Από τις 17:00 έως τις 20:00 συνεχώς στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Μεγάρων 60-70 αγανακτισμένοι αγρότες (καλλιεργητές κηπευτικών και εκτροφείς πουλερικών, προβάτων, σαλιγκαριών κ.ά.) προσπαθούσαν να καταλάβουν «γιατί ταλαιπωρούνται» από τις ποικιλώνυμες «Υπηρεσίες» που έχουν κάποια σχέση με την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στους αγρότες.
Από την πρώτη εισήγηση αμέσως κατέστη σαφές ότι οι λεγόμενες Υπηρεσίες δεν είναι Υπηρεσίες προς τον Έλληνα πολίτη, αλλά μηχανισμοί μισθοδότησης υπαλλήλων του κράτους ή άλλων.
Μοιάζει με ένα σύστημα αυτοτροφοδοτούμενο με σκοπό όχι την εξυπηρέτηση του πολίτη, αλλά την εξασφάλιση αρκετής γραφειοκρατίας, ώστε να απασχολούνται με κάτι όλοι και να μισθοδοτούνται επαρκώς όλοι, χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τον Έλληνα πολίτη, που θέλει ενέργεια.
Εάν πρόκειται για επαρκώς οργανωμένα οικονομικά συμφέροντα, τότε επιβάλλουν την εξαίρεσή τους από το περίεργο αυτό αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα μισθοδοτούμενων. Εάν πρόκειται για μη οργανωμένους Έλληνες αγρότες, τότε πέφτουν επάνω του για να τον «διαλύσουν».
Η ημερίδα προκλήθηκε με πρόσκληση του προέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού Παραγωγών Κηπευτικών Μεγάρων κ. Γιώργου Παπαβασίλη προς όλες τις εμπλεκόμενες Υπηρεσίες και εταιρίες με αντικείμενο την τροφοδότηση με ηλεκτρική ενέργεια. Απ’ ό,τι κατάλαβα, ανταποκρίθηκε –προς τιμήν της– μόνο η Περιφέρεια Αττικής (Διεύθυνση Αγροτικής & Κτηνοτροφικής Πολιτικής, Τμήμα Εγγείων Βελτιώσεων).
Είδαμε εκεί πολλούς και ανάμεσά τους τον δήμαρχο Μεγάρων κ. Γρηγόρη Σταμούλη, τον αντιδήμαρχο Μεγάρων κ. Γιάννη Δήμα, τον πρόεδρο του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής κ. Γιάννη Κοντογιάννη, τον κ. Σωτήρη Καστάνη, δραστήριο παραγωγό κηπευτικών, τον κ. Στέλιο Μάργαρη, διευθυντή ΔΑΚ Πολιτικής, πολλούς δημοτικούς συμβούλους, όπως τον κ. Γιάννη Μιχάλαρο, τον κ. Παναγιώτη Μεργέτη κ.ά., την κα Μάγδα Κοντογιάννη, γραμματέα του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής, τον κ. Θανάση Αρβανίτη, την κα Μαρία Μπαρμπούτη, την κα Μαρία Κωνσταντοπούλου, τον κ. Θοδωρή Σαμούρτη, τον κ. Κλεάνθη Βαρελά, τον κ. Χρήστο Ηλία, τον κ. Σωτήρη Γκοβένη, τον κ. Δημήτρη Βόρδο, τον κ. Νίκο Βαζαίο, τον κ. Δημήτρη Παπαδόπουλο και πολλούς συμβούλους-μελετητές.
Δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση η ΔΕΗ, η ΔΕΔΗΕ και η Διεύθυνση Υδάτων Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής.
Από όσα ακούστηκαν φαίνεται ότι η διαδικασία ηλεκτροδότησης κοστίζει πολύ σε χρήμα, σε γρηγορόσημα και σε χρόνο στους αγρότες. Το κυριότερο όμως πρόβλημα είναι ο τρόπος που τους αντιμετωπίζουν οι λεγόμενες Υπηρεσίες, οι οποίες υπάρχουν εξαιτίας των αγροτών, για τους οποίους θεωρητικά εργάζονται και αμείβονται από τους αγρότες.
Ακούστηκε ότι παίρνει περίπου δύο χρόνια η διαδικασία ηλεκτροδότησης με «πινγκ πονγκ» ανάμεσα στις Υπηρεσίες, όπως η Αρχαιολογική, η Πολεοδομία, το Δασαρχείο, η Υπηρεσία Υδάτων, η ΔΑΚ Πολιτικής, η ΔΕΔΗΕ κ.λπ., και κάπου εκεί μπερδεύεται και η Διεύθυνση Υδάτων αν πρόκειται για αρδευτικό.
Απ’ ό,τι αναφέρθηκε, κοστίζουν σε έναν επαγγελματία αγρότη περίπου 40 ανθρωποημέρες απασχόλησης οι ουρές στις διάφορες Υπηρεσίες για να προωθήσει το αίτημά του.
Αλλά και η απόσταση των διαφόρων ποικιλώνυμων Υπηρεσιών από την ύπαιθρο, όπου δραστηριοποιούνται οι αγρότες, είναι πολύ μεγάλη. Από τα Μέγαρα, όπου γινόταν η συζήτηση, ο αγρότης πρέπει να αφήσει τις δουλειές του –και τι θα παραγάγει;– και να πάει στην Ελευσίνα και μετά στο Περιστέρι και μετά στη Συγγρού και, και, και…
Το πρόβλημα γίνεται απαράδεκτο, διότι η εργασία στην ύπαιθρο απαιτεί απασχόληση 365 μέρες τον χρόνο, 24 ώρες τη μέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα. Τυχόν απουσία από τον χώρο εργασίας και παραγωγής κοστίζει στον επαγγελματία δυσανάλογα και μάλιστα μόνο στον ίδιο. Μια διαδικασία «πινγκ πονγκ», όπως αυτή με την ηλεκτροδότηση στα αγροτικά επαγγέλματα, ίσως σε αστικά επαγγέλματα να σημαίνει απλώς άδεια πληρωμένη από την Υπηρεσία ή από το Δημόσιο χωρίς προσωπικό κόστος. Αλλά στους αγρότες κοστίζει πάρα πολύ σε χρήμα και χρόνο.
Για να μπεις σε μια ουρά, πρέπει να πας από τις 6:00 το πρωί, όπου κάποιος μοιράζει αριθμούς προτεραιότητας εκεί απέξω και ενώ η Υπηρεσία ανοίγει στις 8:00, οι αριθμοί προτεραιότητας για την ημέρα τελειώνουν συνήθως στις 7:30.
Ακούσαμε ότι η ΔΑΚ Πολιτικής Εγγείων Βελτιώσεων ανταποκρίνεται συνήθως σχετικά γρήγορα στις καινούργιες συνδέσεις, ίσως εντός μηνός, διότι απαιτείται επί τόπου επίσκεψη. Καθυστερεί λίγο περισσότερο η ΔΑΚ Πολιτικής σε αιτήματα για εγκαταστάσεις που ήδη λειτουργούν, διότι τώρα τελευταία, μετά την αυστηροποίηση των όρων ηλεκτροδότησης της ΔΕΗ –η οποία αναζητεί μεταξύ άλλων έσοδα και από ποινές υπέρβασης κατανάλωσης–, αυξήθηκαν υπερβολικά οι ανάγκες επικαιροποίησης των στοιχείων του καταναλωτή για αγροτικό ρεύμα.
Η σημερινή πολιτική της τιμολόγησης από τη ΔΕΗ προβλέπει 0,0825 ευρώ κόστος ανά kwh για το οικιακό τιμολόγιο και 0,0617 ευρώ ανά kwh για το αγροτικό. Με την εκπτωτική πολιτική για το οικιακό, με -15% σε έγκαιρες πληρωμές, καταντά το αγροτικό να έχει μόνο ταλαιπωρίες και καμία ουσιαστική ωφέλεια.
Εκεί αναφέρθηκε ότι το οικιακό τιμολόγιο σε καινούργιους παρόχους, ομόλογους με την κάποτε κρατική ΔΕΗ, είναι μόνο 0,0639 ευρώ ανά kwh, πράγμα που καθιστά άχρηστη όλη την ταλαιπωρία και άχρηστους όλους τους εμπλεκόμενους και σε μια πιθανή εξέλιξη ίσως και χωρίς αντικείμενο εργασίας, αφού δεν θα χρειάζεται ίσως ο χαρακτηρισμός «αγροτική παροχή».
Κάθε διαδικασία εκθέτει τους πολίτες στο γρηγορόσημο και καθιστά ευάλωτους στη διαφθορά τους υπαλλήλους – αν δεν στήνεται από τους ίδιους ακριβώς για να δημιουργούν «πελατεία» στους επίορκους υπαλλήλους.
Βέβαια όλες αυτές οι διαδικασίες δίνουν δουλειά στις διάφορες συντεχνίες, που λυμαίνονται τους μόνους παραγωγούς πραγματικού πλούτου. Μηχανικοί, γεωλόγοι, συμβολαιογράφοι, δικηγόροι, γεωτεχνικοί, σύμβουλοι επιχειρήσεων, δημόσιοι υπάλληλοι, όλοι δικαιολογούν την ύπαρξή τους και εξασφαλίζουν εισόδημα από αυτές τις πολύπλοκες διαδικασίες. Και ενώ οι Υπηρεσίες έχουν δημιουργηθεί για να εξυπηρετήσουν τους πολίτες, τελικά οι πολίτες καταντούν να τρέχουν σε όλη την Αττική με κάθε καιρό σαν «κλητήρες» των απαιτήσεων των «υπαλλήλων», που έχουν μετατραπεί σε απαιτητικούς εξουσιαστές.
Και όλα τα παραπάνω χωρίς να λάβουμε υπόψη ότι οι υπάλληλοι δεν μπορούν να προστατευτούν επαρκώς από την έκθεσή τους σε υπεξαίρεση της θέσης τους για να απαιτήσουν πρόσθετη ανταμοιβή!
Η εικόνα που σχημάτισα είναι ότι οι πολίτες-αγρότες, τουλάχιστον στα θέματα ηλεκτροδότησης των αντλιών για την παραγωγική εργασία τους, αισθάνονται σαν ένα τίποτα μπροστά στη δαιδαλώδη διαδικασία.
Και ενώ οι εκλεγμένοι εκλέγονται για να νομοθετούν και να κάνουν τη ζωή των πολιτών ευκολότερη εκφράζοντας την περιστασιακή κοινωνική δυναμική, τελικά όλοι κρύβονται πίσω από τους υπάρχοντες νόμους και εγκυκλίους. Είναι τραγικό.
Η νομοθεσία για την ηλεκτροδότηση είναι παλαιά. Η απόφαση που εφαρμόζουν οι Υπηρεσίες είναι η 142196 της 10ης/11/1987. Έκτοτε δημιουργήθηκαν νέες συνθήκες, η τεχνολογία διαφοροποιήθηκε και εκδόθηκαν πολλοί νόμοι προσαρμογής στις νέες συνθήκες. Όμως η έλλειψη υπηρεσιακής επάρκειας κάποιων δεν προσάρμοσε την απόφαση του 1987 στον νόμο 4235/2014, που δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσεις οικοτεχνία πρώτης επεξεργασίας μέσα στο χωράφι σου ή μέσα στον στάβλο σου.
Η ανικανότητα των υπηρεσιακών παραγόντων επιβάλλει στον αγρότη για τη δουλειά του να έχει δύο και τρία τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας και διαφορετικές διαδικασίες. Άλλο τιμολόγιο και διαδικασία για τον στάβλο, άλλο τιμολόγιο και διαδικασία για την οικοτεχνία του, άλλο τιμολόγιο και διαδικασία για πιθανό χώρο φιλοξενίας και άλλο τιμολόγιο και διαδικασία για το πηγάδι του. Χάος και χαμένες εργατοώρες και χρήματα και μια περίεργης μορφής «νομενκλατούρα», που δείχνει να επιβάλλει μια αλαζονικής μορφής «εξουσία» εκεί που θα έπρεπε να υπηρετούν όλοι τον πολίτη, που πληρώνει πολλά και ακριβά. Τον πολίτη-αγρότη, που παράγει πραγματικό πλούτο για όλους και από τον οποίο πλούτο τρέφονται και συντηρούνται όλοι. Κρίμα...
Μόνο στα Μέγαρα παράγουν 800 αγρότες και περίπου ακόμα 2.000 συναλλασσόμενοι για τα θέματα που συζητήθηκαν, αλλά οι καρεκλοκένταυροι των κλιματιζόμενων γραφείων δεν θέλουν –ή, καλύτερα, επιδιώκουν– να εξυπηρετήσουν τους «πελάτες» τους. Θα μπορούσε ίσως να δοθούν δυνατότητες επί τόπου εξυπηρέτησης από συγχώνευση Υπηρεσιών, από τα ΚΕΠ ή από τους Δήμους, αλλά…
Και ενώ υπάρχει ένα γενικό σύστημα αναφοράς, όπως π.χ. το ΟΣΔΕ, οι αγρότες καλούνται να κάνουν πολλαπλές ίδιες διαδικασίες, ίσως για να επιβεβαιώσουν την ανάγκη ύπαρξης και άλλων Υπηρεσιών και άλλων υπαλλήλων, αλλά και άλλων συντεχνιών, οι οποίοι δεν παράγουν πλούτο, αλλά υπάρχουν μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν την παραγωγή πλούτου από τους αγρότες. Και αποτυγχάνουν να το πετύχουν. Τελικά οι αγρότες ή χαρτιά θα κάνουν και θα τρέχουν στις Υπηρεσίες ή θα παράγουν…
Και κάπου εκεί ακούστηκε κάτι και για τους αγρότες που παράγουν και για «άλλους», ετεροεπαγγελματίες, που επίσης μπορεί να παράγουν και πρέπει να μπορούν να παίρνουν το ευνοϊκό αγροτικό ηλεκτρικό ρεύμα και να μπορούν να ηλεκτροδοτούν και άλλα. Περίεργες απόψεις από υπαλλήλους.
Τελικά η εικόνα που σχημάτισα ήταν ότι οι αγρότες πεθαίνουν στους δρόμους τρέχοντας από Υπηρεσία σε Υπηρεσία και απομακρύνονται από την παραγωγή. Τουλάχιστον όσον αφορά το αγροτικό ηλεκτρικό τιμολόγιο.
Αφού η παραγωγή ενέργειας είναι αντικείμενο της πρωτογενούς παραγωγής (αγροτικός τομέας), ίσως έπρεπε οι αγρότες να αυτονομηθούν στην ενέργεια, αλλά αυτό θέλει πολύ ακόμα μελάνι.
Συγχαρητήρια στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Παραγωγών Κηπευτικών Μεγάρων για το πολύ σημαντικό απογευματινό.
Δημήτρης Μιχαηλίδης, «Αγρονέα»
Share this post
