Οι σχέσεις στον εργασιακό χώρο μοιάζουν όλο και περισσότερο χαώδεις, πολύπλοκες και ανταγωνιστικές. Δεν αναφέρομαι μόνο σε εταιρίες με μεγάλο αριθμό εργαζομένων, αλλά και σε μικρότερες, οικογενειακές ή και μη κερδοσκοπικές.

Οι σχέσεις των ανθρώπων προφανώς καθορίζονται από το πλαίσιο μέσα στο οποίο δημιουργούνται και αναπτύσσονται. Μεταφέρονται όμως και από το ένα πλαίσιο στο άλλο μέσα από μοτίβα συμπεριφοράς και επικοινωνιακών λειτουργιών και φυσικά αυτό δυσκολεύει τα πράγματα.

Ας θεωρήσουμε ότι ξυπνάμε το πρωί για να πάμε στη δουλειά μας και δεν είναι και το καλύτερο ξύπνημα που μας έχει τύχει. Παιδιά, που αρνούνται να πάνε στο σχολείο, σύζυγοι που δεν προλαβαίνουν να δουν τον εαυτό τους, απεργίες και κυκλοφοριακό κομφούζιο, δάνεια και λογαριασμοί που δεν αντέχεται να πληρωθούν, άνθρωποι στον δρόμο που δεν φέρονται ανθρώπινα, ίσως αρρώστιες που φαίνονται, ίσως αρρώστιες που ακόμη κρύβονται.

Όλα αυτά και άλλα πολλά, ένα συνονθύλευμα, κρυμμένο στην άκρη του μυαλού μάς συντροφεύει με το που μπαίνουμε στην όποια εργασία μας, για να αποδώσουμε, να επικοινωνήσουμε αποτελεσματικά, να καταφέρουμε να παραμείνουμε για να έχουμε δουλειά.

Δεν μπορούμε να αφήσουμε κανένα κομμάτι του εαυτού μας, των αντιλήψεων, πεποιθήσεων, αξιών και κουλτούρας μας εκτός εργασιακού πλαισίου και να επιλέξουμε με ποιο θα μπω μέσα για να δουλέψω.

Προφανώς και κάνουμε απέλπιδες προσπάθειες να υιοθετούμε επαγγελματικές συμπεριφορές αλλά και αυτό χρειάζεται εκπαίδευση και δεν συνιστά για κανέναν λόγο εγγύηση, ότι οι υπόλοιποι εαυτοί μας δεν θα επαναστατήσουν την πιο ακατάλληλη στιγμή και με την πλέον απρόβλεπτη αφορμή και δεν θα δημιουργήσουν εμπλοκή στην καθημερινότητά μας. Και αν ακόμη καταφέρουν και κρυφτούν, θα μας εναντιωθούν αργότερα σε άλλο πλαίσιο και με αδιευκρίνιστες συνέπειες.

Αν σε αυτή την εξίσωση λάβουμε υπόψη μας ότι και όλοι οι συνάδελφοί μας, προϊστάμενοι, υφιστάμενοι και ομότιμοι έρχονται στον εργασιακό χώρο με την ολότητα του εαυτού τους, κατανοούμε πόσο σημαντικό και δύσκολο είναι να είμαστε ενήμεροι για το πού «μπλέκουμε» επικοινωνιακά με το που ξυπνάμε και πάμε για δουλειά.

Ας ξεκινήσει λοιπόν, το οικοσύστημα της διοίκησης ανθρωπίνου δυναμικού να κατανοεί τους παράγοντες αυτής της δυσεπίλυτης εξίσωσης, γιατί αλλιώς μου φαίνεται δύσκολο να ευδοκιμήσουν τα wellness programs που με τόσο κόπο πραγματοποιεί και οραματίζεται.

Μαρία Γεωργαλά
MSc Επικοινωνιολόγος
Πιστοποιημένη Σύμβουλος Σταδιοδρομίας - Mentor Επιχειρηματικότητας
Global Career Development Facilitator
www.career-design.gr

Share this post