Σήμερα, 22 Ιουλίου είναι η γιορτή της Μαρίας της Μαγδαληνής. Σήμερα, 22 Ιουλίου 2019 γίνεται η εγκατάσταση των νέων γενικών γραμματέων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων. Με το καλό, καλή τους επιτυχία. Οι γενικοί γραμματείς προΐστανται όλης της δομημένης ιεραρχίας της δημόσιας διοίκησης σε κάποιο υπουργείο.
Αν η αποτελεσματικότητα του συστήματος της δημόσιας διοίκησης είναι το γινόμενο της απόδοσης των δημοσίων υπαλλήλων και της θέλησης και δυνατότητας της πολιτικής ηγεσίας, διαχρονικά από το 2012, η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης στο θέμα της νομιμοποίησης της λειτουργίας των «σταβλικών» εγκαταστάσεων είναι ένα μεγαλοπρεπές μηδέν.
Το 2012 είναι το κομβικό σημείο, όταν οι εκπρόσωποι της ελληνικής κοινωνίας στην Ελληνική Βουλή αποφάσισαν την επίλυση του προβλήματος των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων και με εντολή τους εκδόθηκε από την κυβέρνηση το Φύλλο της Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ), τον Μάρτιο (νόμος 4056/12-3-2012).
Όλοι είχαν καλή διάθεση. Αλλά είτε οι εισηγητές ήταν άσχετοι, είτε αυτοί που κατέγραψαν τον νόμο ήταν μαξιμαλιστές (για ιδανικές συνθήκες), είτε αυτοί που αποφάσισαν ήταν άτολμοι, είτε το πλέγμα της δημόσιας διοίκησης ήταν αναποτελεσματικό, είτε οι εντελλόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν ακατάλληλοι για επίλυση προβλημάτων, είτε δεν ήθελαν κάποιοι (υπάλληλοι ή εκλεγμένοι) να λύσουν προβλήματα, είτε οι δημόσιοι λειτουργοί είχαν άλλα συμφέροντα (και δεν αποκλείονται τα εκχηματισμένα ή απλά χρηματισμένα), είτε, είτε, είτε. Το τελικό αποτέλεσμα σήμερα είναι ότι το 80% των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων είναι χωρίς κανονικές άδειες λειτουργίας.
Και αυτό το 80% μη «κανονικά» αδειοδοτημένων στάβλων, μετά το 2012, μετά από αλλεπάλληλες παρατάσεις, ερμηνευτικές εγκυκλίους, ταλαιπωρίες, πολλά έξοδα από τους κτηνοτρόφους και κανονική μισθοδότηση όλης της δημοσιοϋπαλληλικής ιεραρχίας, συνεχίζει να είναι «μη κανονικά» αδειοδοτημένο. (όπου το «κανονικά» είναι μια αστική αντίληψη γραφειοκρατών οι οποίοι φαίνεται ότι «μισούν» τους πολίτες).
Ίσως θα ήταν ακριβέστερο, εάν μπορούσαμε να βάλουμε αρνητικό πρόσημο. Λόγω της προόδου της υπόλοιπης κοινωνίας, το τελικό αποτέλεσμα είναι αρνητικό.
Προφανώς, εκ του αποτελέσματος ο νόμος ήταν ένα μεγάλο λάθος. Ο νόμος 4056/2012 δεν έλυσε κανένα σχεδόν πρόβλημα, πλήρωσε σωρεία τοπογράφων, δικηγόρων, μελετητών γεωπόνων, συμβολαιογράφων, πολιτικών μηχανικών, δημοσίων υπαλλήλων, συμβούλων και πολλών άλλων «μεσαζόντων».
Ο νόμος ήταν ένα μεγάλο λάθος εις βάρος μόνο των κτηνοτρόφων. Ακόμα και στην οριακή περίπτωση που οι κτηνοτρόφοι δεν τον εφαρμόσουν, είναι προφανές ότι δεν έλαβε υπόψη τους πραγματικούς Έλληνες κτηνοτρόφους, δεν τους ενημέρωσε επαρκώς, δεν έλαβε υπόψη την πραγματική κατάσταση των Ελλήνων κτηνοτρόφων, ή απευθυνόταν σε κάποια ιδεατή, ουτοπική χώρα.
Ο νόμος ήταν ένα μεγάλο λάθος, διότι δεν έλαβε υπόψη τη συντεχνία των «κακών» δημοσίων λειτουργών. Αυτών των υπαλλήλων που δεν θέλουν να καταλάβουν ότι είναι υπάλληλοι και όχι κυρίαρχοι ούτε «άρχοντες». Αυτών που εξευτελίζουν τους άρχοντες-πολίτες («άρχων» σημαίνει στα ελληνικά αυτός που έχει γη) και καθιστούν τους πολίτες-κτηνοτρόφους «κλητήρες» μεταφοράς εγγράφων από τον ένα δημόσιο υπάλληλο στον άλλο δημόσιο υπάλληλο. Αυτών των «κακών» (αν υπάρχουν, είναι θέμα που μπορεί να βεβαιώσει ή να διαψεύσει ο κάθε Έλληνας πολίτης) δημοσίων υπαλλήλων, που εξαναγκάζουν τους πολίτες-επιχειρηματίες-κτηνοτρόφους να εγκαταλείπουν την παραγωγική διαδικασία στους στάβλους και να εκθέτουν σε κινδύνους την επιχείρησή τους και το ζωικό κεφάλαιό τους, για να «παίζουν» με τις επιθυμίες και τις ιδιοτροπίες του κάθε πιθανού δημοσίου λειτουργού, που απαιτεί, καθισμένος σε αναπαυτική καρέκλα, μέσα σε κλιματιζόμενο και προφυλαγμένο χώρο, χωρίς να εκτίθεται σε κίνδυνο καμιάς μορφής.
Ανίκανοι σύμβουλοι, ή ακόμα και απλά ιδεολόγοι μελετητές είτε «σοφοί» εμπειρογνώμονες παρέσυραν τους εκπροσώπους των Ελλήνων πολιτών και ψήφισαν στη Βουλή έναν νόμο, που οι δημόσιοι υπάλληλοι, εκ του αποτελέσματος, δεν θέλουν να εφαρμόσουν.
Ήδη ξέρουμε πολύ καλά ότι παρότι ο νόμος ψηφίστηκε και ακολούθως δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ στις 12/3/2012, οι λεγόμενοι δημόσιοι λειτουργοί δεν τον εφάρμοσαν. Έτσι τον Σεπτέμβριο του 2012 -λανθασμένα- εκποίησαν κτηνοτροφική μονάδα που λειτουργούσε και παρήγαγε κανονικά στο Μενίδι (Λαθέα), απλά και μόνο επειδή δεν είχαν εκδοθεί «ερμηνευτικές» εγκύκλιοι για την πλήρη εφαρμογή του νόμου (άλλη ελληνική εφεύρεση κωλυσιεργίας και άρνησης εφαρμογής νόμων που έχουν ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, ή ανικανότητας να ψηφίζονται σαφείς νόμοι που να εφαρμόζονται από Έλληνες στην Ελλάδα).
Και σήμερα, επτά (!) χρόνια μετά τη δημοσίευση του νόμου, ο νόμος αφού δέχτηκε και άλλες διευκρινιστικές νομοθετικές ρυθμίσεις, παραμένει ανίκανος να επιλύσει σοβαρά προβλήματα και μάλιστα είναι και ανήθικος. Αν ηθική είναι οι κανόνες για την επιβίωση μιας κοινωνίας, ο νόμος 4056/2012 συνεχίζει να μη διευκολύνει την επιβίωση των Ελλήνων πολιτών-κτηνοτρόφων και των βιώσιμων (μέχρι προτινός) αγροτικών κοινωνιών της υπαίθρου της Αττικής. Ιδιαίτερα των κτηνοτρόφων της Αττικής, οι οποίοι υπέστησαν την επίθεση της τσιμεντοποίησης των νεοαστών εποίκων της υπαίθρου της Αττικής, εκδιώκοντας με πολλούς τρόπους τους παραδοσιακούς κάτοικους-φροντιστές της.
Η αλλαγή χρήσης της γης που προοριζόταν για την παραγωγή τροφής και την εξασφάλιση της επιβίωσης των κατοίκων της περιοχής και της βιωσιμότητας του συγκεκριμένου περιβάλλοντος, δεν συνέβαλε στην επιβίωση των τοπικών κοινωνιών (άρα ήταν ανήθικη).
Αλλά και από νομική άποψη, οι «τσιμεντιστές» έποικοι βρήκαν εκεί τους στάβλους, τους κτηνοτρόφους και τα λιβάδια. Το ήξεραν όταν «αγόραζαν» ψεύτικα όνειρα και γη, ακριβώς δίπλα σε κτηνοτροφική μονάδα που λειτουργούσε και παρήγαγε, ότι εκεί υπήρχε στάβλος. Το ότι οι νεοαστοί πέτυχαν με πολιτικές λειτουργίες (ή απλά ψηφοθηρικές) να αλλάξουν την πατροπαράδοτη χρήση της γης είναι ανήθικο. Και το ότι κάποιοι πιθανόν εκλεγμένοι ίσως να είχαν οικονομικά συμφέροντα για να αποκτήσουν χρηματική αξία τα οικόπεδά τους, δεν δημιουργεί «δίκαιο». Και σίγουρα δεν είναι δίκαιη και ηθική η περίεργη συμπεριφορά υπεύθυνων για την πολεοδόμηση και τη δασοκάλυψη.
Οι κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, όλες ανεξαιρέτως οι κατασκευές που εξυπηρετούσαν στάβλους και υπήρχαν το 2012, ή/και μέχρι σήμερα, πρέπει να συνεχίσουν να υπάρχουν και να εξυπηρετούν τους παραγωγικούς στόχους για τους οποίους τις δημιούργησαν οι επιχειρηματίες αγρότες-κτηνοτρόφοι.
Εάν κάποιοι, που βρήκαν εκεί τις εγκαταστάσεις στάβλων ενοχλούνται σήμερα, η οποιαδήποτε εξέλιξη και πρόοδος (!) δεν μπορεί να γίνει εις βάρος των κτηνοτρόφων που βρίσκονταν εκεί το 2012 ή/και σήμερα, και που σήμερα συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται και να καταστρέφονται με ανήθικο τρόπο.
Αλλά μια κυβέρνηση δεν εκλέγεται για να εφαρμόζει απλά νόμους, αλλά και για να λύνει προβλήματα και να προτείνει νέες νομοθετικές ρυθμίσεις, αν κρίνει ότι χρειάζονται για να λυθούν προβλήματα. Και επτά χρόνια τώρα δεν μπόρεσαν οι κυβερνήσεις -ή μήπως δεν ήθελαν- να λύσουν το πρόβλημα της αδειοδότησης των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, ώστε να βοηθηθεί η παραγωγή αγροδιατροφικών προϊόντων. Ούτε βοήθησαν στην αυτάρκεια της ελληνικής διατροφής. Το ισοζύγιο πληρωμών σε διατροφικά προϊόντα παραμένει τραγικά ελλειμματικό εις βάρος της αυτάρκειας της Ελλάδας και εις βάρος της αυτονομίας του ελληνικού κράτους.
Μόνο εκποιήσεις έχουμε καταγράψει. Εκποίηση είναι η τελική φάση όταν μια κτηνοτροφική μονάδα με κανονικό κωδικό παραγωγικής εκτροφής, δεν έχει άδεια λειτουργίας και ο δήμαρχος που λειτουργεί ψηφοθηρικά με τη συνεργασία ανεύθυνων δημοσίων υπαλλήλων (έστω ευθυνόφοβων, ή ακόμα και υπεξαιρώντας της λειτουργίες της θέσης τους) και την πλήρη στήριξη όσων λειτουργούν κερδοσκοπικά, δηλαδή των «τσιμεντόφρακτων εποικιστών» και των φιλοχρήματων πολεοδόμων, προβαίνουν στην κατάσχεση του ζωικού κεφαλαίου και την εκποίησή του (συνήθως σφαγή).
Τον Σεπτέμβριο του 2012 είχαμε καταγράψει μια τέτοια «ανάλγητη» εκποίηση, παρά το ότι είχε αποφασίσει η Ελληνική Βουλή για τη διαδικασία αδειοδότησης. Καθώς οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι εκλεγμένοι τοπικοί άρχοντες περίμεναν «διευκρινιστικές» εγκυκλίους, οι αγελάδες του βουστασίου εκποιήθηκαν.
Τον Ιούλιο του 2019 φαίνεται να έχουμε μια νέα «ανάλγητη» εκποίηση, διότι απλά η Ελληνική Βουλή δεν εξέδωσε τον απαραίτητο νόμο, ο οποίος πηγαινοέρχεται στα κλιματιζόμενα γραφεία και τους συμβούλους υπουργών από τον Νοέμβριο του 2018, λόγω προεκλογικών προτεραιοτήτων.
Κάποιος πρέπει να βάλει σε τάξη την ανικανότητα επίλυσης πραγματικών προβλημάτων των Ελλήνων πολιτών. Οι πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες, είναι ισοδυνάμου αποτελέσματος με άρνηση του λεγόμενου «κράτους» να επιτρέψει τη λειτουργία παραγωγικών μονάδων. Πρέπει να εκδοθεί με απόλυτη προτεραιότητα ο νόμος σχετικά με τις «ρυθμίσεις για τη λειτουργία κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων», με τη συμμετοχή και σύμφωνη γνώμη των κτηνοτρόφων.
Οι κτηνοτρόφοι εγκαταλείπουν την παραγωγή με ραγδαία επιτάχυνση. Η Ελλάδα γίνεται καθημερινά όλο και περισσότερο εξαρτώμενη από εισαγωγές τροφής και κατά περίπτωση και της «εισαγόμενης» πολιτικής.
Και το μόνο υπουργείο που θα μπορούσε ίσως να παραγάγει πραγματικό πλούτο και να στηρίξει την αυτονομία και ανεξαρτησία της Ελλάδας και των Ελλήνων, βρίσκεται 16ο στην ιεραρχία στην ατζέντα της ελληνικής κυβέρνησης ανάμεσα σε 17 συνολικά υπουργεία.
Για την καταγραφή, Δημήτριος Μιχαηλίδης, Δημοσιογράφος, «ΑγροΝέα», 6998282382
Share this post
