Συνεταιρισμοί: Το Συμβούλιο Υπουργών της Ε.Ε. ενέκρινε (22/2/21) το νέο θεματολόγιο για τους καταναλωτές, όπου διατηρούνται υψηλές οι φιλοδοξίες για την προώθηση μιας δίκαιης και ανεπτυγμένης ευρωπαϊκής κοινωνικής οικονομίας της αγοράς για την περίοδο από το 2020 έως το 2025 (Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., 22/2/21, σ.σ. με απλά λόγια, προωθείται με κάθε δύναμη η κοινωνική οικονομία / συνεταιρισμοί ως μοντέλο για την οργάνωση των καταναλωτών).
Μελισσοκομία: Το 2021 το ΥΠΑΑΤ διέθεσε συνολικά 128.821 € σε 11 προγράμματα (σε 7 ερευνητικά κέντρα) για μελέτες στη μελισσοκομία και σηροτροφία με τίτλους όπως: «Διερεύνηση νέων μεθόδων πρόληψης / αντιμετώπισης ασθενειών, εχθρών και ιώσεων», «Χρήση καινοτομιών σε όλες τις φάσεις της πρωτογενούς παραγωγής, τυποποίησης, ταυτοποίησης και εμπορίας μελιού και μελισσοκομικών προϊόντων», «Μελέτη για τη χωροταξική κατανομή και την τοποθέτηση μελισσιών σε συσχέτιση με την επίδρασή τους στο περιβάλλον και στη γεωργική παραγωγή», «Καταγραφή, χαρτογράφηση αξιολόγηση και διαχείριση της μελισσοκομικής χλωρίδας περιοχών της χώρας» και «Διάσωση, βελτίωση και διατήρηση γενετικού υλικού ελληνικών πληθυσμών μελισσών» (Φ. Αραμπατζή, υφυπουργός ΑΑΤ, 26/2/21).
Αλιεία: Στην άτυπη Σύνοδο του Συμβουλίου Υπουργών Γεωργίας & Αλιείας της Ε.Ε. μέσω τηλεδιάσκεψης (22/2/21) η υφυπουργός ΑΑΤ Φ. Αραμπατζή δήλωσε ότι η Συμφωνία Βιώσιμης Αλιευτικής Σύμπραξης (SFPA) με την Ισλαμική Δημοκρατία της Μαυριτανίας παρουσιάζει ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον, καθώς στην περιοχή δραστηριοποιείται ελληνικός αλιευτικός στόλος (ΥΠΑΑΤ, 22/2/21, σ.σ. μήπως αξίζει να ασχοληθούμε και με την SFPA με την Τουρκία, ιδιαίτερα στο Αιγαίο, όπου τα τουρκικά, όπως διαβάζουμε στα ΜΜΕ, «αλωνίζουν» χωρίς κανόνες και καταστρέφουν τη θαλάσσια ισορροπία).
«Δάσος»: Με νομοθεσία του 1979 άλλαξε το νόημα της λέξης «δάσος» και ανετράπη η ισορροπία, υπερθεματίζοντας υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι πάρα πολλές φορές «υπεξαιρούν» τη θέση τους και προσπορίζονται εξουσίες. Όλα εις βάρους της ουσίας της ανάγκης ισορροπίας στη φύση. Στις 26/2/21, στην Παρασκευή των κτηνοτρόφων, απλώς ενημερωθήκαμε για τα «παιχνίδια» των καρεκλοκένταυρων γραφειοκρατών εις βάρος πάντα της φύσης και των φροντιστών της φύσης, των γεωργών και των κτηνοτρόφων.
Ελαιόλαδο: «Οι εξευτελιστικές τιμές που δίνονται από τους εμπόρους για το ελαιόλαδο (2,35-2,45 €) δικαιολογημένα προκαλούν την αγανάκτηση των ελαιοπαραγωγών, που βλέπουν να μειώνεται κάθε χρόνο το εισόδημά τους». Οι αγρότες ζητούν από την κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση κατώτερες εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους, αφορολόγητο πετρέλαιο και κατάργηση του ΦΠΑ στα αγροτικά εφόδια. Καλούν δε τους αγροτοκτηνοτρόφους να συσπειρωθούν στον Σύλλογο και να αγωνιστούν για την επιβίωσή τους (Αγροκτηνοτροφικός Σύλλογος Θάσου, ertnews.gr, 4/3/21, σ.σ. σήμερα;).
Αντιρρύπανση: Το κυδωνίαστρο ή cotoneaster είναι καλλωπιστικός θάμνος αλλά και εξουδετερώνει εξαιρετικά μεγάλες ποσότητες εκπομπών. Π.χ. θάμνοι μήκους 1 μέτρου (με βάθος 2 μέτρων) εξουδετερώνουν σε 1 εβδομάδα εκπομπές οι οποίες αντιστοιχούν στις εκπομπές ρύπων ενός αυτοκινήτου που διένυσε 800 χλμ.! Οι θάμνοι είναι καταλληλότεροι από τα δέντρα, γιατί μειώνουν τα εισπνεόμενα σωματίδια άνθρακα κατά 63% (https://buff.ly/37vJ5ip, World Economic Forum, Μ. Αλιβιζάτου, ecozen.gr, 27/2/21).
Κιλελέρ: «Τζούφια» πέρασε μια ακόμα επέτειος για την 6η Μαρτίου 1910, για την τότε εξέγερση του αγροτικού κόσμου. Σήμερα οι «επιχειρηματίες» της αγροτικής παραγωγής, εθισμένοι στο «όπιο» των κρατικών επιδοτήσεων, κατάντησαν βαθιά εξαρτώμενοι και έχασαν την αυτάρκειά τους και τον ρόλο τους ως φροντιστών του περιβάλλοντος (φυσικού, κοινωνικού, πολιτιστικού, οικονομικού, πολιτικού). Πλέον οι προσδοκίες για το «ξύπνημα» του αγροτικού κόσμου δεν είναι ορατές, συμπαρασύροντας όλη την ανθρωπότητα. Προηγήθηκαν οι ξεχωριστές κομματικές γιορτές και η διάλυση του αγροτικού συνδικαλισμού.
Συνεταιρισμοί: Η ανυπαρξία επαρκούς ενημέρωσης των καταναλωτών φρενάρει κάθε πιθανή προσπάθεια οργάνωσης της παραγωγής και προβολής ποιοτικών ελληνικών τροφίμων. Οι καταναλωτικοί συνεταιρισμοί πρέπει να είναι μια από τις επιδιώξεις των κτηνοτρόφων. Για την ακρίβεια, μία ακόμα, μαζί με την καθημερινότητα και την υποχρεωτική φροντίδα ζωής για 365 μέρες τον χρόνο. Μόνο συλλογικά μπορούν να αντιμετωπιστούν τέτοια θέματα (Μάγδα Κοντογιάννη, Κτηνοτροφικός Σύλλογος Αττικής, 19/2/21).
Σπατάλη τροφής: Το 17% όλου του φαγητού (αφού μαγειρευτεί) πετιέται στα σκουπίδια, με μεγαλύτερη σπατάλη στην Ελλάδα. Περίπου 931 εκατ. τόνοι φαγητού (17%) πετάχτηκαν, από τα οποία το 61% προήλθε από τα νοικοκυριά, το 26% από τις διάφορες υπηρεσίες και το 13% από τα εστιατόρια (!). Εκτιμάται ότι ανά κεφαλή σε παγκόσμιο επίπεδο ένας άνθρωπος πετάει στα σκουπίδια κάθε χρόνο 121 κιλά τροφίμων (142 κιλά/Έλληνας). Το 8%-10% των παγκόσμιων εκπομπών CO2 οφείλονται στα πεταμένα φαγητά (Food Waste Index Report 2021, UNEP, ΑΠΕ-ΜΠΕ, atlantea.news, 4/3/21).
Γάλα αγελάδας: Πτωτικά κυμαίνονται οι τιμές παραγωγού στο αγελαδινό γάλα εδώ και 8 χρόνια και συγκεκριμένα από το 2012, όταν η μέση τιμή το κιλό ήταν 0,4547 λεπτά, ενώ το 2020 έφτασε στα 0,3868 λεπτά το κιλό (ΕΛΓΟ «Δήμητρα», Χ. Αθανασιάδης, 8/3/21).
Περίεργα: Το μετέωρο βήμα της ελληνικής γεωργίας: 1) Αναζήτησα μηλόξυδο βιολογικής γεωργίας. Αγόρασα ένα από καλό κατάστημα, έπειτα από μέρες πήρα δεύτερο, διαβάζοντας τις ετικέτες το πρώτο παράγεται στην Ιταλία και το δεύτερο στη Γερμανία. 2) Παράγουμε επιδοτούμενο βαμβάκι βιολογικής καλλιέργειας, κάποιοι το αναζητούν, αλλά δεν υπάρχει ούτε ένα δέμα. 3) Βρίσκω ντομάτα Ολλανδίας που παράγεται με τεχνητό φωτισμό, πιο φτηνή από την ελληνική και πιο περιποιημένη εμπορικά. Σκέφτηκα: α) ότι παράγουμε πολλά μήλα και καλής ποιότητας, β) είμαστε σχεδόν η μόνη χώρα στην Ε.Ε. που παράγουμε βαμβάκι, γ) παράγουμε λόγω κλίματος τη καλύτερη γεύση ντομάτας. Αδυναμία παραγωγής ή προώθησης; Πρέπει να λύσουμε το αίνιγμα για να βρούμε την άκρη (Νταράουσε Μοχάμεντ, Facebook, 14/3/21).
Αγκαλιές: Στις 07:10 στις 14/3/21 στις ειδήσεις «Τώρα ό,τι συμβαίνει» στο TV Οpen με την κα Φαίη Μαυραγάννη η είδηση ήταν ότι «στην Αγγλία πληρώνουν στους αγρότες για να τους επιτρέψουν να αγκαλιάζουν πρόβατα και αγελάδες».
Βίος Coop: Το ντοκιμαντέρ «Βίος… ο άλλος δρόμος» των Δ. Παπαδόπουλου και Ι. Κολαξίζη (2019), με συμμετοχή σε 6 διεθνή φεστιβάλ, αφηγείται τη ιστορία 430 ανθρώπων που τόλμησαν να πάρουν την τροφή στα χέρια τους (https://www.youtube.com/watch?v=_-5csjonHzM). Στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη ιδιαίτερα επιβαρυμένη από την οικονομική κρίση, 200 τότε πολίτες ένωσαν τις δυνάμεις τους και δημιούργησαν τον μη κερδοσκοπικό κοινωνικό καταναλωτικό συνεταιρισμό Βίος Coop, ο οποίος προσφέρει από το 2013 τοπικά προϊόντα χωρίς μεσάζοντες. Ο συνεταιρισμός λειτουργεί με βάση τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας και της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, προτείνοντας ένα διαφορετικό επιχειρηματικό μοντέλο και καταδεικνύοντας στην πράξη «άλλους δρόμους» για το μέλλον (διάρκεια: 54’).
Αγροτική μονάδα: Υπάρχει περίπτωση να επιδοτηθούν νέα ζευγάρια που επιλέγουν να ζήσουν στον αγροτικό χώρο με ενισχυμένο υπερδιπλάσιο της πρόβλεψης για έναν «νέο αγρότη»; Η μονάδα εργασίας στον αστικό χώρο είναι ο εργαζόμενος. Ο εργαζόμενος αστός άνδρας. Η αστή εργαζόμενη γυναίκα. Το εργαζόμενο παιδί. Η μονάδα εργασίας στην αγροτική κοινωνία είναι η οικογένεια, αν και φορολογικά την ταλαιπωρούν «επιβάλλοντας» ακόμα και ιδιότυπο «διαζύγιο» για επιχειρηματικούς και μόνο λόγους της στρεβλής αστικής νοοτροπίας. Θα ήταν πιο σωστό να επιδοτούνται αγροτικές οικογένειες και όχι απλώς νέοι αγρότες (τελικά στη σύνταξη το ΥΠΑΑΤ δεν αξιοποιεί την εμπειρία των αγροτών).
Εργασία: Το πιο σοβαρό πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι κυβερνήσεις μετά το τέλος της πανδημίας, καθώς θα τελειώσει το πακέτο των επιδομάτων, είναι η συρρίκνωση της μισθωτής εργασίας και η έκρηξη της ανεργίας. Πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις από χρόνια δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό, ιδιαίτερα στον χώρο του λιανικού εμπορίου, τώρα η πανδημία έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή στη βιωσιμότητά τους. Επόμενο είναι, μαζί με τους μικρομεσαίους εργοδότες που χάνονται από την αγορά, να χαθεί και ένα σημαντικό μέρος της μισθωτής εργασίας. Από την άλλη μεριά, η άνοδος του ηλεκτρονικού εμπορίου και της τηλεργασίας δεν φαίνεται να μπορεί να αναπληρώσει άμεσα τις απώλειες για μια σειρά από λόγους. Μόνο η κοινωνική οικονομία έχει κάποιο ρόλο (Β. Τακτικός, 8/3/21).
Δημήτρης Μιχαηλίδης, «Αγρονέα»
Share this post
