/2023 ξεκίνησαν οι προγραμματικές υποσχέσεις της νέας κυβέρνησης στις κλιματιζόμενες αίθουσες και στα κλιματιζόμενα γραφεία όσων εκλεγμένων αποφασίζουν, στους οποίους δεν περιλαμβάνονται αγρότες. Οι προγραμματικές δηλώσεις ψηφίστηκαν στις 8/7/2023.

Δεν εντοπίσαμε κάποια, έστω και έμμεση, αναφορά στη μοναδική παραγωγή πραγματικού πλούτου, στην αγροτική, ούτε στους φροντιστές του περιβάλλοντός μας, στους αγρότες (γεωργούς, κτηνοτρόφους, αλιείς), αλλά εντοπίσαμε πολλές ευνοϊκές πρόνοιες για αρκετές ομάδες και κοινότητες εκτός των αγροτών και των αγροτικών κοινωνιών.

Καταγράψαμε:

• Νέο μισθολόγιο δημοσίων υπαλλήλων από την αρχή του 2024 με οριζόντιες αυξήσεις
• Ο κατώτατος μισθός θα γίνει 950 € και ο μέσος μισθός θα φτάσει τα 1.500 €

Με μέσο αγροτικό οικογενειακό εισόδημα για δύο περίπου εργαζόμενους ανά οικογένεια 10.000 €, δηλαδή 5.000 €/αγρότη και περίπου 400 € τον μήνα/αγρότη, η ψήφιση αύξησης του κατώτατου αστικού μισθού στα 950 €/μήνα και του συνολικού μέσου μισθού στα 1.500 € είναι βαριά προσβολή στους αγρότες και στις αγρότισσες, οι οποίοι δεν αντιμετωπίζονται ισότιμα.

Η διαφορά μεταξύ του μέσου αστικού μισθού στα 1.500 €/μήνα και του αγροτικού εισοδήματος στα 400 €/μήνα είναι προκλητική και προδικάζει τη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και την ταχεία εγκατάλειψη της μόνης πραγματικής παραγωγής στη χώρα, τουλάχιστον για όσους δεν έχουν δεσμεύσεις και ανειλημμένες υποχρεώσεις.

Η διαφορά γίνεται εξοργιστική εάν λάβουμε υπόψη ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι εργάτες βρίσκονται στον χώρο εργασίας τους με ανεκτές συνθήκες 38 ώρες εβδομαδιαίως για 48 εβδομάδες, οι απασχολούμενοι στην εκπαίδευση μόνο 33 εβδομάδες ετησίως, ενώ οι εργαζόμενοι στον αγροτικό τομέα δουλεύουν τουλάχιστον 55 ώρες και πλέον εβδομαδιαίως με οριακές συνθήκες επιβίωσης, χωρίς weekend, χωρίς άδειες και με συνεχή διαθεσιμότητα επί 52 εβδομάδες, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο.

Καταγράψαμε:

• 180 πρότυπα και πειραματικά σχολεία μέχρι το 2027

Πολύ ελπιδοφόρα υπόσχεση. Τι γίνεται όμως με την ύπαιθρο, όπου μόνο 7 εξειδικευμένα σχολεία ονομάζονται αγροτικά, ενώ οι αγρότες έχουν κάποια εκπαιδευτική επαφή μόνο κατά 6,7% – ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 25% και στην Ολλανδία 40%;

Η εισαγωγή της ψηφιοποίησης στην αγροτική παραγωγή θα είναι απλώς επιπλέον δεσμά για τη σχεδόν όμοια με δουλοπαροικία αγροτική επιχειρηματικότητα, την οποία είναι αναγκασμένοι να αποδεχθούν οι αγρότες χωρίς υποστήριξη από γεωργικούς συμβούλους και αγροτικά σχολεία μαθητείας.

Αν η πτώση της δουλοπαροικίας στη δυτική Ευρώπη έχει αποδοθεί στη Μαύρη Πανώλη (1347), μήπως η δοκιμασία της πανδημίας του Covid-19 αποτελεί επαρκή αφορμή για την επαναξιολόγηση των προτεραιοτήτων της νεωτερικότητας; Ενώ στην αναδυόμενη μετανεωτερικότητα τόσο η τοπικότητα (locality) όσο και η ανάγκη για αποτελεσματικότερη προστασία της υπαίθρου λόγω της «ανεξέλεγκτης» (Α. Γκουτιέρες, ΟΗΕ) κλιματικής κρίσης μπορούν να φέρουν στην αιχμή του δόρατος, στην πρωτοπορία, τους κατοίκους της υπαίθρου; Τι μπορεί όμως να γίνει αποτελεσματικά χωρίς οργανωμένα αγροτικά σχολεία μαθητείας;

Τα σημερινά διαθέσιμα σχολεία είναι αστικού τύπου και εκπαιδεύουν με τις ίδιες αναποτελεσματικές πρακτικές τα τελευταία 200 χρόνια. Εκπαιδεύουν καλούς στρατιώτες για να υπακούσουν αξιωματικούς, καλούς εργάτες για να υπακούσουν εργοδηγούς και καλούς υπαλλήλους, κυρίως δημόσιους, για να υπακούσουν προϊσταμένους.

Ο αγρότης όμως είναι επιχειρηματίας, ερευνά την αγορά και τις τάσεις, επιλέγει καλλιέργεια ή εκτροφή, επενδύει σε έδαφος, κτίρια και σε μηχανήματα, επιλέγει είδος καλλιέργειας και φυλή εκτρεφόμενων ζώων, παίρνει αποφάσεις με μεγάλες αβεβαιότητες, χρησιμοποιεί τους διαθέσιμους πόρους για να παράγει πρωτογενείς αξίες (πλούτο), για να πουλήσει τον παραχθέντα πλούτο και να τον μεταποιήσει (οικοτεχνία) για να προσφέρει τελική τροφή στον καταναλωτή, αν μπορεί.

Αγροτικά σχολεία επιχειρηματικότητας δεν υπάρχουν, ούτε καν αγροτικά σχολεία μαθητείας. Τα μόνα σχολεία στην ύπαιθρο είναι αστικού τύπου, απ’ όπου όταν αποφοιτήσουν τα αγροτόπαιδα, δεν θέλουν να γίνουν αγρότες, αλλά επιζητούν αστικού τύπου ζωή με οχτάωρο, weekend, διακοπές και τα συναφή.

Δεν ακούστηκε τίποτα στις υποσχέσεις των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης για επιχειρηματικά πάρκα κτηνοτροφίας, ίσως διότι ο διαγωνισμός για 53 καινούργια επιχειρηματικά πάρκα έληξε στις 4/5/2023, με διαθέσιμο προϋπολογισμό 62.998.348 ευρώ στο πλαίσιο του «Ελλάδα 2.0». Αυτό υποδηλώνει την πλήρη αδιαφορία των κυβερνώντων και βέβαια την πλήρη απαξίωση της τροφής και της παραγωγής πραγματικού πλούτου.

Δεν εντοπίστηκε στις πρώτες προτεραιότητες κάτι, οτιδήποτε, για σταθερές χρήσεις γης, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξασφάλιση επαρκούς τροφής αλλά και υγιούς εδάφους. Οι πολιτισμοί που εκλείψανε (Ίνκας, Αιγύπτιοι, Ασσύριοι κ.ά.), πέθαναν όταν πέθανε το έδαφός τους από κακή χρήση γης. Πολλά από τα επείγοντα σύγχρονα προβλήματα, ακόμα και της λεγόμενης κλιματικής κρίσης, προέρχονται από τον θάνατο του εδάφους. Χρειαζόμαστε άμεσα αναγεννημένο έδαφος, χωρίς αλλαγές στη χρήση γης, για την παραγωγή τροφής σε κάθε δήμο της Ελλάδας. Τα τσιμέντα δεν τρώγονται, απλώς αυξάνουν τοπικά τη θερμοκρασία και δημιουργούν θερμικές νησίδες.

Ακόμα και με τη φωτιά στο Αλιβέρι σε εξέλιξη και τον πρωθυπουργό να επισκέπτεται το υπουργείο Κλιματικής Κρίσης & Πολιτικής Προστασίας (7/7/2023), κανένας από την εκτελεστική εξουσία δεν αναγνωρίζει την άκρως σημαντική και καθοριστική συμβολή της συστηματικής βόσκησης κοπαδιών παραγωγικών ζώων στην αποφυγή της μεγιστοποίησης μιας πυρκαγιάς ως μια συμβολή στην ισορροπία και στην αειφορία του περιβάλλοντος.

Ενδιαφέρουσες οι υποσχέσεις (προγραμματικές δηλώσεις) της κυβέρνησης αλλά δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Στη μακροοικονομική (ίσως ερχόμενη και γρηγορότερα) στοχεύουσα στο κέρδος οικονομία δεν θα αποφύγουμε την πραγματική πείνα. Τα  τσιμέντα δεν τρώγονται ούτε οι υπηρεσίες…

Για την καταγραφή, Δημήτρης Μιχαηλίδης, 699 8282382, «ΑγροΝέα», «Agrobus»

Share this post