Χρόνος και σταδιοδρομία:
-Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;
-Πότε θα αποφασίσεις για τις πανελλήνιες;
-Ακόμη δεν συμπλήρωσες το μηχανογραφικό;
-Πότε επιτέλους θα τελειώσει αυτή η ρημάδα η σχολή;
-Έστειλες την αίτηση για το μεταπτυχιακό;
-Έστειλες το βιογραφικό;
-Μέχρι τα 15 πρέπει να έχεις πάρει το πρώτο δίπλωμα αγγλικών.
-Μέχρι τα 24 πρέπει να έχεις τελειώσει το στρατιωτικό.
-Τι βλακείες είναι αυτές που κάνουν στο εξωτερικό; Τι σημαίνει «gap year»;
-Πότε θα μάθεις τι σημαίνει προθεσμία;
Μερικές μόνο από τις αρχικές προθεσμίες που θέτει στερεοτυπικά η κοινωνία μας στους εφήβους αναφορικά με τις εκπαιδευτικές και τις επαγγελματικές τους επιλογές. Αποδεδειγμένα, οι έφηβοι που συναντούμε σε συνεδρίες ατομικής και ομαδικής συμβουλευτικής, αυτό που δεν μπορουν να αντέξουν είναι η διαχείριση του χρόνου.
Πώς θα χωρέσουν, μέσα σε μια ημέρα, φροντιστήρια, ελεύθερο χρόνο, ύπνο, φίλους, διάβασμα, φαγητό, έρωτες και σκέψεις κοιτώντας το ταβάνι και φυσικά πολλά social media που η ίδια η αγορά αναπτύσσει;
Άπειρες υποχρεώσεις που η κοινωνία και όχι μόνο η βιολογία κατασκευάζει και που αναλογούν σε αντίστοιχα άπειρους ρόλους που είναι αδύνατον να εκπληρωθούν σε έναν πεπερασμένο αριθμό 24 ωρών που έχει η ημέρα του κάθε ανθρώπου και έναν περιορισμένο αριθμό χρόνων που έχει ολόκληρη η ζωή κάθε ανθρώπου.
Από την άλλη πλευρά, η ίδια η κοινωνία και οι θεσμοί της (οικογένεια, σχολείο, Μ.Μ.Ε. και κράτος) απαιτούν από τον έφηβο αρχικά και τον εργαζόμενο μετέπειτα να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στη διαχείριση της ατελείωτης γνώσης που παράγεται παγκοσμίως και γίνεται πάρα πολύ σύντομα παρωχημένη.
Οι δεξιότητες όμως που χρειάζεται το άτομο για να προσαρμοστεί στη σύγχρονη κοινωνία δεν αποτελούν ξεκάθαρο και αποτελεσματικό μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας ούτε της μετέπειτα εργασιακής ζωής.
Πόσο να αντέξει ένα άτομο και δη, όταν πρόκειται για έφηβο που πολεμά με νύχια και με δόντια να συναρμολογήσει την ατομική και επαγγελματική ταυτότητά του, μέσα σε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, όταν πάνω από το κεφάλι του στέκεται η δαμόκλειος σπάθη του κοινωνικού χρόνου;
Ενός κοινωνικού κατασκευάσματος που πρέπει να μάθουμε από τη γέννησή μας να το διαχειριζόμαστε παραγωγικά και αποδοτικά για να είμαστε αποτελεσματικοί εργαζόμενοι, αφήνοντας στην άκρη την υποκειμενική διάσταση που φέρει η ωριμότητα κάθε ατόμου μέσα στον χρόνο.
Αν δεν διαχειρίζεσαι σωστά τον χρόνο σου, πώς θα βρεις δουλειά, πώς θα ξυπνάς το πρωί να χτυπάς κάρτα, πώς θα προλαβαίνεις τις προθεσμίες στα projects, πώς θα είσαι ανταγωνιστικός σε σχέση με όσους δεν θα προλαβαίνουν τις προθεσμίες, πώς θα απαντήσεις στα τεστ που έχουν χρόνο απόκρισης, πώς θα είσαι άξιος του χρόνου που σου χαρίστηκε όταν γεννήθηκες;
Και αν δεν τα καταφέρνεις όλα τα παραπάνω και αποκλίνεις του μέσου όρου, τι κρίμα, είσαι άχρηστος, δεν είναι θέμα κοινωνικό, είναι ξαφνικά ατομικό και λύσε το μόνος σου.
Την κλεψύδρα πάνω απο το κεφάλι μας, αν δεν την κρατήσουμε εμείς, δεν θα μπορέσουμε να ξεδιαλύνουμε και να ανταποκριθούμε στα «θέλω» μας, ούτε στις επιλογές που μας ικανοποιούν και το κυριότερο δεν θα μάθουμε να παίρνουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για αυτές τις σωστές ή τις λάθος αποφάσεις.
Μαρία Γεωργαλά, MSc Επικοινωνιολόγος,
σύμβουλος σταδιοδρομίας - GCDF,
mentor επιχειρηματικότητας,
www.career-design.gr,
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Share this post
