Επίτηδες μετά από τόσες ημέρες για την Ημέρα της Γυναίκας.

Τώρα που τα λουλούδια και τα σοκολατάκια δόθηκαν και οι ταβέρνες άδειασαν από τις γυναικείες παρέες που γιόρτασαν, τα στερεότυπα και οι προσβολές ξαναγύρισαν.

Τώρα που τα αφιερώματα για γυναίκες ηγέτιδες σε όλους τους χώρους, προσωπικούς, επιστημονικούς, ερευνητικούς, ακαδημαϊκούς εξαφανίστηκαν, η καθημερινή απαξίωση μέσα από το φαινόμενο της «γυάλινης οροφής» ή αλλιώς «μέχρι εδώ εσύ, δεν μπορείς να προχωρήσεις άλλο» ξαναγύρισε.

Τώρα που to concealer βγήκε από τα μάτια και φάνηκε η μελανιά, η ενδοοικογενειακή βία ξαναγύρισε.

Τώρα που η γυναικεία μέρα πέρασε, τα πτώματα γυναικών προσφύγων με τα νεκρά παιδιά τους αγκαλιά ξαναγύρισαν στις θάλασσες που τα ξεβράζουν.

Τώρα που όλοι οι ηγέτες του κόσμου ολοκλήρωσαν τους περισπούδαστους λόγους τους για τη γυναικεία αξία, τα δίκτυα πορνείας και δουλείας ανήλικων κοριτσιών παγκοσμίως ξαναγύρισαν.

Τώρα που οι μέρες πέρασαν, οι συνεχόμενοι βιασμοί στην Ινδία, οι κλειτοριδεκτομές στην Αφρική και την Ασία, οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε όλους τους χώρους εργασίας, το «σκάσε εσύ δεν ξέρεις», η πατρική εξουσία του βιασμού από εμένα και τους φίλους μου, η απελπισία μέσα από την υποτίμηση του κοινωνικά αξιοσέβαστου συζύγου, συντρόφου, εργοδότη, συγγενή ξαναγύρισαν.

Ξαναγύρισαν, στρογγυλοκάθισαν, εμπαίζοντας τους εορτασμούς, ποτίζοντας με δάκρυα και αίμα γυναικών τα λουλούδια που θα προσφερθούν σε έναν χρόνο από τώρα για την επόμενη γιορτή της γυναίκας.

Μαρία Γεωργαλά
MSc επικοινωνιολόγος
σύμβουλος σταδιοδρομίας - GCDF
mentor επιχειρηματικότητας
www.career-design.gr
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Share this post