Λύπη. Οργή! Μέσα σε τέσσερα εικοσιτετράωρα έγιναν επειγόντως και άτσαλα στα Βίλια (δυτική Αττική, 16, 17, 18 και 19/8/21) τόσα χιλιόμετρα αντιπυρικών ζωνών όσα δεν έγιναν τα προηγούμενα 42 χρόνια (από το 1979). Γιατί;
Ο πρόεδρος Δημοτικού του Διαμερίσματος Βιλίων απειλήθηκε με μήνυση, διότι κατέστρεψε δέντρα στην απεγνωσμένη προσπάθεια να διανοίξει αντιπυρικές ζώνες ανάσχεσης της επελαύνουσας πυρκαγιάς λίγο πριν κάψει σπίτια στα Βίλια!
Ο κτηνοτρόφος Γιώργος ζούσε με την οικογένειά του και τα κατσίκια του στα όρια της επιβίωσης, αξιοποιώντας καθετί, διότι ο στάβλος του βρισκόταν στα όρια της καμένης περιοχής του 2018. Κανένας δεν ακουμπούσε τα καμένα του 2018 και τα νεαρά πευκάκια εκεί ήταν σαν «μαλλί». Και σαν μαλλί κάηκαν πάλι στην πυρκαγιά του 2021. Δεν έχει περιθώρια να ζήσει με κανέναν τρόπο στο πλαίσιο των νέων «επιστημονικών» αλλά σκληρά απάνθρωπων και αντικοινωνικών προβλεπόμενων νέων απαγορεύσεων. Ήδη ανακοίνωσε ότι πουλά το κοπάδι του, διότι δεν έχει μέρος να το περπατήσει, δεν έχει μέρος να το βοσκήσει, δεν θα έχει μεσοπρόθεσμα ζωοτροφές για το κοπάδι του.
Ανεξέλεγκτη μαίνεται (19/8/21) η πυρκαγιά στην περιοχή των Βιλίων Αττικής, στο τόξο Οινόη, Καραούλι, Άγιος Γεώργιος, Παλαιοχώρι, ΤΙΤΑΝ. Η Πυροσβεστική δήλωσε ότι επιχειρούν 461 πυροσβέστες, 166 οχήματα, δυνάμεις από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας και 143 πυροσβέστες από Πολωνία με 46 οχήματα. Στην αεροπυρόσβεση επιχειρούν περιοδικά 22 ελικόπτερα, 2 Ε/Π από τη Ρωσία, 1 Ε/Π από τα Αραβικά Εμιράτα και 11 αεροσκάφη με το Beriev-200 (makthes.gr, 19/8/21, σ.σ. πάρα πολλά βυτιοφόρα ιδιωτικά, αγροτικά και των δήμων, ψεκαστικά αγροτών, χωματουργικά, αγροτικά και πάρα πολλοί εθελοντές).
Ο Ζαφείρης με τους εθελοντές φίλους του της λέσχης μοτοκρός, που κάθε εβδομάδα «οργώνουν» όλη την ύπαιθρο, στήθηκαν σε όλη τη διάρκεια των πυρκαγιών στη δυτική Αττική σε κάθε σταυροδρόμι με τις μοτοσυκλέτες ανώμαλου δρόμου και καθοδηγούσαν τα πυροσβεστικά οχήματα στις δύσβατες και άγνωστες περιοχές για τους πυροσβέστες, που ήρθαν να βοηθήσουν από όλη των Ελλάδα και όλη την Ε.Ε.
Ο Βασίλης είδε στις προηγούμενες πυρκαγιές να μη λαμβάνεται καμιά μέριμνα μετά τις πυρκαγιές στα τρία χρόνια από το 2018 μέχρι σήμερα. Στα καμένα «όρμησαν» τότε περίοικοι και πήραν τους καμένους κορμούς, αφήνοντας την οργανική ύλη των κλαδιών «προσάναμμα» για τις επόμενες πυρκαγιές. Το ίδιο συμβαίνει και αυτές τις ημέρες, δεν υπάρχει καμιάς μορφής πρόνοια.
Όταν οργανώθηκε η πρώτη γιορτή τοπικής ανάπτυξης στα Μέγαρα, εθελοντές με επικεφαλής εμψυχωτή τον Σωτήρη καθάρισαν τον εντός του οικιστικού ιστού χώρο «πευκάκια» και μάζεψαν τότε 600 μαύρες μεγάλες σακούλες με σκουπίδια και πευκοβελόνες. Οι υπάλληλοι της δασικής υπηρεσίας απείλησαν με την επιβολή ποινών και με μηνύσεις για παρέμβαση στο δασύλλιο πεύκων.
Τέτοιες ιστορίες και πάρα πολλές άλλες ακούστηκαν στις δημόσιες (ορατές από το Facebook) διαδικτυακές συζητήσεις που οργάνωσε ο Κτηνοτροφικός Σύλλογος Περιφέρειας Αττικής την Τρίτη (17/8/21, 21:00), την Τετάρτη (18/8/21, 12:00) και την Παρασκευή (20/8/21, 22:00) με υπεύθυνη την κτηνοτρόφο κα Μάγδα Κοντογιάννη (69320 94231), γραμματέα του Συλλόγου.
Στις συζητήσεις καταγράφηκαν σκέψεις των: κ. Γιάννη Κοντογιάννη, κ. Κώστα Μαντζουράνη, κας Αθηνάς-Ελπίδας Μιχαηλίδου, κας Μαρίας Πολύζου, κ. Νίκου Κορδαλή, κ. Ζαφείρη Ναστούλη, κ. Γρηγόρη Παπαπέτρου, κας Αικατερίνης Καμηλάκη, κ. Νίκου Δημόπουλου και κας Διαμάντως Κρητικού, με host την κα Μάγδα Κοντογιάννη και συντονιστή τον γράφοντα.
Άπειρες εμπειρίες και ιστορίες των πρωταγωνιστών περιγράφουν εύγλωττα την τεράστια απόσταση της κοινωνίας των πολιτών από τις αποκολληθείσες-αποστασιοποιηθείσες ελίτ της δημόσιας διοίκησης χωρίς ομοθυμία. Άλλωστε γι’ αυτή την καταστροφή την ομοψυχίας έχουν εργαστεί συστηματικά και «φιλότιμα» πολλά στελέχη της λεγόμενης πολιτικής ελίτ του τόπου και οι κατεστημένες συντεχνίες.
Η «επιτυχία» στα επιχειρησιακά σχέδια των δημόσιων υπηρεσιών μοιάζει να έχει την ίδια μορφή με τη δημοφιλία στο Facebook και το να είσαι εκατομμυριούχος στο παιχνίδι «Monopoly». Πρόκειται για εικονική πραγματικότητα, την οποία η πραγματική ζωή διαψεύδει «κλαίγοντας».
Την ιδιαίτερα ακριβή οικονομικά επιτελική οργάνωση (στα χαρτιά, στα σχέδια και στη μισθοδότηση ειδικών εμπειρογνωμόνων) των κεντρικών δημόσιων υπηρεσιών αλλά τον, από ό,τι αποδείχθηκε, αναποτελεσματικό σχεδιασμό ήρθε και συμπλήρωσε ο εθελοντισμός των πολιτών και των τοπικών συλλογικοτήτων.
Ο εθελοντισμός, που στην Ελλάδα λειτουργεί σε καθεστώς σχεδόν «παρανομίας», παρεξηγημένος, χωρίς επαρκές θεσμικό πλαίσιο και σε αρκετές περιπτώσεις «εργαλείο» κερδοσκοπίας (όπως καταγγέλθηκε αρκετές φορές για τις λεγόμενες ΜΚΟ!), έσωσε σε πάρα πολλές περιπτώσεις τις επικίνδυνες καταστάσεις.
Αλλά ο τοπικός εθελοντισμός και οι τοπικές οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών δεν συμμετέχουν αποφασιστικά στους σχεδιασμούς για αντιμετώπιση πιθανών εντάσεων και δύσκολων καταστάσεων.
Η αναποτελεσματικότητα των δημόσιων δομών (κεντρικών, περιφερειακών και τοπικών) αφήνει χώρο στην κερδοσκοπική ιδιωτική επιχειρηματικότητα να παρουσιάζεται ως υποστηρικτική των τοπικών κοινοτήτων και καταστάσεων με τη μορφή χορηγιών, εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (!) και επιλεκτικής ενίσχυσης.
Στον 20ό αιώνα (1901-2000) η Ελλάδα αντιμετώπισε ισχυρές και ραγδαίες αλλαγές (συνόρων, κοινωνιών, οικονομιών, πολέμων, εμφυλίων) και αναγκάστηκε να ακολουθήσει ένα διοικητικό μοντέλο κεντρικής οργάνωσης.
Έπειτα από 70 χρόνια χωρίς πολέμους και με φαινομενικά επαρκείς διεθνείς συμφωνίες που μοιάζουν να εξασφαλίζουν σταθερό περιβάλλον, η Ελλάδα ξεκίνησε την τοπική οργάνωση της διοίκησης.
Μεταφέρθηκαν πάνω από 6.000 αρμοδιότητες των κεντρικών υπηρεσιών στους δήμους. Οι δήμοι έγιναν ισχυρές οντότητες (επιφάνεια, κατανάλωση, αριθμός κατοίκων, ενότητα τόπου, στελέχωση, πρόβλεψη πόρων κ.λπ.). Οι περιφερειάρχες έγιναν εκλεγόμενοι «μικροί πρωθυπουργοί» με ίδιους πόρους. Και, απ’ ό,τι λένε, η κυβέρνηση πρέπει να είναι επιτελική.
Αλλά δεν μειώθηκαν δραστικά οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αλλά δεν υπάρχει ισχυρό εργαλείο αξιολόγησης αποτελεσμάτων. Αλλά δεν εξαρτώνται όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί από τις τοπικές κοινωνίες και την τοπική αυτοδιοίκηση ακόμη (εκπαίδευση, αστυνομία, εφορία, τοπικοί πόροι). Αλλά δεν συμμετέχουν ικανοποιητικά οι οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών στη σύνθεση των αποφάσεων. Αλλά εξακολουθούν να υφίστανται ακόμη κεντρικές δομές διαλυτικές της τοπικής δράσης (ελιτίστικα επαγγελματικά επιμελητήρια κ.λπ.). Αλλά δεν γίνεται απολύτως σεβαστή η τοπική (αποκαλούμενη υποτιμητικά «χωριάτικη») άυλη πολιτιστική κληρονομιά και πολιτισμός. Αλλά δεν προτιμώνται στα χρηματοδοτικά σχέδια ο πιστοποιημένος τοπικός, ενδογενής, αυτοφυής φυτικός πλούτος και το προσαρμοσμένο ντόπιο ζωικό κεφάλαιο. Αλλά δεν πιστεύουν ούτε καν σέβονται οι κεντρικές δομές τον «βράχο τον ριγμένο στη θάλασσα», την Ελλάδα. Και πολλά «αλλά δεν…».
Επαναπροσεγγίζοντας τη δασοφύλαξη πρώτα και τη δασοπυρόσβεση μετά, όλα πρέπει να αρχίζουν με τη συμμετοχή (στον προβληματισμό και τον σχεδιασμό) των τοπικών πολιτών, των εκλεγμένων τοπικών διοικήσεων και των οργανώσεων της τοπικής Κοινωνίας των Πολιτών με τη συμβουλευτική βοήθεια άλλων δομών (κεντρικών, επιτελικών, επιστημονικών κ.λπ.) όταν τους ζητηθεί ή όταν υποχρεούνται για λόγους συνολικής ωφέλειας της Ελλάδος.
Και η δασοπυρόσβεση, αν χρειαστεί μετά, θα πρέπει να είναι ευθύνη των εκλεγμένων τοπικών διοικήσεων, με τη συμμετοχή των τοπικών πολιτών και των τοπικών οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών, κι εφόσον ζητηθεί, να επικουρούνται από οποιαδήποτε άλλη δομή (κεντρική, υπερτοπική, άλλου τόπου).
Και δεν είναι θέμα μόνο της δασοφύλαξης αλλά και της πρόνοιας και όλων των θεμάτων που μπορεί να απασχολήσουν μια τοπική κοινωνία ή σε συνεννόηση μαζί της για υπερτοπικά θέματα.
Δημήτρης Μιχαηλίδης, «Αγρονέα»
Πηγή φώτο:
Share this post
